จักรพรรดิชาห์ชะฮัน

จักรพรรดิชาห์ชะฮัน
จักรพรรดิชาห์ชะฮัน
รัชสมัย	8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627 - 2 สิงหาคม ค.ศ. 1658
ราชาภิเษก	25 มกราคม ค.ศ. 1628, เมืองอัครา
รัชกาลก่อนหน้า	สมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์
รัชกาลถัดไป	สมเด็จพระจักรพรรดิออรังเซพ
พระอัครมเหสี	อัคบาราบาดี มหัล; กันดาฮารี มหัล; มุมตาซ มหัล
พระราชบุตร	ชะฮานารา เบกุม ซาฮิบ; ดารา ศีโกห์; ชาห์ศูชา; โรศันนารา เบกุม; ออรังเซพ; มูรัด บากศ์; เกาฮารา เบกุม
ราชวงศ์	ตีมูร์
พระราชบิดา	สมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์
พระราชมารดา	โชธพาอี
ประสูติ	5 มกราคม ค.ศ. 1592; เมืองละฮอร์
สวรรคต	22 มกราคม ค.ศ. 1666; เมืองอัครา

ชาฮาบุดดีน มุฮัมมัด คุรรัม ชาห์ชะฮันที่ 1 (อูรดู: شاه ‌جہاں, Persian: شاه جهان, ฮินดี: शाहजहां ศาหชหำ, ราชสมภพ 5 มกราคม ค.ศ. 1592 - สวรรคต 22 มกราคม ค.ศ. 1666) พระราชโอรสในสมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์ กับพระนางโชธพาอี (เจ้าหญิงมนมาตีแห่งโชธปุระ)^[1] ทรงครองบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดาในปี ค.ศ. 1627 โดยการสังหารพี่น้องจำนวนมาก^[2] พระองค์ถือเป็นพระมหากษัตริย์ที่เข้มงวดในเรื่องพระศาสนามาก แม้ว่าพระองค์จะมีพระมารดาเป็นชาวฮินดูก็ตาม^[2] พระองค์ทรงบังคับชาวโปรตุเกสจำนวนมากให้มานับถือศาสนาอิสลาม^[2] พระองค์มีพระมเหสีองค์หนึ่งพระนามว่า มุมตาซ มหัล หลังจากการสิ้นพระชนม์ของนาง พระองค์ก็ได้สร้างอนุสรณ์แห่งความรัก ทัชมาฮาลขึ้นมา^[2] จนในปี พ.ศ. 2202 พระองค์ก็ถูกพระโอรสคือ ออรังเซพ คุมพระองค์จำในป้อมอัครารวม 31 ปี และดำรงพระชนม์ในฐานะนักโทษของพระโอรสอีก 7 ปี^[2] จนเสด็จสวรรคตในเดือนมกราคม พ.ศ. 2209 สิริพระชนมายุได้ 74 พรรษา

อ้างอิง[แก้]

↑ Shah Jahan. Britannica Concise.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ดาวสยาม วชิรปัญโญ, พระมหา. ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอินเดีย. กรุงเทพฯ:เม็ดทรายพริ้นติ้ง, ครั้งที่ 2, 2550. หน้า 231

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

ก่อนหน้า		จักรพรรดิชาห์ชะฮัน		ถัดไป
สมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์		จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโมกุล (8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1627 - 2 สิงหาคม ค.ศ. 1658)		สมเด็จพระจักรพรรดิออรังเซพ