ข้ามไปเนื้อหา

ซิงลิช

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ซิงลิช
ประเทศที่มีการพูดประเทศสิงคโปร์
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ตระกูลภาษา
ระบบการเขียนละติน
รหัสภาษา
ISO 639-3
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด
ป้ายโฆษณาหน้าร้านกาแฟที่ปูเลาอูบินที่มีซิงลิชแบบเกินจริง

ซิงลิช (อังกฤษ: Singlish; เป็นหน่วยคำควบของ Singapore กับ English) ในอดีตรู้จักกันในชื่อ ภาษาอังกฤษแบบพูดของสิงคโปร์ (Colloquial Singaporean English) เป็นถาษาครีโอลฐานอังกฤษที่มีต้นกำเนิดในประเทศสิงคโปร์[1][2][3] ซิงลิชเกิดขึ้นจากสถานการณ์การติดต่อทางภาษาระหว่างผู้พูดภาษาในเอเชียที่สิงคโปร์เป็นเวลานาน เช่น มลายู, กวางตุ้ง, อกเกี้ยน, จีนกลาง, แต้จิ๋ว และทมิฬ[4] คำว่า Singlish สื่อถึงการผสมผสานระหว่างภาษาแสลงสิงคโปร์กับภาษาอังกฤษ และมีการบันทึกครั้งแรกในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1970[5]

ซิงลิชมีต้นกำเนิดจากการเข้ามาของชาวอังกฤษและการก่อตั้งการศึกษาภาษาอังกฤษในสิงคโปร์[6] องค์ประกอบของภาษาอังกฤษถูกกรองออกจากโรงเรียนและไปสู่ท้องถนนอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดการพัฒนาภาษาพิดจิน[7]ที่ผู้พูดที่ไม่ใช่ภาษาแม่พูดเป็นภาษากลางในการสื่อสารระหว่างผู้พูดภาษาต่าง ๆ มากมายที่ใช้ในสิงคโปร์ ซิงลิชโดยหลักพัฒนาขึ้นในกลุ่มชนชั้นแรงงานที่เรียนภาษาอังกฤษโดยไม่ได้เรียนในโรงเรียนเป็นการเฉพาะ ผสมกับภาษาแม่ของตนเข้าไปด้วย[8] หลังจากนั้นไม่นาน ภาษาพิดจินใหม่นี้ก็รวมเข้ากับอิทธิพลสำคัญจากเปอรานากัน วิธภาษาจีนตอนใต้ มลายู และทมิฬ กลายเป็ยภาษาหลักตามท้องถนน เมื่อซิงลิงได้รับความนิยมมากขึ้น เด็ก ๆ เริ่มรับซิงลิชเป็นภาษาแม่ผ่านกระบวนการที่มีชื่อว่า creolization นั่นทำให้ซิงลิงกลายเป็นภาษาครีโอลที่สมบูรณ์ มั่นคง และเป็นอิสระ รับคำศัพท์ที่แข็งแกร่งขึ้น และไวยากรณ์ซับซ้อนขึ้น พร้อมกับสัทวิทยา วากยสัมพันธ์ หน่วยคำ และการรวมประโยคเป็นของตนเอง[9][10]

หมายเหตุและอ้างอิง

[แก้]
  1. Yoon, David. "STANDARD ENGLISH AND SINGLISH: THE CLASH OF LANGUAGE VALUES IN CONTEMPORARY SINGAPORE" (PDF). La Trobe University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 29 May 2015. Singaporean English or Singlish, as it is better known to the local populace, is an English creole that has long been a contesting issue between pro–Singlish and anti–Singlish proponents.
  2. "Chinese-based lexicon in Singapore English, and Singapore-Chinese culture" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2010. สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2010.
  3. "Events - Faculty of Linguistics, Philology and Phonetics" (PDF). www.ling-phil.ox.ac.uk.
  4. "Chinese-based lexicon in Singapore English, and Singapore-Chinese culture" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2010. สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2010.
  5. Lambert, James. 2018. A multitude of ‘lishes’: The nomenclature of hybridity. English World-wide, 39(1): 30. DOI: 10.1075/eww.38.3.04lam
  6. Gupta, Anthea Fraser (1994) The Step-tongue: Children's English in Singapore, Clevedon, UK: Multilingual Matters, p. 35.
  7. Ong, Kenneth Keng Wee (2017). "Textese and Singlish in multiparty chats". World Englishes. 36 (4): 5,17. doi:10.1111/weng.12245. Historically, Singlish has evolved from an English-based pidgin
  8. Napitupulu, Andi; Simanjuntak, Be. "Singapore English (Singlish)". Yuan Ze University: 3. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  9. Wong, Tessa (6 August 2015). "The rise of Singlish" – โดยทาง www.bbc.co.uk.
  10. Wardhaugh (2002:56–57)

ข้อมูล

[แก้]
  • Fasold, Ralph W.; Connor-Linton, Jeff (2006). An Introduction to Language and Linguistics. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-84768-1.
  • Fox, Margalit (1999-09-12). "The Way We Live Now: 9-12-99: On Language; Dialects". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2009-03-23.
  • O'Grady, William; Archibald, John; Aronoff, Mark; Rees-Miller, Janie (2001). Contemporary Linguistics. Boston: Bedford St. Martin's. ISBN 9780312247386.
  • Wardhaugh, Ronald (2002), "Pidgins and Creoles", An Introduction to Sociolinguistics (fourth ed.), Blackwell Publishing, pp. 57–86

อ่านเพิ่ม

[แก้]
  • Brown, Adam (1999). Singapore English in a Nutshell: An Alphabetical Description of its Features. Singapore: Federal Publications. ISBN 981-01-2435-X.
  • Crewe, William (ed. 1977) The English Language in Singapore. Singapore: Eastern Universities Press.
  • Deterding, David (2007). Singapore English. Edinburgh: Edinburgh University Press. ISBN 978-0-7486-2545-1.
  • Deterding, David, Brown, Adam and Low Ee Ling (eds. 2005) English in Singapore: Phonetic Research on a Corpus. Singapore: McGraw-Hill Education (Asia). ISBN 0-07-124727-0.
  • Deterding, David, Low Ee Ling and Brown, Adam (eds. 2003) English in Singapore: Research on Grammar. Singapore: McGraw-Hill Education (Asia). ISBN 0-07-123103-X.
  • Deterding, David and Hvitfeldt, Robert (1994) 'The Features of Singapore English Pronunciation: Implications for Teachers', Teaching and Learning, 15 (1), 98-107. (on-line version) เก็บถาวร 2021-02-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  • Deterding, David and Poedjosoedarmo, Gloria (2001) The Grammar of English: Morphology and Syntax for English Teachers in Southeast Asia. Singapore: Prentice Hall. (Chapter 19: Singapore English). ISBN 0-13-093009-1.
  • Foley, Joseph (ed. 1988) New Englishes: the Case of Singapore, Singapore: Singapore University Press.
  • Foley, J. A., T. Kandiah, Bao Zhiming, A.F. Gupta, L. Alsagoff, Ho Chee Lick, L. Wee, I. S. Talib and W. Bokhorst-Heng (eds. 1998) English in New Cultural Contexts: Reflections from Singapore. Singapore: Singapore Institute of Management/Oxford University Press. ISBN 0-19-588415-9.
  • Gopinathan, S., Pakir, Anne, Ho Wah Kam and Saravanan, Vanithamani (eds. 1998) Language, Society and Education in Singapore (2nd edition), Singapore: Times Academic Press.
  • Gupta, Anthea Fraser (1992) 'Contact features of Singapore Colloquial English'. In Kingsley Bolton and Helen Kwok (eds.) Sociolinguistics Today: International Perspectives, London and New York: Routledge, pp. 323–45.
  • Gupta, Anthea Fraser (1994). The Step-Tongue: Children's English in Singapore. Clevedon, UK: Multimedia Matters. ISBN 1-85359-229-3.
  • Ho, Mian Lian and Platt, John Talbot (1993). Dynamics of a contact continuum: Singapore English. Oxford: Clarendon Press; New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-824828-8.
  • Lim, Lisa (ed. 2004). Singapore English: a grammatical description. Amsterdam; Philadelphia: John Benjamins. ISBN 1-58811-576-3.
  • Low, Ee Ling and Brown, Adam (2005) English in Singapore: An Introduction. Singapore: McGraw-Hill.
  • Melcher, A. (2003). Unlearning Singlish: 400 Singlish-isms to avoid. Singapore: Andrew Melcher Pte. Ltd. ISBN 981-04-8952-8
  • Newbrook, Mark (1987). Aspects of the syntax of educated Singaporean English: attitudes, beliefs, and usage. Frankfurt am Main; New York: P. Lang. ISBN 3-8204-9886-9.
  • Ooi, Vincent B. Y. (ed. 2001) Evolving Identities: the English Language in Singapore. Singapore: Times Academic. ISBN 981-210-156-X.
  • Pakir, Anne (1991) ‘The range and depth of English-knowing bilinguals in Singapore’, World Englishes, 10(2), 167–79.
  • Platt, John Talbot and Weber, Heidi (1980). English in Singapore: status, features, functions. Kuala Lumpur: Oxford University Press. ISBN 0-19-580438-4.
  • Shelley, R., Beng, K.-S., & Takut bin Salah. (2000). Sounds and sins of Singlish, and other nonsense. Kuala Lumpur: Times Books International. ISBN 981-204-392-6
  • Tongue, R. K. (1979) The English of Singapore and Malaysia (2nd edition). Singapore: Eastern Universities Press.
  • VJ Times Editorial Team. (2000). Singlish to English: basic grammar guide. Singapore: VJ Times. ISBN 981-221-161-6
  • Wee, Lionel (2004) 'Singapore English: Phonology'. In Edgar W. Schneider, Kate Burridge, Bernd Kortmann, Rajend Mesthrie and Clive Upton (eds.) A Handbook of Varieties of English. Volume 1: Phonology, Berlin: Mouton de Gruyter, pp. 1017–33.
  • Wee, Lionel (2004) 'Singapore English: morphology and syntax'. In Bernd Kortmann, Kate Burridge, Rajend Mesthrie, Edgar W. Schneider and Clive Upton (eds.) A Handbook of Varieties of English. Volume 2: Morphology and Syntax, Berlin: Mouton de Gruyter, pp. 1058–72.
  • Wong, J. O. (2001). The natural semantic metalanguage approach to the universal syntax of the Singlish existential primitive. CAS research paper series, no. 30. Singapore: Centre for Advanced Studies, National University of Singapore. ISBN 981-04-3817-6

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]