ข้ามไปเนื้อหา

ฑากินี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฑากิณีตามความเชื่อของชาวทิเบต

ฑากิณี (สันสกฤต: डाकिणी ḍākinī; ทิเบต: མཁའ་འགྲོ་མ; แบบวิลลี:mkha'-'gro-ma; พินอินทิเบต:Kandroma; จีน: 空行母; พินอิน: Kōngxíng Mǔ) เป็นเทพที่ปรากฏในความเชื่อของศาสนาฮินดูและพุทธศาสนาลัทธิตันตระ โดยในศาสนาฮินดูถือว่าเป็นบริวารของเจ้าแม่กาลี ส่วนในพุทธศาสนานิกายวัชรยานตันตระถือว่าเป็นเทพผู้ช่วยของสิทธา โดยฑากินี แปลว่า ผู้ร่ายรําในท้องฟ้า ฑากิณีมีหลายองค์ มีทั้งรูปปกติและรูปดุร้าย รูปปกติมี 6 องค์คือ พุทธฑากิณี วัชรฑากิณี รัตนฑากิณี ปัทมฑากิณี กรรมฑากิณี วิศวฑากิณี รูปดุร้าย คือ สวรวพุทธฑากิณี สิงหวักตรา มกรวักตรา วัชรวราหี และมีฑากิณีประจำฤดูกาล อีก 4 องค์คือ วสันตเทวี คิมหันตเทวี ศรัทเทวี และเหมันตเทวี

อ้างอิง

[แก้]
  • ผาสุข อินทราวุธ. พุทธปฏิมาฝ่ายมหายาน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสมัย, พ.ศ. 2543. หน้า 83-84.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]