ตังกุย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ตังกุย
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร: Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ: Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ: Eudicots
ไม่ได้จัดลำดับ: Asterids
อันดับ: Apiales
วงศ์: Apiaceae
สกุล: Angelica
สปีชีส์: A.  sinensis
ชื่อทวินาม
Angelica sinensis
(Oliv.) Diels

ตังกุย (จีนตัวย่อ: 当归; จีนตัวเต็ม: 當歸; พินอิน: dāngguī; ชื่อวิทยาศาสตร์: Angelica sinensis) เป็นสมุนไพรที่มีต้นกำเนิดจากประเทศจีน เป็นไม้ล้มลุกอายุหลายปี รากอวบหนา ทรงกระบอก มีกลิ่นเฉพาะตัว หอมแรง ใบหยักลึกแบบขนนกสามชั้น ออกดอกเป็นช่อซี่ร่มตามปลายกิ่ง โคนแผ่เป็นกาบ สีอมม่วง ผลเป็นผลแบบผักชี พบแพร่กระจายในป่าดิบในเขตเขาสูงทางภาคกลางของจีน เช่น เสฉวน หูเป่ย กานซีจนถึงยูนนาน นอกจากนั้นยังมีปลูกในญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม

การใช้ประโยชน์[แก้]

ตังกุย[แก้]

เครื่องยาจีนที่เรียกว่าตังกุยทำมาจากรากแห้งของพืชชนิดนี้ สีน้ำตาลหรือน้ำตาลอมเหลือง มีรอยย่นเป็นแนวยาว เนื้อเหนียว รอยหักเป็นสีขาวหรือสีน้ำตาลอมเหลือง เปลือกรากหนา เนื้อในรากสีขาว หอมแรง หวานและขมเล็กน้อย ยาจีนใช้ตังกุยเป็นส่วนประกอบของยาหลายขนาน รากแก้ว (กุยเท้า; จีนตัวย่อ: 归头; จีนตัวเต็ม: 歸頭) ใช้เป็นยาบำรุงกำลัง รากแขนง (กุยบ้วย; จีนตัวย่อ: 归尾; จีนตัวเต็ม: 歸尾) ใช้เป็นยาขับระดู ส่วนใหญ่ใช้เป็นยารักษาโรคของสตรี รวมถึงเป็นยากระตุ้นอารมณ์ทางเพศและทำให้ลูกดก

อ้างอิง[แก้]

  • ชยันต์ พิเชียรสุนทร และ วิเชียร จีรวงศ์. คู่มือเภสัชกรรมแผนไทย เล่ม 5. พิมพ์ครั้งที่ 2. กทม. อมรินทร์. 2548

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]