ข้ามไปเนื้อหา

ชนิดนอกเกณฑ์สูญพันธุ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ชนิดนอกเกณฑ์สูญพันธุ์[1] (อังกฤษ: least-concern species) คือชนิด (สปีชีส์) ที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (ไอยูซีเอ็น) ได้ประเมินแล้วยังไม่จัดว่าเป็นเป้าหมายในการอนุรักษ์ เนื่องจากชนิดนั้นยังคงมีจำนวนมากในธรรมชาติ ฉะนั้นสิ่งมีชีวิตในกลุ่มนี้จึงถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่เข้าข่ายถูกคุกคาม (threatened), ใกล้ถูกคุกคาม (near threatened) หรือ (ก่อน ค.ศ. 2001) ขึ้นกับการอนุรักษ์ (conservation dependent) สิ่งมีชีวิตที่จัดอยู่ในกลุ่มนี้มีนกกระสาแดง, นกนางนวลแกลบหงอนใหญ่, เพนกวินจักรพรรดิ, แมวดาว และแมวน้ำลายพิณเป็นอาทิ

สิ่งมีชีวิตจะจัดอยู่ในกลุ่ม "ชนิดนอกเกณฑ์สูญพันธุ์" ก็ต่อเมื่อได้รับการพิจารณาสถานะของจำนวนประชากรที่เปรียบเทียบกับโดยตรงหรือโดยทางอ้อมกับการกระจายของประชากรและ/หรือสถานภาพของประชากร

ตั้งแต่ ค.ศ. 2001 ระดับของกลุ่มนี้ใช้อักษรย่อว่า LC ตามประเภทและกฎเกณฑ์ไอยูซีเอ็น 2001 รุ่น 3.1 (IUCN 2001 Categories & Criteria version 3.1)[2]

นกพิราบเป็นนกที่อยู่นอกเกณฑ์สูญพันธุ์
กระรอก หนึ่งในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมที่อยู่นอกเกณฑ์สูญพันธุ์

อ้างอิง

[แก้]
  1. สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. พจนานุกรมศัพท์สัตววิทยา ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2565, หน้า 504.
  2. "2001 Categories & Criteria (version 3.1)". The IUCN Red List of Threathened Species. สืบค้นเมื่อ 2006-12-19.

ดูเพิ่ม

[แก้]