ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40
![]() ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40 | |
---|---|
ถนนแห่งชาติ, ทางหลวงวิกทอรี | |
![]() | |
ข้อมูลของเส้นทาง | |
ความยาว: | 3,678.54 กิโลเมตร[2] (2,285.74 ไมล์) |
ใช้งาน: | 1926[1] – ปัจจุบัน |
ทางแยกที่สำคัญ | |
ปลายทิศตะวันตก: | ![]() ![]() |
![]()
![]() | |
ปลายทิศตะวันออก: | ![]() |
ระบบทางหลวง | |
ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40 (อังกฤษ: U.S. Route 40 หรือ US 40) เป็นทางหลวงสหรัฐแนวตะวันออก-ตะวันตก ครั้งหนึ่ง ทางหลวงสายนี้เคยมีเส้นทางเช่นเดียวกับทางหลวงส่วนใหญ่ที่มีตัวเลขลงท้ายด้วยเลขศูนย์ กล่าวคือ มีเส้นทางพาดผ่านทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา ตามแผนทางหลวงสหรัฐปี ค.ศ. 1926 ซึ่งเคยมีปลายทางอยู่ที่ซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย และแอตแลนติกซิตี รัฐนิวเจอร์ซีย์ ต่อมาทางหลวงหมายเลข 40 ช่วงที่ผ่านภาคตะวันตกของสหรัฐอเมริกา ได้ถูกแทนที่โดยอินเตอร์สเตต 80 เป็นผลให้ปลายทางทิศตะวันตกถูกร่นระยะเข้ามาหลายครั้ง ปัจจุบัน ทางหลวงหมายเลข 40 มีปลายทางทิศตะวันตกที่จุดตัดกับอินเตอร์สเตต 80 ในซิลเวอร์ซัมมิต รัฐยูทาห์ นอกเมืองพาร์กซิตี รัฐยูทาห์
จุดเริ่มต้นอยู่ที่ปลายทางทิศตะวันตกในรัฐยูทาห์ ทางหลวงหมายเลข 40 มีเส้นทางผ่าน 12 รัฐ ได้แก่ รัฐโคโลราโด รัฐแคนซัส รัฐมิสซูรี รัฐอิลลินอยส์ รัฐอินดีแอนา รัฐโอไฮโอ รัฐเวสต์เวอร์จิเนีย รัฐเพนซิลเวเนีย รัฐแมริแลนด์ รัฐเดลาแวร์ และรัฐนิวเจอร์ซีย์ โดยผ่านเมืองหลวงของแต่ละรัฐทั้งในอดีตและปัจจุบัน[a] ระยะทางส่วนใหญ่ มีเส้นทางขนานไปกับทางหลวงอินเตอร์สเตตสายหลักหลายสาย ได้แก่ อินเตอร์สเตต 70 จากรัฐโคโลราโด ถึงวอชิงตัน รัฐเพนซิลเวเนีย และอีกครั้งหนึ่งจากแฮนค็อก รัฐแมริแลนด์ ถึงบอลทิมอร์ รัฐแมริแลนด์; อินเตอร์สเตต 64 ในส่วนของรัฐมิสซูรี และรัฐอิลลินอยส์; อินเตอร์สเตต 68 ไปตามเขตที่ยื่นออกมาของรัฐแมริแลนด์; และอินเตอร์สเตต 95 จากบอลทิมอร์ ถึงนิวคาสเซิล รัฐเดลาแวร์
ทางหลวงหมายเลข 40 สร้างขึ้นบนทางหลวงเก่าแก่หลายสาย ที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ ถนนแห่งชาติ (National Road) และทางหลวงวิกทอรี ถนนแห่งชาติสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1806 เมื่อแล้วเสร็จ เส้นทางจะเชื่อมต่อคัมเบอร์แลนด์ รัฐแมริแลนด์ กับแวนดาเลีย รัฐอิลลินอยส์ ส่วนทางหลวงวิกทอรี (ทางหลวงแห่งชัยชนะ) เป็นทางหลวงที่เป็นอนุสรณ์แก่ทหารผ่านศึกในสงครามโลกครั้งที่ 1 มีเส้นทางจากแคนซัสซิตี รัฐมิสซูรี ถึงซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย และถนนที่สำคัญอื่น ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงหมายเลข 40 ได้แก่ เซนส์เทรซ ในรัฐรัฐโอไฮโอ, ถนนแบรดด็อก ในรัฐแมริแลนด์ และรัฐเพนซิลเวเนีย, ส่วนหนึ่งของออริกอนเทรล ในรัฐแคนซัส, และทางหลวงลิงคอล์น ตลอดรัฐแคลิฟอร์เนีย
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ The current capitals are Denver, Topeka, Indianapolis, and Columbus. Vandalia was a former capital of Illinois, Zanesville was a former capital of Ohio, and Wheeling was a former capital of West Virginia.
อ้างอิง[แก้]
- ↑ United States System of Highways Adopted for Uniform Marking by the American Association of State Highway Officials (Map). 1:7,000,000. Cartography by U.S. Geological Survey. Bureau of Public Roads. November 11, 1926. OCLC 32889555. สืบค้นเมื่อ November 7, 2013.
- ↑ DeLorme Street Atlas USA 2007. DeLorme's Driving Directions and Toggle Measure Tool. Retrieved on June 23, 2007.
หนังสืออ่านเพิ่ม[แก้]
- Vale, Thomas R., & Vale, Geraldine (1983). US 40 Today: Thirty Years of Landscape Change in America. Madison: University of Wisconsin Press. ISBN 0-299-09480-4.CS1 maint: extra punctuation (link) This is an updating of Stewart, George R. (1953). US 40: Cross Section of the United States of America. Boston: Houghton Mifflin Company. ISBN 0-8371-6655-1. (There was also a 1973 reprint, the "First Greenwood Reprinting".)
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
![]() |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40 |
- Droz, Robert V. (2006). "U.S. Highways from U.S. 1 to (U.S. 830)". สืบค้นเมื่อ 2007-05-20.
- Schlereth, Thomas J. (1985). US 40: A roadscape of the American experience. Indiana Historical Society.
|