ซีเมนส์ อินสไปโร
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
 | บทความนี้อาจต้องเขียนใหม่ทั้งหมดเพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวิกิพีเดีย หรือกำลังดำเนินการอยู่ คุณช่วยเราได้ หน้าอภิปรายอาจมีข้อเสนอแนะ |
 | มีข้อสงสัยว่าบทความนี้อาจละเมิดลิขสิทธิ์ แต่ระบุไม่ได้ชัดเจนเพราะขาดแหล่งที่มา หรืออ้างถึงสิ่งพิมพ์ที่ยังตรวจสอบไม่ได้ หากแสดงได้ว่าบทความนี้ละเมิดลิขสิทธิ์ ให้แทนป้ายนี้ด้วย {{ละเมิดลิขสิทธิ์}} หากคุณมั่นใจว่าบทความนี้ไม่ได้ละเมิดลิขสิทธิ์ ให้แสดงหลักฐานในหน้าอภิปราย โปรดอย่านำป้ายนี้ออกก่อนมีข้อสรุป |
| หัวข้อของบทความนี้อาจไม่ผ่านแนวปฏิบัติความโดดเด่นทั่วไป (ตุลาคม 2020) |
| ซีเมนส์ อินสไปโร | |
|---|---|
.jpg) รถไฟฟ้าซีเมนส์ อินสไปโร ของรถไฟใต้ดินวอร์ซอ สาย M2 | |
 ภายในรถไฟฟ้ารุ่นซีเมนส์ อินสไปโรของรถไฟใต้ดินวอร์ซอ สาย M2 | |
| ประจำการ | พ.ศ. 2556–ปัจจุบัน |
| ผู้ผลิต | ซีเมนส์โมบิลิตี |
| จัดขบวน | ชุดรถไฟ 2–8 ตู้ |
| ความจุ | 174 ที่นั่ง 1,554 ที่นั่งและยืน |
| ผู้ดำเนินงาน |  รถไฟใต้ดินวอร์ซอ รถไฟใต้ดินมิวนิก แรปิดเคแอล รถไฟฟ้ารียาด รถไฟใต้ดินโซเฟีย |
| คุณลักษณะ | |
| ความยาวตู้ | ประมาณ 89,560 มม. |
| ความกว้าง | 3.1 m (10 ft) (ตามแนวบานประตู) |
| ความสูง | 1.1 m (3 ft 7 in) (ความสูงพื้น) |
| ความเร็วสูงสุด | เป้าหมาย: 100 km/h (62 mph) ให้บริการ: 80 km/h (50 mph) |
| ระบบจ่ายไฟฟ้า | รางที่สาม 750 โวลต์ |
| ช่วงกว้างราง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) |
ซีเมนส์ อินสไปโร (อังกฤษ: Siemens Inspiro) เป็นตระกูลรถรางไฟฟ้าเพื่อระบบขนส่งด่วนพิเศษ ผลิตโดย ซีเมนส์โมบิลิตี้ แนวคิดของยานพาหนะดังกล่าวเปิดตัวเมื่อ พ.ศ. 2555 โดยมีแนวคิดหลักเป็นการใช้ส่วนจำเพาะ ทำให้มีรุ่นดัดแปลงของพาหนะรถไฟจำนวนมาก โดยรถชุดแรกได้เริ่มออกให้บริการกับระบบรถไฟฟ้าวอร์ซอ ประเทศโปแลนด์ เมื่อ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2556
จุดกำเนิด[แก้]
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2552, ซีเมนส์โมบิลิตี้ได้เริ่มพัฒนาผลิตภัณฑ์ตระกูลรถไฟใต้ดินใหม่ โดยร่วมมือกับ DesignworksUSA ในด้านการออกแบบ โดยบริษัทที่ออกแบบบนยานพาหนะให้กับรุ่น Mo.Mo ซึ่งผลิตก่อนหน้านี้สำหรับเวียนนาปรากออสโลและนูเรมเบิร์ก และได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อ 19 กันยายน พ.ศ. 2555 ที่งานอินโนทรานส์ (InnoTrans) ณ กรุงเบอร์ลิน
นับจากนั้นซีเมนส์ได้เริ่มขายระบบรถไฟฟ้ารุ่นนี้เป็นหลักแทนโมดูลาร์ เมโทร โดยยังชูจุดเด่นเดิมคือผู้ผลิตสามารถสั่งประกอบหรือออกแบบขบวนรถเองได้โดยไม่มีข้อจำกัด เนื่องจากเป็นการใช้ส่วนจำเพาะหลัก ๆ ของระบบ
การใช้งาน[แก้]
มาเลเซีย[แก้]
รถไฟฟ้าเมืองกัวลาลัมเปอร์ สายซูไงบูโละฮ์-กาจัง จำนวน 4 คันต่อขบวน ถูกออกแบบให้เป็นระบบรถไฟฟ้าแบบไร้คนขับ[1]
โปแลนด์[แก้]
รถไฟฟ้าเมืองวอร์ซอ จำนวน 6 คันต่อขบวน[2]
ซาอุดีอาระเบีย[แก้]
รถไฟฟ้าเมืองรียาด จำนวน 2-4 คันต่อขบวน[3][4]
สหราชอาณาจักร[แก้]
รถไฟใต้ดินลอนดอน (NTfL; New Tube for London) จำนวน 6-8 คันต่อขบวน[5]
บัลแกเรีย[แก้]
รถไฟฟ้าเมืองโซเฟีย จำนวน 3 คันต่อขบวน[6][7]
เยอรมนี[แก้]
รถไฟฟ้าเมืองมิวนิก จำนวน 6 คันต่อขบวน
ระเบียงภาพ[แก้]
รถไฟของรถไฟใต้ดินวอร์ซอ ณ อู่คาบาตี
รถไฟของแรปิดเคแอล ณ เซมันตัน
ภายในรถไฟของรถไฟฟ้าริยาด
รถไฟใต้ดินโซเฟียขบวนใหม่
ผังรูปแบบการจัดชุดรถไฟซีเมนส์ อินสไปโร
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Siemens Inspiro Metro". bmwgroupdesignworks.com.
- ↑ "Inspiro Metro Trains, Metro Warszawskie, Warsaw, Poland". railway-technology.com.
- ↑ "Siemens to supply Inspiro trains for the Riyadh metro". railwaygazette.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-18. สืบค้นเมื่อ 2020-02-23.
- ↑ "Siemens to supply 74 Inspiro metros to Riyadh". globalrailnews.com.
- ↑ "Siemens bags £1.5bn contract to build new generation Tube trains | Global Rail News". Global Rail News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2018-06-15. สืบค้นเมื่อ 2018-06-15.
- ↑ Newag and Siemens present first Sofia Line 3 metro train
- ↑ Siemens i Newag z umową na Inspiro dla Sofii