ซาเลม
ซาเลม (อังกฤษ: Salem; ฮีบรู: שָׁלֵם, Šālēm; กรีกโบราณ: Σαλήμ, Salḗm) เป็นเมืองในตะวันออกกลางโบราณที่ถูกกล่าวถึงในคัมภีร์ไบเบิล คำว่า "ซาเลม" เป็นคำในภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่า "สันติภาพ" (มีรากศัพท์เดียวกันกับคำภาษาฮีบรูว่า "ชาโลม" ซึ่งเป็นที่คุ้นเคยมากกว่า ภาษาฮีบรูเป็นภาษาดั้งเดิมในพันธสัญญาเดิม)[1] ตามธรรมเนียมดั้งเดิม ซาเลมถูกระบุว่าคือเมืองเดียวกันกับเยรูซาเล็ม แต่งานวิชาการในยุคปัจจุบันตั้งข้อสงสัยต่อความเชื่อมโยงนี้[2]
ซาเลมถูกกล่าวถึงในความของคัมภีร์ไบเบิลดังต่อไปนี้:
- ปฐมกาล 14:18: "เมลคีเซเดคผู้เป็นทั้งกษัตริย์ซาเลมและปุโรหิตของพระเจ้าผู้สูงสุด ก็นำขนมปังกับเหล้าองุ่นมาให้"[3]
- สดุดี 76:1–2: "ในยูดาห์ พระเจ้าทรงเป็นที่รู้จัก ในอิสราเอล พระนามของพระองค์ใหญ่ยิ่ง ที่ประทับของพระองค์อยู่ในซาเลม ที่พำนักของพระองค์อยู่ในศิโยน ที่นั่น พระองค์ทรงหักลูกธนูเพลิง ทั้งโล่ ดาบ และยุทธภัณฑ์"[4]
- ฮีบรู 7:2: "อับราฮัม ก็ถวายทศางค์ จากสิ่งสารพัด แก่เมลคีเซเดค ประการแรก นามของท่านแปลว่า กษัตริย์แห่งความชอบธรรม และประการต่อมา ท่านเป็นกษัตริย์เมืองซาเลม ด้วยซึ่งหมายถึงกษัตริย์แห่งสันติสุข"
หนังสือยูดิธซึ่งเป็นคัมภีร์อธิกธรรมกล่าวถึง "หุบเขาซาเลม"[5]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Salem Defined" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). Salem United Church of Christ. สืบค้นเมื่อ 2024-08-15.
- ↑ Barasso, Michele (2019-10-10). "First Person: From Shalem to Jerusalem" (ภาษาอังกฤษ). Biblical Archaeology Society. สืบค้นเมื่อ 2024-11-21.
- ↑ ปฐมกาล 14:18.
- ↑ สดุดี 76:2.
- ↑ ยูดิธ 4:4