จอห์น เบอร์โคว์
| เดอะไรต์ออนะระเบิล จอห์น เบอร์โคว์ | |
|---|---|
_(cropped).jpg)
| |
| ประธานสภาสามัญชน | |
| ดำรงตำแหน่ง 22 มิถุนายน 2009 – 4 พฤศจิกายน 2019 | |
| กษัตริย์ | สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 |
| นายกรัฐมนตรี | กอร์ดอน บราวน์ เดวิด แคเมอรอน เทรีซา เมย์ บอริส จอห์นสัน |
| รอง | Alan Haselhurst Lindsay Hoyle |
| ก่อนหน้า | ไมเคิล มาร์ติน |
| ถัดไป | ลินด์เซย์ ฮอยล์ |
| สมาชิกรัฐสภา เขตบักกิงแฮม | |
| อยู่ในวาระ | |
| เริ่มดำรงตำแหน่ง 1 พฤษภาคม 1997 | |
| ก่อนหน้า | จอร์จ วอลเดน |
| คะแนนเสียง | 25,725 (48.8%) |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | จอห์น ไซมอน เบอร์โคว์ 19 มกราคม ค.ศ. 1963 Edgware อังกฤษ |
| พรรค | ประธานสภา (2009–ปัจจุบัน) |
| การเข้าร่วม พรรคการเมืองอื่น |
อนุรักษนิยม (ก่อน 2009) |
| คู่สมรส | แซลลี อิลล์แมน (สมรส ค.ศ. 2002) |
| บุตร | 3 |
| เว็บไซต์ | เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ |
จอห์น ไซมอน เบอร์โคว์ (อังกฤษ: John Simon Bercow; เกิด 19 มกราคม ค.ศ. 1963) เป็นนักการเมืองชาวอังกฤษ เคยดำรงตำแหน่งประธานสภาสามัญชนตั้งแต่ ค.ศ. 2009 ถึง ค.ศ. 2019 และเป็นสมาชิกรัฐสภาเขตบักกิงแฮม ก่อนที่เขาจะได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธาน เขาเป็นสมาชิกของอนุรักษนิยมมาก่อน แนวคิดการเมืองฝ่ายขวาในมุมมองของเขาเปลี่ยนไปหลังจากเป็น ส.ส. และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาลือกันว่ามีแนวโน้มที่เขาจะย้ายไปอยู่พรรคแรงงาน การที่เบอร์โคว์ได้รับเลือกให้เป็นประธานสภาขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก และไม่เป็นที่นิยมในหมู่อดีตเพื่อนร่วมงานของพรรคอนุรักษนิยม[1]
ชีวิตส่วนตัว[แก้]
เบอร์โคว์แต่งงานกับแซลลี อิลล์แมนเมื่อ ค.ศ. 2002 และมีบุตรสามคน[1] ภรรยาของเขาเคยเป็นอนุรักษนิยม ซึ่งต่อมาเปลี่ยนไปสนับสนุนพรรคแรงงาน แม้ว่าเบอร์โคว์และคนใกล้ชิดปฏิเสธมุมมองที่ว่าเธอมีอิทธิพลโดยเฉพาะมุมมองการเมืองฝ่ายขวา[1][2]
เบอร์โคว์เป็นนักมนุษยนิยม และก่อนที่จะรับตำแหน่งประธานสภา เขาก็เป็นสมาชิกของกลุ่มมนุษยนิยมรัฐสภา[3] เมื่อพูดถึงบทบาทของนักบวชในรัฐสภา เขาอธิบายในสภาสามัญชนว่าตัวเอง "เป็นผู้ไม่นับถือศาสนาที่มีส่วนได้ส่วนเสียทางโลกในเรื่องสำคัญ"[4]
เบอร์โคว์เป็นแฟนตัวยงของอาร์เซนอลตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 1971 และเขาเป็นผู้ถือตั๋วฤดูกาล ซึ่งเขามักจะเข้าไปชมเกมร่วมกับลูกชายของเขา[5] ใน ค.ศ. 2014 เขาตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับนักเทนนิสชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยี่สิบคนตลอดกาล[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Wheeler, Brian (24 June 2009). "The John Bercow story". BBC. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
- ↑ "JOHN BERCOW INTERVIEW: "INSECURITY PROPELLED ME TOWARDS HARDLINE RIGHT-WING POLITICS"". Big Issue. 22 July 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-05. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
- ↑ "All Party Parliamentary Humanist Group". Her Majesty's Government. 2007. สืบค้นเมื่อ 4 November 2015.
- ↑ "House of Commons (Removal of Clergy Disqualification) Bill". 1 March 2001.
{{cite web}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า s:|position=และ|column=(help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์|house=ถูกละเว้น (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์|jurisdiction=ถูกละเว้น (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์|speaker=ถูกละเว้น (help) - ↑ Arsene Wenger Deserves Respect! John Bercow, Speaker Of The House of Commons ที่ยูทูบ
- ↑ John Bercow: Tennis Maestros − The Twenty Greatest Male Tennis Players of All Time. Kindle eBooks, 2014 (Preview).
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- เว็บไซต์ทางการ
- Debrett's People of Today
- The Speaker official Parliament website
- APPG for Tribal Peoples – Official website
- Appearances on C-SPAN