ต้อ (แก้ความกำกวม)

ต้อ หมายถึง โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทําให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจนหรืออาจทําให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด ได้แก่

• ต้อกระจก (อังกฤษ: Cataract) คือภาวะที่เกิดการขุ่นของเลนส์ตา
• ต้อเนื้อ (อังกฤษ: Pterygium) คือการเจริญของเยื่อหุ้มตาจากหัวตา เห็นเป็นแผ่นเนื้อ
• ต้อลม (อังกฤษ: Pinguecula) คือการเสื่อมของเยื่อหุ้มตา เห็นเป็นรอยเปื้อนบนแผ่นเยื่อหุ้มตา
• ต้อหิน (อังกฤษ: Glaucoma) คือการเสื่อมของขั้วประสาทตาที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของความดันในลูกตา
• ต้อข้าวสาร (อังกฤษ: Phlyctenular conjunctivitis) คือภาวะเยื่อตาอักเสบมีตุ่มใสเล็ก