ดรากอนรันเนอร์

ดรากอนรันเนอร์ (อังกฤษ: Dragon Runner) เป็นหุ่นยนต์ทหารที่สร้างขึ้นเพื่อการต่อสู้ในเมือง ที่มีน้ำหนัก 20 ปอนด์ ซึ่งเบาพอที่จะถือและโยนได้^[1] โครงการเดิมได้รับทุนจากห้องปฏิบัติการต่อสู้สงครามนาวิกโยธินร่วมกับมหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน มันได้รับการออกแบบที่มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอนในขณะที่อิเล็กทรอนิกส์และเปลือกเทอร์โมพลาสติกได้รับการพัฒนาและประดิษฐ์โดยออโตมาติกา อิงค์ การพัฒนาในช่วงต้นได้ดำเนินการโดยห้องปฏิบัติการวิจัยของกองทัพเรือสหรัฐ ซึ่งรวมถึงการออกแบบเบื้องต้น, การผลิต และการทดสอบภาคสนาม

หุ่นยนต์มีสี่ล้อ ยาว 15 นิ้ว (38 ซม.) กว้างน้อยกว่าเท้า และสูง 5 นิ้ว (13 ซม.) หุ่นยนต์มีความทนทานมาก และสามารถโยนข้ามรั้ว, ขึ้นหรือลงบันได จากยานพาหนะที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 45 ไมล์ต่อชั่วโมง (70 กม./ชม.) หรือแม้กระทั่งจากหน้าต่างชั้นสาม มันไม่สำคัญว่ามันจะตกลงมาอย่างไรเพราะไม่มีด้านใดหงายขึ้น อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ออกแบบมาเพื่อขับขึ้นหรือลงบันไดด้วยตัวเอง ดรากอนรันเนอร์ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้สามารถพกพาขึ้นบันไดได้

การใช้[แก้]

ดรากอนรันเนอร์ได้รับการออกแบบมาสำหรับพื้นที่ที่อันตรายเกินไปหรือไม่สามารถเข้าถึงได้โดยทหารที่เป็นมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพื้นที่สิ่งปลูกสร้าง กล้องตะแคงที่ติดตั้งด้านหน้าของดรากอนรันเนอร์เอื้ออำนวยฟีดวิดีโอที่ส่งกลับไปยังตัวควบคุมหลักโดยโมเด็มไร้สาย มันช่วยให้ทหารมองเห็นมุมและสิ่งกีดขวางอื่น ๆ ที่ขัดขวางไม่ให้พวกเขาเห็นศัตรูที่ซ่อนอยู่

ดรากอนรันเนอร์สามารถปฏิบัติการได้ในสามโหมดที่ต่างกัน:

โหมดขับเคลื่อน: หุ่นยนต์ขับเคลื่อนไปรอบ ๆ เพื่อส่งภาพกลับไปยังผู้ควบคุม
โหมดยาม: ดรากอนรันเนอร์ยังคงอยู่กับที่ โดยใช้ไมโครโฟนและเซ็นเซอร์ที่สามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวได้ไกลถึง 30 ฟุต (9.1 เมตร) หากตรวจพบบางสิ่ง มันจะแจ้งเตือนผู้คุมเครื่อง
โหมดสังเกตการณ์: หุ่นยนต์จะไม่เคลื่อนไหว และถ่ายทอดภาพกลับไปยังผู้ควบคุม

มีการปรับเปลี่ยนรวมถึงครีบที่ช่วยให้สามารถปีนบันได รวมถึงดอกยางที่ทหารสามารถใช้งานได้อย่างรวดเร็วและง่ายดายในสนามโดยไม่ต้องใช้เครื่องมือใด ๆ

ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2010 ภายใต้สัญญามูลค่า 12 ล้านปอนด์กับคิเนติก สหราชอาณาจักร ดรากอนรันเนอร์ราว 100 คันได้รับคำสั่งจากกองทัพบกสหราชอาณาจักรให้ปรับปรุงความสามารถด้านการกำจัดระเบิดในการค้นหาและยับยั้งฤทธิ์ของระเบิดแสวงเครื่องในแนวรบที่ประเทศอัฟกานิสถาน การใช้งานครั้งแรกได้พิสูจน์แล้วว่าคุ้มค่าสำหรับภัยคุกคามจากระเบิดข้างถนน^[2]^[3]^{[ไม่อยู่ในแหล่งอ้างอิง]}^[4]

อ้างอิง[แก้]

↑ "Dragon Runner - Carnegie Mellon University | CMU". www.cmu.edu. สืบค้นเมื่อ 2015-10-18.
↑ "Bomb disposal robot put to work in Afghanistan" เก็บถาวร กุมภาพันธ์ 18, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
↑ "QinetiQ’s Dragon Runner robots are sent to Afghanistan to support British troops http://www.army-guide.com/eng/article/article_1488.html "QinetiQ`s Dragon Runner robots are sent to Afghanistan to support British troops"^{[ลิงก์เสีย]}
↑ "Dragon Runner Throwbots To Join iRobot PackBots in Afghanistan"

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

[1] "Dragon Runner - Carnegie Mellon University | CMU". www.cmu.edu. สืบค้นเมื่อ 2015-10-18.

[2] "Bomb disposal robot put to work in Afghanistan" เก็บถาวร กุมภาพันธ์ 18, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[3] "QinetiQ’s Dragon Runner robots are sent to Afghanistan to support British troops http://www.army-guide.com/eng/article/article_1488.html "QinetiQ`s Dragon Runner robots are sent to Afghanistan to support British troops"^{[ลิงก์เสีย]}

[4] "Dragon Runner Throwbots To Join iRobot PackBots in Afghanistan"

[1]

[2]

[3]

[4]