ดาร์จีลิง
ดาร์จีลิง | |
|---|---|
เมือง | |
 | |
| สมญา: ราชินีแห่งขุนเขา | |
  ดาร์จีลิง | |
| พิกัด: 27°3′N 88°16′E / 27.050°N 88.267°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 27°3′N 88°16′E / 27.050°N 88.267°E | |
| ประเทศ |  อินเดีย |
| รัฐ | เบงกอลตะวันตก |
| อำเภอ | ดาร์จีลิง |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1815: สนธิสัญญาสุเคาลี |
| ผู้ก่อตั้ง | บริษัทอินเดียตะวันออก |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | เทศบาล |
| • หน่วยงาน | เทศบาลดาร์จีลิง |
| • นายกเทศมนตรี | ประติภา ราย[1] |
| • รองนายกเทศมนตรี | สาคาร ตามาง |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 10.57 ตร.กม. (4.08 ตร.ไมล์) |
| ความสูง[2] | 2,042.16 เมตร (6,700.00 ฟุต) |
| ประชากร (2011) | |
| • ทั้งหมด | 132,016 คน |
| • ความหนาแน่น | 12,000 คน/ตร.กม. (32,000 คน/ตร.ไมล์) |
| ภาษา | |
| • ราชการ | เบงกอลและเนปาล[3] |
| เขตเวลา | UTC+5:30 (IST) |
| รหัสไปรษณีย์ | 734101 |
| รหัสโทรศัพท์ | 0354 |
| ทะเบียนพาหนะ | WB-76 WB-77 |
| เขตเลือกตั้งโลกสภา | ดาร์จีลิง |
| เขตเลือกตั้งวิธานสภา | ดาร์จีลิง |
| เว็บไซต์ | www |
ดาร์จีลิง (เนปาล: दार्जीलिङ्ग; เบงกอล: দার্জিলিং; ทิเบต: རྡོ་རྗེ་གླིང༌།) เป็นเมืองและเทศบาลแห่งหนึ่งในรัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยน้อยบนความสูง 6,700 ฟุต (2,042.2 เมตร) มีชื่อเสียงด้านอุตสาหกรรมผลิตชา จากตัวเมืองสามารถมองเห็นยอดเขากันเจนชุงคาซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดเป็นอันดับที่สามของโลก รวมทั้งเป็นที่ตั้งของทางรถไฟสายดาร์จีลิงหิมาลัยซึ่งได้รับการจดบันทึกให้เป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโก ถือเป็นรถจักรไอน้ำเพียงไม่กี่สายที่ยังให้บริการในประเทศอินเดีย
ชื่อเมืองมาจากคำทิเบตสองคำคือ "ดอร์เจ" แปลว่า "วัชระ – อาวุธของพระอินทร์" กับคำว่า "ลิง" แปลว่า "สถานที่หรือดินแดน"[4]
เมืองถูกก่อตั้งช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 ในยุคอาณานิคมบริติชราช มีการตั้งสถานพักฟื้นผู้ป่วยและค่ายทหารในพื้นที่ ต่อมาได้พัฒนาพื้นที่สำหรับปลูกชา โดยเกษตรกรได้พัฒนาชาดำลูกผสมและใช้เทคนิคการบ่มชาแบบใหม่ จนชาดำดาร์จีลิงกลายเป็นชาที่ได้รับการยอมรับในระดับสากลและเป็นหนึ่งในชาดำที่ได้รับความนิยมที่สุดในโลก[5]
นอกจากนี้ดาร์จีลิงยังมีชื่อเสียงจากการเป็นที่ตั้งของโรงเรียนแบบอังกฤษหลายแห่ง ซึ่งดึงดูดนักเรียนทั้งจากในและต่างประเทศเข้าไปร่ำเรียน และเมืองนี้เป็นสังคมพหุลักษณ์มีประชากรหลากหลายเชื้อชาติอาศัยอยู่ร่วมกันได้แก่ เลปชา คามปา กุรข่า เนวาร เศรปา ภูเตีย และเบงกอล[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Pratibha Rai Takes Over As Chairperson Of Darjeeling Municipal Corporation". Siliguri Times. 17 January 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-11-19. สืบค้นเมื่อ 19 November 2018.
- ↑ "District Profile". Official webpage. Darjeeling district. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 สิงหาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 30 กันยายน 2015.
{{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|deadurl=ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help) - ↑ "Report of the Commissioner for Linguistic Minorities in India: 50th report (delivered to the Lokh Sabha in 2014)" (PDF). National Commissioner for Linguistic Minorities, Ministry of Minority Affairs, Government of India. p. 95. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 กรกฎาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 13 กรกฎาคม 2015.
{{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|deadurl=ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help) - ↑ "Pre-Independence [Darjeeling]". Government of Darjeeling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 ตุลาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 17 สิงหาคม 2015.
{{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|deadurl=ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help) - ↑ Srivastava 2003, p. 4024.
- ↑ "People And Culture". Official webpage of Darjeeling District. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 ธันวาคม 2008. สืบค้นเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2009.
{{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|deadurl=ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)