ตัวละครในเรื่องผู้ชนะสิบทิศ
ผู้ชนะสิบทิศ เป็นนิยายที่ยาขอบเขียน มีหน้าเกิน1,000หน้า ซึ่งมีตัวละครมากมาย เช่น จะเด็ด
ฝ่ายตองอู[แก้]
1.พระเจ้าเมงกะยินโย (พระเจ้าเมงจีโย) ทรงเป็นผู้สถาปนาอาณาจักรตองอูอันมีเมืองตองอูเป็นเมืองหลวง
2.พระราชเทวี ทรงเป็นพระมเหสีพระเจ้าเมงกะยินโย เป็นพระพันปีหลวงของมังตรา
3.มังตรา (พระเจ้าตะเบงชเวตี้) ทรงเป็นพระราชโอรสของพระราชเทวี เป็นมกุฎราชกุมารตองอู
4.ตะละแม่จันทรา ธิดาพระอัครเทวี มเหสีของพระเจ้าเมงกะยินโยซึ่งต่อมาได้สิ้นพระชนม์
5.จะเด็ด,บาเยงนอง (พระเจ้าบุเรงนอง) ลูกสิงคสุร์และแม่นมเลาชี ต่อมาได้เป็นบุเรงนองกะยอดินนรธา ภัสดาตะละแม่จันทรา
คุณท้าว-แม่ทัพฝ่ายตองอู[แก้]
1.แม่นมเลาชี ผู้อภิบาลพระเจ้าตะเบ็งชเวตี้ ตละแม่จันทรา และจะเด็ด
2.พระมหาเถรกุโสดอ (ขุนพลมังสิงทู) ผู้สถาปนาตองอูพร้อมพระเจ้าเมงกะยินโยและขุนวังทะกะยอดิน ต่อมาลาราชการมาบวชเพื่อล้างบาปและได้เป็นอาจารย์สองมหาราชแห่งตองอู
3.ทะกะยอดิน ขุนวังตองอู ผู้สถาปนาตองอูร่วมกับพระเจ้าเมงกยินโยและมังสิงทู ลูกสาวของทะกะยอดินต่อมาได้เป็นพระอัครชายามังตรา
4.นันทวดี อัครมเหสีมังตรา เคยรักจะเด็ดแต่อกหัก
5.ตะคะญี ครูเฒ่าผู้ชำนาญศึก สหายพระมหาเถรกุโสดอ
6.จาเลงกะโบ-เนงบา-สีอ่อง สามทหารเสือตองอู ทหารเอกพระเจ้ามังตรา สหายรักบุเรงนอง
7.กันทิมา มีใจรักบุเรงนอง ต่อมาฆ่าตัวตายเพราะอกหัก
8.ตองหวุ่นญี ขุนพลคู่พระทัยพระเจ้าเมงกะยินโย
9.จีสะเบง บุตรชายตองหวุ่นญี ผู้คิดคดทรยศต่อตองอูไปเข้ากับหงสาวดี
ฝ่ายแปร[แก้]
1.พระเจ้าแปรนรบดี (พระเจ้านรปติแห่งแปร) ผู้ครองเมืองแปร บิดาตะละแม่กุสุมา
2.พระอัครเทวี ชอบเป่าหูพระเจ้าแปรเพราะรักหลาน(สอพินยา)
3.ตะละแม่กุสุมา เมียรักบุเรงนอง เสียพรหมจรรย์เพราะสอพินยา
4.อเทตยา หลานหลวงพระเจ้าแปร คู่หมั้นสอพินยา แต่มีใจรักจะเด็ด
5.รานอง มหาอุปราชเมืองแปร
6.ปะขันหวุ่นญี ขุนพลแห่งแปร พ่อของนางโชอั้ว
7. โชอั้ว ลูกสาวปะขันหวุ่นญี ต่อมาได้เป็นพระสนมของพระเจ้าตะเบงชเวตี้
ฝ่ายหงสาวดี[แก้]
1.พระเจ้าสการะวุตพี พ่ออยู่หัวหงสาวดี
2.ตะละแม่มินบู อัครมเหสีสกาวุตพี ชู้รักบุเรงนอง
3.สอพินยา อุปราชหงสาวดี ผู้พรากพรหมจรรย์กุสุมา
4.ไขลู ทหารคู่ใจสอพินยา
5.เสียงโคนสุคญี ขุนพลแห่งหงสาวดี
อื่นๆ[แก้]
พระเจ้ายะไข่ ผู้ครองรัฐยะไข่ เป็นอิสลาม
ตะละเจ้ามุขอาย ธิดาพระเจ้ายะไข่ สนมมังตรา ชู้รักสมิงสอตุด
สมิงสอตุด ขบถกู้ราชบัลลังก์หงสา ชู้รักมุขอาย
พระเทวี มเหสีเจ้ายะไข่ เมียบุเรงนอง
พระเจ้าโสหันพวาแห่งโมนยิน (พระเจ้าโตฮาน-บว่า) กษัตริย์แห่งอังวะ ผู้มีความปรารถนาที่จะรวบรวมพุกามประเทศและหาทางออกสู่ทะเล
ดูเพิ่ม[แก้]
![]() |
บทความเกี่ยวกับวรรณกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:โลกวรรณศิลป์ |