จาซินโต ฟัคเค็ตติ

จาซินโต ฟัคเค็ตติ (อิตาลี: Giacinto Facchetti, 18 กรกฎาคม ค.ศ. 1942 – 4 กันยายน ค.ศ. 2006) เป็นนักฟุตบอลชาวอิตาลีที่เล่นในตำแหน่งแบ็กซ้ายให้กับอินเตอร์มิลานตั้งแต่ปี ค.ศ. 1960 ถึง ค.ศ. 1978 ต่อมาเขาทำหน้าที่เป็นประธานสโมสรอินเตอร์ตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 2004 จนกระทั่งเสียชีวิตใน ค.ศ. 2006 เขาลงเล่นให้กับสโมสรอย่างเป็นทางการ 634 นัด ยิงได้ 75 ประตู และเป็นสมาชิกของทีม "Grande Inter" ภายใต้การคุมทีมของเฮเลนิโอ เอร์เรรา ซึ่งคว้าแชมป์เซเรียอา 4 สมัย โกปปาอีตาเลีย 1 สมัย ยูโรเปียนคัพ 2 สมัย และอินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ 2 สมัย เขาได้อันดับสองในรางวัลบาลงดอร์ในปี ค.ศ. 1965

ฟัคเค็ตติติดทีมชาติอิตาลี 94 นัดรวมถึงฟุตบอลโลก 3 ครั้ง เขายังได้รับเลือกให้ติดทีม All-Star ของฟุตบอลโลกปี 1970 โดยที่อิตาลีเป็นรองแชมป์ นอกจากนี้เขายังเป็นกัปตันทีมชาติอิตาลีชุดที่คว้าแชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปมาครองได้เป็นครั้งแรกในบ้านเกิดเมื่อปี ค.ศ. 1968 โดยได้รับเลือกให้ติดทีมยอดเยี่ยมประจำทัวร์นาเมนต์อีกด้วย

ฟัคเค็ตติเป็นที่จดจำในฐานะหนึ่งในฟูลแบ็กที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่ดีที่สุดในตำแหน่งของเขา เนื่องมาจากความเร็ว เทคนิค ความฉลาด รูปร่าง และความแข็งแกร่ง เขาได้สร้างความน่าเกรงขามในแนวรับกับแบ็กขวาอย่างทาร์ซิซิโอ เบิร์กนิชในระบบ คาเตนัชโช่ ให้กับอินเตอร์และกับทีมชาติอิตาลี นอกเหนือจากความสามารถในสนามแล้ว ฟัคเค็ตติยังได้รับการยกย่องในเรื่องวินัยและความเป็นผู้นำ จึงได้เป็นกัปตันทีมทั้งในทีมอินเตอร์มิลานและทีมชาติอิตาลีเป็นเวลาหลายปี

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004 เปเล่ได้ยกย่องให้เขาเป็น 1 ใน 125 นักฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองครบรอบ 100 ปีของฟีฟ่า ในปี ค.ศ. 2015 เขาได้รับการเสนอชื่อให้เข้าสู่หอเกียรติยศฟุตบอลอิตาลีหลังจากเสียชีวิต