ดนตรีไซคีเดลลิก
ดนตรีไซคีเดลลิก (อังกฤษ: psychedelic music) บางครั้งเรียกว่า ไซคีเดลเลีย (psychedelia)[1] เป็นรูปแบบและประเภทดนตรีสมัยนิยมหลากหลายประเภท ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากไซคีเดลเลียในคริสต์ทศวรรษ 1960 ซึ่งเป็นกลุ่มวัฒนธรรมย่อยของคนที่ใช้ยาเสพติดไซคีเดลลิก เช่น DMT, LSD, เมสคาลีน และเห็ดไซโลไซบิน เพื่อสัมผัสกับซินเนสทีเซีย (สหลักษณ์) และการเปลี่ยนแปลงของระดับความรู้สึกตัว ดนตรีไซคีเดลลิกอาจมีจุดมุ่งหมายเพื่อยกระดับประสบการณ์การใช้ยาเหล่านี้ และพบว่ามีอิทธิพลอย่างมากต่อการบำบัดการบิดเบือนจิตประสาท[2][3]
ไซคีเดลเลียครอบคลุมถึงศิลปะภาพ ภาพยนตร์ วรรณกรรม รวมไปถึงดนตรีด้วย ดนตรีไซคีเดลลิกถือกำเนิดขึ้นในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 ที่รายล้อมด้วยวงดนตรีโฟล์กและร็อกในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร โดยก่อให้เกิดแนวเพลงย่อย คือ ไซคีเดลลิกร็อก ไซคีเดลลิกโฟล์ก แอซิดร็อก และไซคีเดลลิกป็อป ก่อนที่ความนิยมจะลดลงในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 มีผู้สืบทอดทางจิตวิญญาณจำนวนมากในทศวรรษต่อ ๆ มา รวมถึงแนวโพรเกรสซิฟร็อก เคราต์ร็อก และเฮฟวีเมทัล นับตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1970 มีการฟื้นฟูแนวเพลงนี้อย่าง ไซคีเดลลิกฟังก์ นีโอไซคีเดลเลีย และสโตเนอร์ร็อก รวมไปถึงแนวดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แบบไซคีเดลลิกเช่น แอซิดเฮาส์ แทรนซ์ และนิวเรฟ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ C. Heylin, The Act You've Known For All These Years: the Life, and Afterlife, of Sgt. Pepper (London: Canongate Books, 2007), ISBN 1-84195-955-3, p. 85.
- ↑ "The Hidden Therapist—evidence for the central role of music in psychedelic therapy". wavepaths.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-11-15.
- ↑ Siebert, Amanda. "Wavepaths: The Neuroscientist-Founded Company Producing Music For—And As—Psychedelic Therapy". Forbes (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-11-15.