จอห์น เบอร์โคว์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
เดอะไรต์ออนะระเบิล
 จอห์น เบอร์โคว์
ประธานสภาสามัญชน
ดำรงตำแหน่ง
22 มิถุนายน 2009 – 4 พฤศจิกายน 2019
กษัตริย์ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
นายกรัฐมนตรี กอร์ดอน บราวน์
เดวิด แคเมอรอน
เทรีซา เมย์
บอริส จอห์นสัน
รอง Alan Haselhurst
Lindsay Hoyle
ก่อนหน้า ไมเคิล มาร์ติน
ถัดไป ลินด์เซย์ ฮอยล์
สมาชิกสภาสามัญชน
เขตบักกิงแฮม
อยู่ในวาระ
เริ่มดำรงตำแหน่ง
1 พฤษภาคม 1997
ก่อนหน้า จอร์จ วอลเดน
คะแนนเสียง 25,725 (48.8%)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด จอห์น ไซมอน เบอร์โคว์
19 มกราคม ค.ศ. 1963 (57 ปี)
Edgware อังกฤษ
พรรคการเมือง ประธานสภา (2009–ปัจจุบัน)
การเข้าร่วม
การเมืองอื่น 		อนุรักษนิยม (ก่อน 2009)
คู่สมรส แซลลี อิลล์แมน (แต่งปี 2002)
บุตร 3
เว็บไซต์ เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ

จอห์น ไซมอน เบอร์โคว์ (อังกฤษ: John Simon Bercow; เกิด 19 มกราคม ค.ศ. 1963) เป็นนักการเมืองชาวอังกฤษ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งประธานสภาสามัญชนตั้งแต่ ค.ศ. 2009 ถึง ค.ศ. 2019 และเป็นสมาชิกสภาสามัญชนเขตบักกิงแฮม ก่อนที่เขาจะได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธาน เขาเป็นสมาชิกของอนุรักษนิยมมาก่อน แนวคิดการเมืองฝ่ายขวาในมุมมองของเขาเปลี่ยนไปหลังจากเป็น ส.ส. และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาลือกันว่ามีแนวโน้มที่เขาจะย้ายไปอยู่พรรคแรงงาน การที่เบอร์โคว์ได้รับเลือกให้เป็นประธานสภาขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก และไม่เป็นที่นิยมในหมู่อดีตเพื่อนร่วมงานของพรรคอนุรักษนิยม[1]

ชีวิตส่วนตัว[แก้]

เบอร์โคว์แต่งงานกับแซลลี อิลล์แมนเมื่อ ค.ศ. 2002 และมีบุตรสามคน[1] ภรรยาของเขาเคยเป็นอนุรักษนิยม ซึ่งต่อมาเปลี่ยนไปสนับสนุนพรรคแรงงาน แม้ว่าเบอร์โคว์และคนใกล้ชิดปฏิเสธมุมมองที่ว่าเธอมีอิทธิพลโดยเฉพาะมุมมองการเมืองฝ่ายขวา[1][2]

เบอร์โคว์เป็นนักมนุษยนิยม และก่อนที่จะรับตำแหน่งประธานสภา เขาก็เป็นสมาชิกของกลุ่มมนุษยนิยมรัฐสภา[3] เมื่อพูดถึงบทบาทของนักบวชในรัฐสภา เขาอธิบายในสภาสามัญชนว่าตัวเอง "เป็นผู้ไม่นับถือศาสนาที่มีส่วนได้ส่วนเสียทางโลกในเรื่องสำคัญ"[4]

เบอร์โคว์เป็นแฟนตัวยงของอาร์เซนอลตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 1971 และเขาเป็นผู้ถือตั๋วฤดูกาล ซึ่งเขามักจะเข้าไปชมเกมร่วมกับลูกชายของเขา[5] ใน ค.ศ. 2014 เขาตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับนักเทนนิสชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยี่สิบคนตลอดกาล[6]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Wheeler, Brian (24 June 2009). "The John Bercow story". BBC. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
  2. ↑ "JOHN BERCOW INTERVIEW: "INSECURITY PROPELLED ME TOWARDS HARDLINE RIGHT-WING POLITICS"". Big Issue. 22 July 2014. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
  3. ↑ "All Party Parliamentary Humanist Group". Her Majesty's Government. 2007. สืบค้นเมื่อ 4 November 2015.
  4. ↑ "House of Commons (Removal of Clergy Disqualification) Bill". 1 March 2001. Unknown parameter |house= ignored (help); Unknown parameter |speaker= ignored (help); Unknown parameter |jurisdiction= ignored (help)
  5. ↑ Arsene Wenger Deserves Respect! John Bercow, Speaker Of The House of Commons ที่ยูทูบ
  6. ↑ John Bercow: Tennis Maestros − The Twenty Greatest Male Tennis Players of All Time. Kindle eBooks, 2014 (Preview).

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=จอห์น_เบอร์โคว์&oldid=9045363"