ตูโปเลฟ ตู-16
หน้าตา
ตู-16 | |
---|---|
ข้อมูลทั่วไป | |
บทบาท | เครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ |
ชาติกำเนิด | สหภาพโซเวียต |
บริษัทผู้ผลิต | ตูโปเลฟ |
สถานะ | ประจำการในชื่อเซียน เอช-6 |
ผู้ใช้งานหลัก | กองทัพอากาศโซเวียต กองทัพอากาศอียิปต์ กองทัพอากาศอินโดนีเซีย กองทัพอากาศอิรัก |
จำนวนที่ผลิต | 1,059 ลำ[1] |
ประวัติ | |
เริ่มใช้งาน | พ.ศ. 2497 |
เที่ยวบินแรก | 24 เมษายน พ.ศ. 2495 |
ปลดประจำการ | พ.ศ. 2536 (โซเวียตและรัสเซีย) |
สายการผลิต | ตูโปเลฟ ตู-104 ตูโปเลฟ ตู-124 เซียน เอช-6 |
ตูโปเลฟ ตู-16 (อังกฤษ: Tupolev Tu-16 Badger) (นาโต้ใช้ชื่อรหัสว่าแบดเจอร์)[2] เป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดไอพ่นสองเครื่องยนต์ที่ใช้โดยสหภาพโซเวียต มันได้บินมากว่า 50 ปีโดยใช้ชื่อเซียน เอช-6 ที่ยังคงประจำการอยู่ในกองทัพอากาศจีน กองทัพอากาศสหรัฐฯ ใช้ชื่อรหัสว่าไทป์ 39[3]
รายละเอียด ตู-16
[แก้]- ผู้สร้าง (โรงงานสร้างอากาศยานแห่งสหภาพโซเวียต) ปัจจุบันคือบริษัทตูโปเลฟ
- ประเภท เจ๊ตทิ้งระเบิดขนาดกลางและตรวจการณ์ทางทะเล เจ้าหน้าที่ 9 นาย
- เครื่องยนต์ เทอร์โบเจ๊ต มิคูลิน เอเอ็ม-3 เอ็ม ให้แรงขับเครื่องละ 9,511 กิโลกรัม 2 เครื่อง
- กางปีก 33.5 เมตร
- ยาว 36.5 เมตร
- สูง 10.8 เมตร
- พื้นที่ปีก 169 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 40,000 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นปกติ 68,000 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 77,000 กิโลกรัม
- อัตราเร็วขั้นสูง 0.9 มัค ที่ระยะ 11,000 เมตร
- เพดานบินใช้งาน 13,000 เมตร
- พิสัยบินเมื่อบรรทุกลูกระเบิดเต็มที่ 4,800 กิโลเมตร
- พิสัยบินเมื่อบรรทุกเชื้อเพลิงเต็มที่ 7,300 กิโลเมตร
- อาวุธ ปืนใหญ่อากาศ เอ็นอาร์-23 ขนาด 23 มม. แท่นคู่จำนวน 3 ป้อม บนลำตัว ใต้ลำตัว ท้ายลำตัว และ 1 กระบอกบริเวณส่วนหัว
- อาวุธปล่อยกากาศสู่พื้น เอเอส-1 เคนเนล ที่ใต้ปีกข้างละนัด
- อาวุธปล่อยปราบเรือรบ เอเอส-5 เคลท 2 นัด
- สามารถบรรทุกลูกระเบิดในลำตัวเป็นน้ำหนัก 9,000 กิโลกรัม
อ้างอิง
[แก้]วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ตูโปเลฟ ตู-16
- ↑ "VectorSite". The Tupolev Tu-16 "Badger". สืบค้นเมื่อ 2007-01-12.
- ↑ http://www.designation-systems.net/non-us/soviet.html#_Listings_Bombers
- ↑ http://www.designation-systems.net/non-us/soviet.html#_DOD_Type
- ↑ อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522