สโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในฤดูกาล 1993–94
ฤดูกาล 1993–94 | ||||
---|---|---|---|---|
ผู้จัดการทีม | อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน | |||
พรีเมียร์ลีก | แชมป์ | |||
ผู้ทำประตูสูงสุด | ลีก: เอริก ก็องโตนา (18) ทั้งหมด: เอริก ก็องโตนา (25) | |||
ผู้เข้าชมในบ้านเฉลี่ย | 44,244 | |||
| ||||
|
ฤดูกาล 1993–94 เป็นฤดูกาลที่ 2 ของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในพรีเมียร์ลีกและเป็นฤดูกาลที่ 19 ติดต่อกันบนลีกสูงสุดของฟุตบอลอังกฤษ[1] แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกและเอฟเอคัพ เป็นสโมสรที่สี่ในศตวรรษที่ 20 ที่คว้าดับเบิลแชมป์ ความพ่ายแพ้ 1–3 ต่อแอสตันวิลลา ในลีกคัพรอบชิงชนะเลิศทำให้พวกเขาไม่สามารถคว้าเทรเบิลแชมป์ในประเทศได้
พวกเขานำเป็นจ่าฝูงของตารางพรีเมียร์ลีกตั้งแต่นัดที่ 4 เป็นต้นไป และจบลงด้วยการคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกสมัยที่ 2 และตำแหน่งแชมป์ลีกสมัยที่ 9 ของสโมสร โดยทิ้งห่างรองแชมป์อย่างแบล็กเบิร์นโรเวอส์ 8 แต้ม พวกเขานำเป็นจ่าฝูงของตารางโดยทิ้งห่างรองจ่าฝูงถึง 16 คะแนนเมื่อผ่านครึ่งฤดูกาล เอริก ก็องโตนากองหน้าชาวฝรั่งเศสยิงได้ 25 ประตูในทุกรายการและได้รับการโหวตให้เป็นนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของพีเอฟเอ ในเอฟเอคัพรอบชิงชนะเลิศ ยูไนเต็ดบดขยี้เชลซีภายใต้การคุมทีมของเกล็น ฮอดเดิล 4-0 จากจุดโทษ 2 ลูกของเอริก ก็องโตนา และอีกคนละประตูจากมาร์ก ฮิวส์และไบรอัน แมคแคลร์
รอย คีนในฐานะนักฟุตบอลที่แพงที่สุดในอังกฤษ เป็นมิดฟิลด์ตัวกลางตัวหลักของสโมสรร่วมกับพอล อินซ์ ในขณะที่ผู้เล่นตัวเก๋าอย่าง มาร์ค ฮิวส์, ไบรอัน แมคแคลร์ และสตีฟ บรูซ ยังคงเก่งอย่างต่อเนื่องแม้จะอายุมากแล้วก็ตาม เมื่อจบฤดูกาล ผู้เล่นและกัปตันร่วมที่รับใช้สโมสรยาวนานที่สุดไบรอัน ร็อบสันออกจากโอลด์แทรฟฟอร์ดหลังจากรับใช้มา 13 ปีเพื่อเป็นผู้เล่น-ผู้จัดการทีมของ มิดเดิลส์เบรอ นอกจากนี้ ยังมีผู้เล่นที่มุ่งหน้าออกจากโอลด์แทรฟฟอร์ดเมื่อจบฤดูกาล ได้แก่ เลส ซีลีย์ (ผู้รักษาประตู), เคลย์ตัน แบล็กมอร์ (กองหลัง), ไมค์ ฟีแลน (กองกลาง), โคลิน แมคกี และจูลิอาโน ไมโอรานา ดิออน ดับลิน ซึ่งไม่สามารถกลับมาเป็นตัวจริงในทีมชุดใหญ่ได้ มีข่าวเชื่อมโยงกับการย้ายออกจากโอลด์แทรฟฟอร์ดเกือบทั้งฤดูกาล แต่การย้ายไปเอฟเวอร์ตันในเดือนพฤศจิกายนกลับล้มเหลว และเขายังคงอยู่ที่สโมสรเมื่อจบฤดูกาล
ด้วยทีมยูไนเต็ดมีผู้เล่นที่ยอดเยี่ยม มีการเซ็นสัญญากับผู้เล่นคนเดียวในช่วงปิดฤดูกาลของเฟอร์กูสันคือเดวิด เมย์จากแบล็กเบิร์นโรเวอส์ เมย์ วัย 24 ปี ถูกเฟอร์กูสันเซ็นสัญญาคว้าตัวด้วยความหวังว่าเขาจะพัฒนาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของสตีฟ บรูซ ยูไนเต็ดยังมีจุดแข็งด้วยผู้เล่นวัยรุ่นที่น่าจับตามองอย่างเดวิด เบ็คแคม, นิคกี บัตต์, แกรี เนวิลและพอล สโคลส์
เหตุการณ์ในฤดูกาล[แก้]
ฤดูกาล 1992-93 ยูไนเต็ดสิ้นสุดการรอคอย 26 ปีสำหรับตำแหน่งแชมป์ลีก โดยสู้กับคู่แข่งแย่งแชมป์ลีกอย่างแอสตันวิลลา (รอน แอตกินสัน อดีตกุนซือยูไนเต็ดคุมทีม) และนอริชซิตีซึ่งคุมทีมโดยไมค์ วอล์คเกอร์
เกือบจะทันทีที่จบฤดูกาล ยูไนเต็ดตกเป็นข่าวว่ากำลังตามล่ารอย คีน กองกลางทีมชาติสาธารณรัฐไอร์แลนด์วัย 21 ปี ของนอตทิงแฮมฟอเรสต์ ที่เพิ่งตกชั้น หลังจากต่อสู้กับอาร์เซนอลและแบล็กเบิร์นโรเวอส์มาหลายสัปดาห์ คีนก็ย้ายไปร่วมทีมยูไนเต็ดด้วยค่าตัวเป็นสถิติที่ 3.75 ล้านปอนด์ในวันที่ 19 กรกฎาคม
การแข่งขันนัดแรกของเขาเกิดขึ้นในวันที่ 7 สิงหาคมใน FA Charity Shield กับอาร์เซนอลที่สนามกีฬาเวมบลีย์ ซึ่ง มาร์ก ฮิวส์ ทำให้ยูไนเต็ดขึ้นนำก่อนที่เอียน ไรท์จะตีเสมอให้อาร์เซนอลและเล่นต่อเวลาพิเศษจากนั้นดวลจุดโทษ ยูไนเต็ดชนะจุดโทษเพิ่มโล่เข้าไปในตู้ถ้วยรางวัลของพวกเขา
ทีม[แก้]
ผู้รักษาประตู[แก้]
- (1)
ปีเตอร์ ชไมเคิล
- (13)
เลส ซีลีย์
- (25)
แกรี วอลช์
กองหลัง[แก้]
- (27)
แกรี เนวิล
- (2)
พอล พาร์กเกอร์
- (3)
เดนิส เออร์วิน
- (4)
สตีฟ บรูซ (รองกัปตันทีม)
- (6)
แกรี พัลลิสเตอร์
- (15)
เคลย์ตัน แบล็กมอร์
- (21)
ลี มาร์ติน
กองกลาง[แก้]
- (16)
รอย คีน
- (14)
อังเดร แคนเชลสกี
- (12)
ไบรอัน ร็อบสัน (c)
- (8)
พอล อินซ์
- (5)
ลี ชาร์ป
- (11)
ไรอัน กิ๊กส์
- (22)
เคร็ก ลอว์ตัน
- (23)
ไมค์ ฟีแลน
- (28)
เดวิด เบ็คแคม
- (19)
นิคกี บัตต์
- (24)
พอล สโคลส์
- (18)
ดาร์เรน เฟอร์กูสัน
- (17)
โคลิน แมคกี
กองหน้า[แก้]
- (7)
เอริก ก็องโตนา
- (9)
ไบรอัน แมคแคลร์
- (10)
มาร์ก ฮิวส์
- (20)
ดิออน ดับลิน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Manchester United Season 1993/94". StretfordEnd.co.uk. สืบค้นเมื่อ 13 June 2008.