ข้ามไปเนื้อหา

ฉบับร่าง:การล่มสลายของระบอบการปกครองของอัลอะซัด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
การล่มสลายของระบอบอัลอะซัด
ส่วนหนึ่งของการรุกคืบของฝ่ายต่อต้านรัฐบาลซีเรียในปี 2024 ในสงครามกลางเมืองซีเรีย
บัชชาร อัลอะซัด ในปี 2024 ประมาณเจ็ดเดือนก่อนที่เขาจะถูกโค่นล้มโดยฝ่ายต่อต้านรัฐบาลซีเรีย
วันที่8 ธันวาคม 2024
ที่ตั้งซีเรีย
จัดโดยฝ่ายค้านซีเรีย ฝ่ายต่อต้านรัฐบาลซีเรีย
ผล

เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2024 สาธารณรัฐอาหรับซีเรียภายใต้การนำของบัชชาร อัลอะซัด ได้ล่มสลายลงท่ามกลางการรุกโจมตีครั้งใหญ่ของฝ่ายต่อต้านรัฐบาลซีเรีย นำโดย ทาห์รีร์ อัลชาม ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสงครามกลางเมืองซีเรียที่เริ่มต้นในปี 2011 การล่มสลายของกรุงดามัสกัสนับเป็นจุดสิ้นสุดของระบอบตระกูลอัลซัดที่ปกครองซีเรียในรูปแบบเผด็จการเบ็ดเสร็จแบบสืบทอดอำนาจมาตั้งแต่ฮาฟิซ อัลอะซัด เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 1971 จากการปฏิวัติแก้ไข

ในขณะที่กลุ่มพันธมิตรฝ่ายกบฏ Southern Operations Room กำลังรุกคืบเข้าสู่กรุงดามัสกัสเพื่อตามหาประธานาธิบดีคนก่อน มีรายงานว่าอัลอะซัดได้หลบหนีออกจากเมืองหลวงด้วยเครื่องบินลำหนึ่งแล้ว[3] ต่อมา ฝ่ายกบฏซีเรียได้ประกาศชัยชนะเหนือรัฐบาลอัลอะซัดผ่านทางโทรทัศน์ของรัฐ ขณะที่กระทรวงการต่างประเทศของรัสเซียประกาศว่าอัลอะซัดลาออกจากตำแหน่งและเดินทางออกจากซีเรียแล้ว[4] รัสเซียรายงานเพิ่มเติมว่าได้มอบสถานะลี้ภัยให้อัลอะซัดและครอบครัวของเขา[5]

ภูมิหลัง

[แก้]
ดูเพิ่ม: ตระกูลอัลอะซัด, บัชชาร อัลอะซัด, และ นีโอบาธิสม์

ตระกูลอัลอะซัด ปกครอง ซีเรีย มาตั้งแต่ปี 1971 เมื่อ ฮาเฟซ อัลอะซัด ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีซีเรียภายใต้พรรคบาอัธ หลังจากการเสียชีวิตในเดือนมิถุนายน 2000 เขาได้รับการสืบทอดตำแหน่งโดยบุตรชาย บัชชาร อัลอะซัด[6][7][8][9]

ฮาเฟซ อัลอะซัด สร้างระบบการปกครองเป็นระบบราชการที่มีลัทธิบูชาบุคคล ซึ่งไม่เคยมีในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ของซีเรียมาก่อน รูปภาพ คำคม และคำสรรเสริญฮาเฟซถูกจัดแสดงในทุกที่ ตั้งแต่โรงเรียน ตลาด ไปจนถึงสำนักงานรัฐบาล เขาได้รับการขนานนามว่า "ผู้นำผู้เป็นอมตะ" และ "ผู้ศักดิ์สิทธิ์" (อัล-มุกัดดัส) [10] ในอุดมการณ์แบบอัลอะซัดอย่างเป็นทางการ ฮาเฟซได้จัดระเบียบสังคมซีเรียในเชิงทหารและใช้อุบายเกี่ยวกับแผนสมคบคิดจากต่างประเทศอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งยกระดับกองทัพซีเรียให้มีบทบาทสำคัญในชีวิตสาธารณะ[11][12][13]

หลังจากการยึดอำนาจของฮาเฟซในปี 1970 โฆษณาชวนเชื่อของรัฐได้ส่งเสริมอัตลักษณ์ใหม่ของชาติ โดยรวมชาวซีเรียเข้าด้วยกันภายใต้ "เอกลักษณ์แห่งบาธเดียว" และ "ลัทธิอัลอะซัด"[14] กองกำลังติดอาวุธที่จงรักภักดีอย่างรุนแรงหรือ ชาบิฮา (แปลว่า ผี) สรรเสริญราชวงศ์อัลอะซัดผ่านคำขวัญ เช่น "ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากบาชาร!" และใช้สงครามจิตวิทยากับประชากรที่ไม่ยอมทำตาม[15]

บัชชาร อัลอะซัด

[แก้]

หลังการเสียชีวิตของฮาเฟซ อัลอะซัด บุตรชายของเขา บาชาร ได้รับการสืบทอดลัทธิบูชาบุคคล โดยพรรคเรียกเขาว่า "ผู้นำหนุ่ม" และ "ความหวังของประชาชน" การโฆษณาชวนเชื่อทางการอย่างเป็นระบบในซีเรียได้มอบลักษณะทางศาสนาให้กับครอบครัวอัลอะซัด และยกย่องหัวหน้าตระกูลในฐานะบิดาแห่งซีเรียยุคใหม่[11][12][13]

ในปี 2011 สหรัฐอเมริกา สหภาพยุโรป และสมาชิกส่วนใหญ่ของสันนิบาตอาหรับเรียกร้องให้บาชารลงจากตำแหน่ง หลังการปราบปรามผู้ประท้วงอาหรับสปริงที่นำไปสู่สงครามกลางเมืองซีเรีย สงครามดังกล่าวคร่าชีวิตผู้คนราว 580,000 คน โดยมีผู้เสียชีวิตที่ไม่เกี่ยวข้องกับการสู้รบอย่างน้อย 306,000 ราย เครือข่ายสิทธิมนุษยชนซีเรียระบุว่า กองกำลังฝ่ายอัลอะซัดเป็นต้นเหตุของการเสียชีวิตของพลเรือนมากกว่า 90%[16]

รัฐบาลอัลอะซัดก่ออาชญากรรมสงครามมากมาย[a] และกองทัพ กองกำลังอาหรับซีเรีย ได้โจมตีด้วยอาวุธเคมีหลายครั้ง[22] การโจมตีที่ร้ายแรงที่สุดคือการโจมตีด้วยสารซารินที่ฆูตา เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม 2013 ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตระหว่าง 281 ถึง 1,729 คน[ต้องการอ้างอิง]

ในเดือนธันวาคม 2013 ข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ นาวี พิลเลย์ กล่าวว่าผลการสอบสวนของคณะกรรมาธิการสอบสวนพิเศษเกี่ยวกับสาธารณรัฐอาหรับซีเรีย พบว่าอัลอะซัดมีส่วนเกี่ยวข้องกับอาชญากรรมสงคราม การสอบสวนโดยคณะกลไกสืบสวนร่วมของ OPCW-UN และทีมสืบสวนและระบุตัวตน OPCW-UN ได้สรุปว่ารัฐบาลอัลอะซัดเป็นผู้รับผิดชอบต่อการโจมตีด้วยสารซารินที่คานชัยคูนในปี 2017 และการโจมตีด้วยอาวุธเคมีที่ดูมาในปี 2018 ในวันที่ 15 พฤศจิกายน 2023 ฝรั่งเศสได้ออกหมายจับต่ออัลอะซัดในข้อหาใช้อาวุธเคมีต้องห้ามต่อพลเรือนในซีเรีย[23] อัลอะซัดปฏิเสธข้อกล่าวหาเหล่านี้ และกล่าวหาประเทศต่าง ๆ โดยเฉพาะสหรัฐฯ ว่าพยายามเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง[24]

การเข้ายึดอำนาจของฝ่ายต่อต้าน

[แก้]

ความก้าวหน้าทางการทหาร

[แก้]
ดูเพิ่ม: ยุทธการดามัสกัส (2024), ปฏิบัติการรุกฮอมส์ 2024, และ ยุทธการอเลปโป 2024
แผนที่การรุกคืบของฝ่ายต่อต้านซีเรียในปี 2024

การวางแผนปฏิบัติการรุกโจมตีเมืองอเลปโปโดยฝ่ายต่อต้านรัฐบาลอัลอะซัดเริ่มขึ้นในช่วงปลายปี 2023 แต่ถูกเลื่อนออกไปเนื่องจากการคัดค้านจากตุรกี[25][26] เรเจป ไตยิป แอร์โดอาน ประธานาธิบดีตุรกีพยายามเจรจากับรัฐบาลอัลอะซัดเพื่อ "กำหนดอนาคตของซีเรียร่วมกัน" แต่ได้รับการปฏิเสธ[27]

ในวันที่ 7 ธันวาคม 2024 กองกำลังฝ่ายต่อต้านสามารถยึดครองเมืองฮอมส์ได้อย่างสมบูรณ์ภายในระยะเวลาประมาณ 24 ชั่วโมงของการต่อสู้ทางทหารอย่างเข้มข้น การล่มสลายของการป้องกันโดยรัฐบาลอย่างรวดเร็วทำให้กองกำลังความมั่นคงต้องถอนตัวอย่างเร่งรีบ โดยได้ทำลายเอกสารสำคัญก่อนการถอนตัว การยึดครองครั้งนี้ทำให้ฝ่ายต่อต้านควบคุมโครงสร้างพื้นฐานการคมนาคมที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางแยกถนนหลวงที่เชื่อมต่อดามัสกัสกับพื้นที่ชายฝั่งอะลาวีต์ ซึ่งเป็นฐานสนับสนุนของอัลอะซัดและสถานีทหารกองทัพรัสเซีย[28]

กองกำลังฮิซบุลลอฮ์ที่เป็นพันธมิตรของอัลอะซัดถอนตัวออกจากเขตอัล-กูเซอร์ โดยได้อพยพยานยนต์หุ้มเกราะประมาณ 150 คันและนักรบอีกหลายร้อยคน การลดความช่วยเหลือจากพันธมิตรสำคัญ เช่น รัสเซีย ซึ่งมุ่งความสนใจไปที่การรุกรานยูเครนโดยรัสเซีย และการมีส่วนร่วมของฮิซบุลลอฮ์ในความขัดแย้งอิสราเอล–ฮิซบุลลอฮ์ (2023–ปัจจุบัน) เชื่อว่าเป็นปัจจัยที่ทำให้สถานการณ์ของรัฐบาลอ่อนแอลง[28]

การยึดเมืองฮอมส์โดยฝ่ายต่อต้านทำให้เกิดการเฉลิมฉลองของประชาชนอย่างกว้างขวาง โดยชาวเมืองเข้าร่วมการเดินขบวนบนท้องถนน ผู้เฉลิมฉลองได้ตะโกนคำขวัญต่อต้านอัลอะซัด เช่น "อัลอะซัดไปแล้ว ฮอมส์เป็นอิสระ" และ "ซีเรียจงเจริญ จงล่มอัลอะซัดลง" พร้อมทั้งนำสัญลักษณ์ของรัฐบาลออก เช่น ภาพเหมือนของอัลอะซัด ขณะเดียวกันนักรบฝ่ายต่อต้านได้จัดการเฉลิมฉลองชัยชนะ รวมถึงการยิงปืนขึ้นฟ้า[28]

ในวันที่ 7 ธันวาคม กองกำลังฝ่ายต่อต้านซีเรียประกาศว่าพวกเขาเริ่มล้อมกรุงดามัสกัสหลังจากยึดเมืองใกล้เคียงได้ โดยผู้บัญชาการกองกำลังฝ่ายต่อต้าน ฮัสซัน อับเดล กานี ระบุว่า "กองกำลังของเราได้เริ่มดำเนินการขั้นสุดท้ายในการล้อมกรุงดามัสกัส"[29] ฝ่ายต่อต้านเริ่มการล้อมเมืองหลวงหลังจากยึดเมืองอัลซานามายน์ ซึ่งอยู่ห่างจากทางเข้าทางใต้ของดามัสกัสประมาณ 20 กิโลเมตร (12 ไมล์)[30] ทีมปฏิบัติการพิเศษได้ดำเนินการค้นหาอัลอะซัดภายในกรุงดามัสกัสแต่ไม่ประสบผลสำเร็จ[31]

การสูญเสียการควบคุมทางการเมือง

[แก้]
ข้อความ "ชัยชนะของการปฏิวัติซีเรียครั้งยิ่งใหญ่และการล่มสลายของระบอบอัลอะซัด" บนสถานีโทรทัศน์ของรัฐซีเรียหลังการล่มสลายของดามัสกัสสู่ HTS โดยนี่เป็นการออกอากาศเพียงรายการเดียวในช่วงเวลาหลายชั่วโมง[32]

ที่จัตุรัสหลักในจารามานา ผู้ชุมนุมได้รื้อถอนรูปปั้นของฮาเฟซ อัลอะซัด ขณะที่ในช่วงเย็น กองกำลังฝ่ายรัฐบาลถูกระบุว่าถอนกำลังออกจากชานเมืองหลายแห่งที่มีการประท้วงขนาดใหญ่[31]

เจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาลอัลอะซัดในดามัสกัสได้มีรายงานว่าเริ่มเจรจากับกองกำลังฝ่ายต่อต้านเกี่ยวกับความเป็นไปได้ในการเปลี่ยนฝ่าย การพัฒนาเหล่านี้เกิดขึ้นพร้อมกับการปฏิเสธจากเจ้าหน้าที่อิหร่านต่อรายงานที่อ้างว่าอัลอะซัดได้หลบหนีออกนอกประเทศ แม้ว่าจะมีแหล่งข่าวระบุว่าสถานที่อยู่ของเขาในดามัสกัสยังไม่ทราบแน่ชัด หลังจากการเข้าสู่ดามัสกัสของฝ่ายต่อต้าน การ์ดประธานาธิบดีของอัลอะซัดก็ไม่ได้ประจำการอยู่ที่ที่พักตามปกติของเขาอีกต่อไป ในช่วงเย็นวันที่ 7 ธันวาคม 2024 กองกำลังฝ่ายต่อต้านที่พยายามค้นหาอัลอะซัดยังไม่พบเบาะแสที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับที่อยู่ของเขา[31]

ในวันที่ 8 ธันวาคม ทาห์รีร์ อัลชาม ได้ประกาศผ่านบัญชีเอ็กซ์ อย่างเป็นทางการว่า พวกเขาได้ปล่อยตัวนักโทษจากเรือนจำเซดนายา ซึ่งตั้งอยู่บริเวณชานเมืองของดามัสกัส ถือเป็นหนึ่งในสถานกักกันที่ใหญ่ที่สุดของซีเรีย การปล่อยตัวนี้ถูกมองว่าเป็นชัยชนะเชิงสัญลักษณ์และยุทธศาสตร์สำหรับกลุ่ม โดยเน้นย้ำถึงความอยุติธรรมของรัฐบาลอัลอะซัดในอดีต[33] หลังการเข้ายึดเรือนจำในปี 2024 ทาห์รีร์ อัลชาม ได้เผยแพร่รายชื่อเจ้าหน้าที่เรือนจำที่หลบหนี ซึ่งกลายเป็นผู้ต้องการตัวมากที่สุดในซีเรียหลังจากครอบครัวอัลอะซัด[34]

การเข้าสู่ดามัสกัสของฝ่ายต่อต้านแทบไม่พบการต่อต้าน เนื่องจากการขาดการส่งกำลังทหารไปยังพื้นที่ของเมืองและการล่มสลายอย่างรวดเร็วของจุดป้องกันของรัฐบาล ทำให้ฝ่ายต่อต้านสามารถยึดเขตสำคัญได้หลายแห่ง องค์กรสังเกตการณ์เพื่อสิทธิมนุษยชนในซีเรีย ยืนยันว่ากองกำลังฝ่ายต่อต้านสามารถยึดสถานที่สำคัญหลายแห่งในดามัสกัสได้สำเร็จ รวมถึงอาคารองค์การกระจายเสียงและโทรทัศน์แห่งชาติ และสนามบินนานาชาติดามัสกัส พร้อมทั้งควบคุมเส้นทางการคมนาคมสำคัญและย่านยุทธศาสตร์ เช่น เมซเซห์[35][36]

การหลบหนีออกนอกประเทศสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง อัสมา อัลอะซัด ได้ย้ายไปยังรัสเซียพร้อมกับลูกทั้งสามคนของเธอประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่กองกำลังฝ่ายต่อต้านจะเริ่มรุกเข้าสู่ดามัสกัส มีรายงานว่าญาติของอัลอะซัดบางส่วน รวมถึงสมาชิกในครอบครัวจากฝั่งพี่สาวของเขา ได้ลี้ภัยไปยังสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

ในช่วงไม่กี่วันก่อนหน้าที่ฝ่ายต่อต้านจะเริ่มเคลื่อนพล เจ้าหน้าที่ของอียิปต์และจอร์แดน ถูกกล่าวหาว่าได้เรียกร้องให้อัลอะซัดออกจากประเทศและจัดตั้งรัฐบาลพลัดถิ่น แม้ว่ากระทรวงการต่างประเทศอียิปต์ และสถานทูตจอร์แดน จะปฏิเสธข้อกล่าวหานี้[37][38]

ในช่วงเช้าตรู่ของวันที่ 8 ธันวาคม อัลอะซัดได้เดินทางออกจากสนามบินนานาชาติดามัสกัสไปยังกรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย โดยใช้เครื่องบินส่วนตัว[33][39] หลังจากนั้น ทหารของรัฐบาลที่ประจำการอยู่ที่สนามบินได้ถูกสั่งให้ถอนตัวออกจากตำแหน่ง[40]

ตามรายงานของรามี อับเดล เราะห์มาน (องค์กรสังเกตการณ์เพื่อสิทธิมนุษยชนในซีเรีย) อัลอะซัดได้ "เดินทางออกจากซีเรียผ่านสนามบินนานาชาติดามัสกัส"[41][42] มิคาอิล อิวานอฟวิช อูเลียนอฟ (เอกอัครราชทูตรัสเซียประจำองค์กรระหว่างประเทศในเวียนนา) ได้ประกาศผ่าน เทเลแกรม ว่าอัลอะซัดและครอบครัวของเขาได้รับสถานะผู้ลี้ภัยในรัสเซีย[5][43][44]

หลังจากการหลบหนีของสมาชิกครอบครัวอัลอะซัด มีวิดีโอที่แสดงภาพกลุ่มผู้คนที่เข้าไปสำรวจที่พำนักของบาชาร อัลอะซัดในย่านอัลมัลกี ซึ่งปรากฏในสื่อออนไลน์[45]

การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง

[แก้]
ดูเพิ่ม: รัฐบาลเปลี่ยนผ่านซีเรีย

อะบู มุฮัมมัด อัลญูลานี ผู้นำรัฐบาลแห่งความรอดพ้นซีเรีย (Syrian Salvation Government) กล่าวผ่านเทเลแกรมว่า สถาบันภาครัฐของซีเรียจะไม่ถูกกองกำลังเข้ายึดครองในทันที แต่จะยึดครองชั่วคราวโดยนายกรัฐมนตรีซีเรีย มุฮัมมัด ฆอซี อัลญะลาลี จนกว่าการเปลี่ยนผ่านทางการเมืองทั้งหมดจะเสร็จสิ้น อัลฐะลาลีประกาศผ่านวิดีโอสื่อสังคมว่า เขาได้วางแผนอยู่ในดามัสกัสและให้ความร่วมมือกับประชาชนซีเรีย พร้อมทั้งแสดงความหวังว่าซีเรียจะกลายเป็น "ประเทศปกติ" และเริ่มดำเนินการทางการทูตกับประเทศอื่น ๆ[46][11]ญะลาลียังแสดงความพร้อมที่จะ "ยื่นมือ" ช่วยเหลือฝ่ายค้าน[47]

ฮาดี อัลบะห์เราะฮ์ ประธานกลุ่มแนวร่วมแห่งชาติเพื่อกองกำลังปฏิวัติและฝ่ายค้านซีเรียกล่าวว่า จำเป็นต้องมีช่วงเวลาเปลี่ยนผ่าน 18 เดือน เพื่อสร้าง "สภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย เป็นกลาง และเงียบสงบ" สำหรับการเลือกตั้งที่เสรี ช่วงเวลาดังกล่าวรวมถึง 6 เดือนในการร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ อัลบะห์เราะฮ์ระบุว่า การเปลี่ยนผ่านนี้ควรสอดคล้องกับมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 2254[48]

การรุกรานของอิสราเอล

[แก้]
บทความหลัก: การรุกรานซีเรียของอิสราเอลในปี 2024

กองกำลัง กองทัพป้องกันประเทศอิสราเอล (IDF) ได้เริ่มปฏิบัติการทางทหารในเขตผู้ว่าการ คูเนตรา ของ ซีเรีย โดยหน่วยยานเกราะเคลื่อนเข้าสู่ เขตกันชน ระหว่าง ที่ราบสูงโกลัน ซึ่งถูกอิสราเอลยึดครอง และส่วนอื่น ๆ ของซีเรีย โดยมีเป้าหมายโจมตีพื้นที่ เช่น เทล อัยยูบา (Tel Ayouba) ในชนบทตอนกลางของ คูเนตรา ด้วยการยิง ปืนใหญ่[49][50]

ปฏิบัติการนี้ถือเป็นครั้งแรกในรอบ 50 ปีที่กองกำลังอิสราเอลข้าม แนวชายแดนซีเรีย ซึ่งเคยเป็นข้อตกลงหยุดยิงตั้งแต่วันที่ 31 พฤษภาคม 1974 หลังสงคราม ยมคิปปูร์[13]

นายกรัฐมนตรีอิสราเอล เบนจามิน เนทันยาฮู กล่าวว่า เนื่องจาก กองทัพซีเรีย ได้ละทิ้งตำแหน่งของตน ข้อตกลงชายแดนปี 1974 ระหว่างอิสราเอลและซีเรียจึงได้ล่มสลาย และเพื่อป้องกันภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้น เขาได้สั่งให้ IDF ยึด แนวเส้นม่วง ชั่วคราว ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ IDF ได้ถอนกำลังออกในปี 1974 จนกว่าจะมีการบรรลุข้อตกลงกับรัฐบาลใหม่ของซีเรีย[51][52]

อิสราเอลยังได้โจมตีทางอากาศในซีเรีย โดยมีเป้าหมายที่ฐานทัพอากาศคาลคาลา (Khalkhala air base) เขตมาซเซห์ (Mazzeh) ใน ดามัสกัส และแหล่งเก็บอาวุธเคมีที่ต้องสงสัย[53] โดยอิสราเอลระบุว่าการโจมตีครั้งนี้มีเป้าหมายเพื่อป้องกันไม่ให้อาวุธตกไปอยู่ในมือของกลุ่มญิฮาด[54][55][56]

ปฏิกิริยา

[แก้]

ภายในประเทศ

[แก้]

ฝ่ายต่อต้าน

[แก้]

ประธานของกลุ่มแนวร่วมแห่งชาติซีเรีย Hadi al-Bahra ประกาศเมื่อวันอาทิตย์ว่าบาชาร อัลอะซัดได้ล่มสลายลงแล้ว[57][58]

กลุ่ม Hayat Tahrir al-Sham (HTS) ซึ่งเป็นกำลังหลักของฝ่ายต่อต้านที่มีบทบาทสำคัญในการโค่นล้มอัลอะซัด ได้ประกาศว่า "ซีเรียได้รับการปลดปล่อยแล้ว" หลังจากการถอนตัวของอัลอะซัด กลุ่มนี้ได้เผยแพร่ถ้อยแถลงผ่านสื่อสังคมออนไลน์ โดยระบุว่ายุคมืดได้สิ้นสุดลง และสัญญาว่าจะมี "ซีเรียใหม่" ที่ "ทุกคนจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขและความยุติธรรมจะปกครอง" ข้อความดังกล่าวยังกล่าวถึงผู้ลี้ภัยและอดีตนักโทษทางการเมืองโดยเฉพาะ พร้อมเชิญชวนให้พวกเขากลับคืนสู่มาตุภูมิ[39]

ปฏิกิริยาของประชาชน

[แก้]

ดามัสกัสเป็นจุดที่มีการเฉลิมฉลองของประชาชน โดยเฉพาะใน จัตุรัสอุมัยยัด ซึ่งเป็นพื้นที่เชิงสัญลักษณ์ของอำนาจรัฐบาลและเป็นที่ตั้งของ กระทรวงกลาโหม และกองบัญชาการของ กองกำลังติดอาวุธซีเรีย ชาวเมืองรวมตัวกันรอบอุปกรณ์ทางการทหารที่ถูกทิ้งร้าง โดยมีภาพจากสื่อสังคมออนไลน์แสดงให้เห็นการเฉลิมฉลองที่มีทั้งดนตรีและการแสดงสาธารณะ ขณะที่เจ้าหน้าที่ของกระทรวงกลาโหมได้อพยพออกจากสำนักงานในช่วงที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น[39][59]

ในเลบานอน มีผู้คนหลายร้อยคนร่วมเฉลิมฉลองใน ตริโปลี และ อักการ์ ทางตอนเหนือของประเทศ รวมถึง บาร์เอเลียส ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ประชากรส่วนใหญ่เป็นมุสลิมสุหนี่ที่ต่อต้านฮิซบุลเลาะห์และรัฐบาลอัลอะซัด หลังจากการล่มสลายของดามัสกัส[60][61] สำนักงานพรรคบาธซีเรียใน ฮัลบา ถูกบุกเข้าไป และภาพเหมือนของอัลอะซัดถูกโยนทิ้งและเหยียบย่ำ[62]

ปฏิกิริยาของประชาชน

[แก้]

ดามัสกัสเป็นจุดที่มีการเฉลิมฉลองของประชาชน โดยเฉพาะใน จัตุรัสอุมัยยัด ซึ่งเป็นพื้นที่เชิงสัญลักษณ์ของอำนาจรัฐบาลและเป็นที่ตั้งของ กระทรวงกลาโหม และกองบัญชาการของ กองกำลังติดอาวุธซีเรีย ชาวเมืองรวมตัวกันรอบอุปกรณ์ทางการทหารที่ถูกทิ้งร้าง โดยมีภาพจากสื่อสังคมออนไลน์แสดงให้เห็นการเฉลิมฉลองที่มีทั้งดนตรีและการแสดงสาธารณะ ขณะที่เจ้าหน้าที่ของกระทรวงกลาโหมได้อพยพออกจากสำนักงานในช่วงที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น[39][63]

ในเลบานอน มีผู้คนหลายร้อยคนร่วมเฉลิมฉลองใน ตริโปลี และ อักการ์ ทางตอนเหนือของประเทศ รวมถึง บาร์เอเลียส ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ประชากรส่วนใหญ่เป็นมุสลิมสุหนี่ที่ต่อต้านฮิซบุลเลาะห์และรัฐบาลอัสซาด หลังจากการล่มสลายของดามัสกัส[64][65] สำนักงานพรรคบาธซีเรียใน ฮัลบา ถูกบุกเข้าไป และภาพเหมือนของอัสซาดถูกโยนทิ้งและเหยียบย่ำ[66]

ระหว่างประเทศ

[แก้]
  •  อัฟกานิสถาน: กระทรวงการต่างประเทศของ ตอลิบาน แสดงความยินดีกับฝ่ายค้านของซีเรียและ "ประชาชนของซีเรีย" โดยหวังว่าจะมี "ระบบที่สงบสุข เป็นหนึ่งเดียวและมั่นคง" [67]
  •  แคนาดา: นายกรัฐมนตรี จัสติน ทรูโด กระตุ้นให้ทุกฝ่ายเคารพสิทธิมนุษยชนและยกย่องการสิ้นสุดของรัฐบาล โดยกล่าวว่า "การล่มสลายของระบอบเผด็จการของอัลอะซัดได้ยุติการกดขี่ที่โหดร้ายหลายทศวรรษ" และเสริมว่า "บทใหม่ของซีเรียสามารถเริ่มต้นที่นี่ — บทที่ปราศจากการก่อการร้ายและความทุกข์ทรมานสำหรับประชาชนซีเรีย" [68]
  •  จีน: โฆษกกระทรวงการต่างประเทศกล่าวเมื่อวันที่ 8 ธันวาคมว่า รัฐบาลจีน "กำลังติดตามสถานการณ์ในซีเรียอย่างใกล้ชิดและหวังว่าจะมีเสถียรภาพกลับมาโดยเร็วที่สุด" พร้อมทั้งกล่าวว่า "เราขอเรียกร้องให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องในซีเรียรับประกันความปลอดภัยและความมั่นคงของสถาบันและบุคลากรจีนในซีเรีย" [69][70][71]
  •  อียิปต์: กระทรวงการต่างประเทศของ อียิปต์ แสดงการสนับสนุนความเป็นอธิปไตย เอกภาพ และบูรณภาพดินแดนของซีเรีย โดยเรียกร้องให้ทุกฝ่ายในความขัดแย้งเริ่มต้นกระบวนการทางการเมืองที่ครอบคลุมเพื่อสร้างสันติภาพ [67]
  •  ฝรั่งเศส: ประธานาธิบดี แอมานุแอล มาครง ประกาศว่า "รัฐที่โหดร้ายได้ล่มสลายแล้ว" และแสดงความมุ่งมั่นของฝรั่งเศสในการรักษาความปลอดภัยสำหรับทุกคนในตะวันออกกลาง [67]
  •  อินเดีย: รัฐบาลอินเดียเรียกร้องให้มีการดำเนินกระบวนการสันติภาพ [72]
  •  อิหร่าน: กระทรวงการต่างประเทศของ Iran กล่าวว่า "การกำหนดอนาคตของซีเรียและการตัดสินใจเกี่ยวกับชะตากรรมของประเทศนี้เป็นความรับผิดชอบของประชาชนซีเรียเท่านั้น" [67]

$ อิรัก: รัฐบาลอิรักออกแถลงการณ์ทางการเรียกร้องให้เคารพเจตจำนงเสรีของประชาชนซีเรียและให้ความสำคัญกับความปลอดภัยและบูรณภาพดินแดนของซีเรีย [73]

  •  อิสราเอล: นายกรัฐมนตรีเบนจามิน เนทันยาฮูแสดงความยินดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและกล่าวว่าการสิ้นสุดของรัฐบาลอัลอะซัด "เป็นผลโดยตรงจากการโจมตีที่เรากระทำกับอิหร่านและฮิซบอลเลาะห์"[74] กองกำลังป้องกันอิสราเอลยังคงเฝ้าติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของอิหร่าน ในขณะเดียวกันก็อ้างว่าได้สนับสนุนกองกำลังสหประชาชาติในการต่อต้านการโจมตีของกลุ่มติดอาวุธ[31]
  •  เลบานอน: กองทัพเลบานอนกล่าวว่าได้เสริมกำลังในพื้นที่ชายแดนภาคเหนือและตะวันออกติดกับซีเรีย "ในขณะที่มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว" [75]
  •  โมร็อกโก: รัฐมนตรีต่างประเทศ นาสเซอร์ บูริตา แสดงการสนับสนุนสำหรับ "การแก้ปัญหาทางการเมืองที่รับประกันสิทธิของประชาชนซีเรียในขณะรักษาความเป็นอธิปไตยของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศ" [76]
  •  ปาเลสไตน์: ประธานาธิบดี มะห์มูด อับบาส เน้นความจำเป็นในการเคารพความเป็นเอกภาพ อธิปไตย และบูรณภาพดินแดนของซีเรีย พร้อมแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกับประชาชนซีเรีย [77]
  •  รัสเซีย: กระทรวงการต่างประเทศของ ประเทศรัสเซีย ยืนยันว่าอัลอะซัดลาออกจากตำแหน่งประธานาธิบดีและหนีไปยังรัสเซียหลังจากการเจรจากับฝ่ายที่เกี่ยวข้องในความขัดแย้ง โดยกล่าวว่า "รัสเซียไม่ได้เข้าร่วมในการเจรจาเหล่านี้" [75][79]
  •  ซาอุดีอาระเบีย: กระทรวงการต่างประเทศของ ซาอุดีอาระเบีย แสดงความพอใจต่อ "ความก้าวหน้าที่ดี" ในซีเรีย โดยเรียกร้องให้ "มีความพยายามร่วมกันเพื่อรักษาความเป็นเอกภาพของซีเรียและความสมานฉันท์ของประชาชน" [67]
  •  สเปน: รัฐมนตรีต่างประเทศ โฆเซ่ มานูเอล อัลบาเรส กล่าวว่า "เราต้องการให้ชาวซีเรียตัดสินใจอนาคตของตนเองและเราต้องการให้มันเป็นสันติภาพ มั่นคง และรับประกันความเป็นอธิปไตยของพื้นที่" [80]
  •  ยูเครน: รัฐมนตรีต่างประเทศ อันดรี ซิบิฮา กล่าวว่า การล่มสลายของอัลอะซัดเป็นผลลัพธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จากการพึ่งพาการสนับสนุนจากรัสเซีย โดยกล่าวว่า ประธานาธิบดี วลาดีมีร์ ปูติน "หักหลังผู้ที่พึ่งพาเขา" [67]
  •  สหรัฐ: ประธานาธิบดี โจ ไบเดิน ประกาศในสุนทรพจน์ว่า "ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ทั้งรัสเซียและอิหร่านหรือฮิซบอลเลาะห์ไม่สามารถปกป้องระบอบที่น่ารังเกียจนี้ในซีเรียได้" [82]
  •  เยเมน: รัฐมนตรีว่าการกระทรวงข้อมูลของรัฐบาลที่ได้รับการยอมรับจากนานาชาติของเยเมน มูอัมมาร์ อัล-เอรียยานี ประณาม Axis of Resistance โดยกล่าวว่าโครงการขยายอิทธิพลของอิหร่านได้ใช้กองกำลังติดอาวุธที่มีลัทธิเซกเทอเรียเป็นเครื่องมือในการเสริมสร้าง "วงโคจรเปอร์เซีย" [75]
องค์กร
  •  สหประชาชาติ: ผู้แทนพิเศษของสหประชาชาติสำหรับซีเรีย เกียร์ พีเดอร์เซ่น กล่าวว่า การล่มสลายของอัลอะซัดเป็น "จุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์ของซีเรีย" และแสดงความหวังสำหรับ "สันติภาพ การประนีประนอม เกียรติยศ และความครอบคลุมสำหรับประชาชนซีเรียทั้งหมด" [67]

การวิเคราะห์

[แก้]

นักวิจัยอาวุโส นาตาชา ฮอลล์ จากโครงการตะวันออกกลางของ ศูนย์ยุทธศาสตร์และการศึกษานานาชาติ (Center for Strategic and International Studies) ให้เหตุผลว่าสาเหตุของการล่มสลายของรัฐบาลเกิดจากการอ่อนแอลงของพันธมิตรดั้งเดิมของอัสซาด โดยรัสเซียมุ่งความสนใจไปที่ สงครามในยูเครน และอิหร่านเผชิญกับความท้าทายในภูมิภาค นอกจากนี้ เธอยังระบุว่าสถานการณ์เศรษฐกิจที่ย่ำแย่ของซีเรีย โดยมีประชากรราว 90% อาศัยอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจน และหลายคนอาศัยอยู่ในค่ายผู้พลัดถิ่น ส่งผลให้การสนับสนุนรัฐบาลลดลงอย่างมาก[39]

นักวิเคราะห์อาวุโส เจอโรม เดรวอน จาก กลุ่มวิกฤตนานาชาติ (International Crisis Group) กล่าวว่าการที่ฝ่ายต่อต้านของซีเรียจะตัดสินใจเกี่ยวกับระบบการปกครองใหม่ในซีเรียนั้น "เป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างยิ่ง" เนื่องจากความหลากหลายของกลุ่มพันธมิตรฝ่ายกบฏ โดยเขาเน้นว่า "บางกลุ่มมีโครงสร้างที่ชัดเจนและมีการจัดการที่ดี" ในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ เป็น "หน่วยงานท้องถิ่นมากกว่า"[83]

ดูเพิ่ม

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ แหล่งอ้างอิง:[17][12][18][19][20][21]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Syrian President Bashar al-Assad has left Damascus to an unknown destination". The Jerusalem Post (ภาษาอังกฤษ). 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  2. ↑ ""The Authority" controls Aleppo International Airport and many cities and towns in the northern Hama countryside amid a complete collapse of the regime forces" (ภาษาArabic). SOHR. 30 November 2024. สืบค้นเมื่อ 30 November 2024.{{cite news}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
  3. ↑ "Syrian President Bashar al-Assad has left Damascus to an unknown destination, say two senior army officers". Reuters. 7 December 2024. สืบค้นเมื่อ 7 December 2024.
  4. ↑ "Syria Live Updates: Assad Has Resigned and Left Syria, Russia Says". The New York Times. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  5. ↑ 5.0 5.1 Gebeily, Maya; Azhari, Timour (8 December 2024). "Assad gets asylum in Russia, rebels sweep through Syria". Reuters.
  6. ↑ Eyal Zisser (2004). "Bashar al-Asad and his Regime – Between Continuity and Change". Orient. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 August 2017. สืบค้นเมื่อ 2 April 2011.
  7. ↑ Kmak, Magdalena; Björklund, Heta (2022). Refugees and Knowledge Production: Europe's Past and Present. Abingdon, Oxon: Routledge. p. 73. doi:10.4324/9781003092421. ISBN 978-0-367-55206-0. S2CID 246668129.
  8. ↑ Turku, Helga (2018). "3: Long-Term Security Repercussions of Attacking Cultural Property". The Destruction of Cultural Property as a Weapon of War. Palgrave Macmillan. p. 74. doi:10.1007/978-3-319-57282-6. ISBN 978-3-319-57282-6.
  9. ↑ Darke, Diana (2010). Syria (2nd ed.). Bradt Travel Guides. p. 311. ISBN 978-1-84162-314-6.
  10. ↑ Pipes, Daniel (1995). Syria Beyond the Peace Process. Washington, D.C.: Washington Institute for Near East Policy. p. 15. ISBN 0-944029-64-7.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 Halasa, Malu; Omareen, Zaher; Mahfoud, Nawara (2014). Syria Speaks: Art and Culture from the Frontline. London: Saqi Books. pp. 125, 147–156, 161. ISBN 978-0-86356-787-2.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 Pipes, Daniel (1995). Syria Beyond the Peace Process. Washington, D.C.: Washington Institute for Near East Policy. pp. 6, 7, 13–17. ISBN 0-944029-64-7.
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 Shamaileh, Ammar (2017). Trust and Terror: Social Capital and the Use of Terrorism as a Tool of Resistance. New York: Routledge. pp. 66, 70–72, 82. ISBN 978-1-138-20173-6.
  14. ↑ Carlos BC, Juan (9 December 2021). "The Assad Family Has Been Shaping Syria for 50 Years". Fair Observer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2021.
  15. ↑ Phillips, Christopher (2015). The Battle for Syria: International Rivalry in the New Middle East. London: Yale University Press. p. 131. ISBN 9780300217179.
  16. ↑ "Civilian Death Toll". SNHR. September 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 March 2022.
  17. ↑ Robertson QC, Geoffrey (2013). "11: Justice in Demand". Crimes Against Humanity: The Struggle for Global Justice (4th ed.). New York: The New Press. pp. 560–562, 573, 595–607. ISBN 978-1-59558-860-9.
  18. ↑ Syria Freedom Support Act; Holocaust Insurance Accountability Act of 2011. Washington DC: Committee on Foreign Affairs, House of Representatives. 2012. pp. 221–229.
  19. ↑ Vohra, Anchal (16 October 2020). "Assad's Horrible War Crimes Are Finally Coming to Light Under Oath". Foreign Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2020.
  20. ↑ "German court finds Assad regime official guilty of crimes against humanity". Daily Sabah. 13 January 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2022.
  21. ↑ Martina Nosakhare, Whitney (15 March 2022). "Some Hope in the Struggle for Justice in Syria: European Courts Offer Survivors a Path Toward Accountability". Human Rights Watch. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 April 2022.
  22. ↑
  23. ↑ "France issues arrest warrant for Syria's President Assad - source". Reuters. 15 November 2023.
  24. ↑ King, Esther (2 November 2016). "Assad denies responsibility for Syrian war". Politico. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 December 2016. สืบค้นเมื่อ 21 December 2016. The Syrian president maintained he was fighting to preserve his country and criticized the West for intervening. "Good government or bad, it's not your mission" to change it, he said.
  25. ↑ Dettmer, Jamie (4 December 2024). "Erdoğan's risky play in Syria". สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  26. ↑ "Rebel Groups Overrun Aleppo, Reigniting Syrian Civil War and Challenging Assad". 2 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  27. ↑ Soylu, Ragip (6 December 2024). "Turkey's Erdogan backs rebel offensive in Syria". สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 "Homs falls: Rebels tighten grip as Assad regime teeters". The Express Tribune. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  29. ↑ Abdulrahim, Raja (7 December 2024). "Syria's Government Battles Multiple Rebel Uprisings". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 7 December 2024.
  30. ↑ "Syrian rebels say they control the south and are approaching Damascus". Middle East Eye. สืบค้นเมื่อ 7 December 2024.
  31. ↑ 31.0 31.1 31.2 31.3 Robertson, Nic (7 December 2024). "Syrian rebels edge closer to Damascus as US officials say Assad regime could fall soon: Live updates". CNN. สืบค้นเมื่อ 7 December 2024.
  32. ↑ "Syrian state TV hails 'victory' of 'revolution', fall of al-Assad".
  33. ↑ 33.0 33.1 الوسط, بوابة. ""رويترز": بشار الأسد غادر دمشق إلى وجهة غير معلومة". alwasat.ly (ภาษาอาหรับ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  34. ↑ "Inside Bashar al-Assad's dungeons". The Economist. 9 December 2024. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2024. สืบค้นเมื่อ 9 December 2024.
  35. ↑ "عاجل: هروب بشار الأسد وسقوط دمشق". Elaph - إيلاف (ภาษาอาหรับ). 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  36. ↑ "الأحداث تتسارع.. المعارضة تدخل دمشق والأسد يغادر لوجهة غير معلومة". الجزيرة نت (ภาษาอาหรับ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  37. ↑ "Egypt denies WSJ report on asking Al Assad to leave Syria". Egypt Today. 7 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  38. ↑ "Bashar al-Assad's family left Syria for Russia amid rebel offensive-mass media | УНН". unn.ua. 6 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  39. ↑ 39.0 39.1 39.2 39.3 39.4 "Assad is in Moscow after fleeing Syria and will be given asylum, Russian state media report". BBC News. 7 December 2024.
  40. ↑ Pietromarchi, Alice Speri,Virginia. "Syrian opposition grants army soldiers amnesty after fall of al-Assad". Al Jazeera (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  41. ↑ Iskandarani, Aya (8 December 2024). "Rebels declare end of Assad rule in Syria". Al-Monitor. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  42. ↑ "Syrian rebels enter Damascus: everything we know so far". The Guardian. 8 December 2024. ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  43. ↑ "Assad is in Moscow, Russian state media reports". BBC News. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  44. ↑ "Syria Latest". Bloomberg. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  45. ↑ السياسة (8 December 2024). "فيديو لمنزل بشار الأسد في دمشق بعد فراره". السياسة (ภาษาอาหรับ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  46. ↑ "Syria latest: 'The future is ours,' says rebel leader after Assad flees Damascus". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2024-12-08.
  47. ↑ Michaelson, Ruth. "Bashar al-Assad reported to have fled Syria as rebels say they have captured Damascus claim". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  48. ↑ "Syrian opposition leader says state institutions will be preserved in 18-month transition". Middle East Eye (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  49. ↑ "قصف إسرائيلي على تل أيوبا في ريف القنيطرة الأوسط بسوريا". دار الهلال (ภาษาอาหรับ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  50. ↑ Fabian, Emanuel (9 December 2024). "Reports claim Israeli tanks crossing into Syria buffer zone". The Times of Israel. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  51. ↑ Krever, Mick (8 December 2024). "Watching with trepidation and glee, Netanyahu orders military to seize Syria buffer zone". CNN. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  52. ↑ "Israel's Netanyahu declares end of Syria border agreement, orders military to seize buffer zone". The New Arab. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  53. ↑ "Suspected Israeli strikes hit a part of Damascus, two security sources say". Reuters. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  54. ↑ Peled, Anat; Keller-Lynn, Carrie; Lieber, Dov (9 December 2024). "Israeli Strikes on Syria Target Chemical Weapons, Rocket and Missile Arsenals". The Wall Street Journal.
  55. ↑ "Israel carries out dozens of air strikes across Syria, reports say". www.bbc.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  56. ↑ Fabian, Emanuel. "Israeli strikes in Syria target weaponry it fears could be acquired by hostile forces". www.timesofisrael.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  57. ↑ "رئيس الائتلاف الوطني السوري للعربية: أعلن لكم سقوط بشار الأسد". العربية (ภาษาอาหรับ). 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  58. ↑ "Bahra: Esad rejimi düştü, intikam ve misillemeye yer yok". Duvar (ภาษาตุรกี). 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  59. ↑ Michaelson, Ruth (8 December 2024). "'Beyond our dreams': exiled Syrian activists set sights on returning home". The Guardian.
  60. ↑ "'We're going to be proud to be Syrian': After the fall of Assad, L'Orient Today meets Syrians on the road to Masnaa: Live". L'Orient Today (ภาษาอังกฤษ). 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  61. ↑ "Celebrations in Lebanon's Tripoli over Assad regime collapse". Middle East Monitor. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  62. ↑ "Syrian Baath Party office in Halba, north Lebanon, stormed, picture of Syrian President Bashar al-Assad thrown and trampled". This is Beirut (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  63. ↑ Michaelson, Ruth (8 December 2024). "'Beyond our dreams': exiled Syrian activists set sights on returning home". The Guardian.
  64. ↑ "'We're going to be proud to be Syrian': After the fall of Assad, L'Orient Today meets Syrians on the road to Masnaa: Live". L'Orient Today (ภาษาอังกฤษ). 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  65. ↑ "Celebrations in Lebanon's Tripoli over Assad regime collapse". Middle East Monitor. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  66. ↑ "Syrian Baath Party office in Halba, north Lebanon, stormed, picture of Syrian President Bashar al-Assad thrown and trampled". This is Beirut (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  67. ↑ 67.00 67.01 67.02 67.03 67.04 67.05 67.06 67.07 67.08 67.09 67.10 67.11 Nierenberg, Amelia (8 December 2024). "Governments around the globe expressed cautious optimism over the future of Syria". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  68. ↑ "World leaders, Trudeau hail 'fall of Assad's dictatorship' after rebels topple Syrian government". CBC News. 2024-12-08.
  69. ↑ Zhuang, Sylvie (2024-12-08). "As Assad regime falls, China urges Syria to ensure safety of Chinese nationals". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  70. ↑ "China calls on Syria to ensure safety of its institutions, personnel". Al Jazeera English. 2024-12-09. สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  71. ↑ "Foreign Ministry Spokesperson's Remarks on the Situation in Syria". Ministry of Foreign Affairs. 2024-12-08. สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  72. ↑ ""Need To Preserve Syria's Unity, Sovereignty, Territorial Integrity": India". NDTV.
  73. ↑ "Iraqi government issues statement on developments in Syria". INA.
  74. ↑ Berman, Lazar (8 December 2024). "Visiting Syria border, Netanyahu claims credit for process that led to Assad's fall". The Times of Israel.
  75. ↑ 75.0 75.1 75.2 "World reacts to Bashar al-Assad's fall, capture of Damascus". Al Jazeera (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  76. ↑ "Nasser Bourita : "Le Maroc soutient toute solution politique conforme aux aspirations du peuple syrien"". Médias24 (ภาษาฝรั่งเศส). 2024-12-09. สืบค้นเมื่อ 2024-12-09.
  77. ↑ Palestinian presidency expresses solidarity with Syrian people
  78. ↑ Mroue, Bassem; Karam, Zeina (7 December 2024). "Syrian government forces withdraw from central city of Homs as insurgent offensive accelerates". Associated Press. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  79. ↑ Grove, Thomas (8 December 2024). "Assad and Family in Moscow After Fleeing Syria". The Wall Street Journal. TASS. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  80. ↑ "Albares señala como prioridad garantizar la seguridad de la colonia de españoles en Siria". ABC. 8 December 2024.
  81. ↑ BBC News (8 December 2024). "Starmer welcomes fall of Assad's 'barbaric regime'". BBC News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  82. ↑ "Syria Live Updates: Assad Has Arrived in Russia After Fleeing Syria, Russian Media Says". The New York Times. 8 December 2024.
  83. ↑ Nicholls, Catherine (8 December 2024). "Syria rebels declare Damascus 'free,' claim Assad has fled the capital". CNN. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
หน้านี้จะถูกเพิ่มเข้าไปที่หมวดหมู่เหล่านี้เมื่อถูกเผยแพร่ไปยังเนมสเปซบททความ
หมวดหมู่:
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฉบับร่าง:การล่มสลายของระบอบการปกครองของอัลอะซัด&oldid=12010592"