จอห์น เบอร์โคว์
จอห์น เบอร์โคว์ | |
|---|---|
_(cropped).jpg) | |
| ประธานสภาสามัญชน | |
| ดำรงตำแหน่ง 22 มิถุนายน 2009 – 4 พฤศจิกายน 2019 | |
| กษัตริย์ | สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 |
| นายกรัฐมนตรี | กอร์ดอน บราวน์ เดวิด แคเมอรอน เทรีซา เมย์ บอริส จอห์นสัน |
| รอง | อลัน ฮาสเซิลเฮิร์สท์ ลินด์เซย์ ฮอยล์ |
| ก่อนหน้า | ไมเคิล มาร์ติน |
| ถัดไป | ลินด์เซย์ ฮอยล์ |
| สมาชิกรัฐสภา เขตบักกิงแฮม | |
| ดำรงตำแหน่ง 1 พฤษภาคม 1997 – 4 พฤศจิกายน 2019 | |
| ก่อนหน้า | จอร์จ วอลเดน |
| คะแนนเสียง | 25,725 (48.8%) |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | จอห์น ไซมอน เบอร์โคว์ 19 มกราคม ค.ศ. 1963 Edgware อังกฤษ |
| พรรคการเมือง | แรงงาน (2021-2022; ระงับ) |
| การเข้าร่วม พรรคการเมืองอื่น | ประธานสภา (2009–2019) อนุรักษนิยม (ก่อน 2009) |
| คู่สมรส | แซลลี อิลล์แมน (สมรส 2002) |
| บุตร | 3 |
| เว็บไซต์ | เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ |
จอห์น ไซมอน เบอร์โคว์ (อังกฤษ: John Simon Bercow; เกิด 19 มกราคม ค.ศ. 1963) เป็นนักการเมืองชาวอังกฤษ เคยดำรงตำแหน่งประธานสภาสามัญชนตั้งแต่ ค.ศ. 2009 ถึง ค.ศ. 2019 และเป็นสมาชิกรัฐสภาเขตบักกิงแฮม ก่อนที่เขาจะได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธาน เขาเป็นสมาชิกของอนุรักษนิยมมาก่อน แนวคิดการเมืองฝ่ายขวาในมุมมองของเขาเปลี่ยนไปหลังจากเป็น ส.ส. และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาลือกันว่ามีแนวโน้มที่เขาจะย้ายไปอยู่พรรคแรงงาน การที่เบอร์โคว์ได้รับเลือกให้เป็นประธานสภาขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก และไม่เป็นที่นิยมในหมู่อดีตเพื่อนร่วมงานของพรรคอนุรักษนิยม[1] หลังจากลาออกจากตำแหน่งประธานสภาสามัญชนสหราชอาณาจักรในปี 2019 และตัดสินใจไม่ลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภาเขตบักกิงแฮม ในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 2019 เบอร์โคว์ได้ออกจากรัฐสภา ต่อมาในปี ค.ศ. 2021 ได้ย้ายมาสังกัดพรรคแรงงาน ก่อนจะถูกพักจากสมาชิกภาพในปีค.ศ. 2022
ชีวิตส่วนตัว
[แก้]เบอร์โคว์แต่งงานกับแซลลี อิลล์แมนเมื่อ ค.ศ. 2002 และมีบุตรสามคน[1] ภรรยาของเขาเคยเป็นอนุรักษนิยม ซึ่งต่อมาเปลี่ยนไปสนับสนุนพรรคแรงงาน แม้ว่าเบอร์โคว์และคนใกล้ชิดปฏิเสธมุมมองที่ว่าเธอมีอิทธิพลโดยเฉพาะมุมมองการเมืองฝ่ายขวา[1][2]
เบอร์โคว์เป็นนักมนุษยนิยม และก่อนที่จะรับตำแหน่งประธานสภา เขาก็เป็นสมาชิกของกลุ่มมนุษยนิยมรัฐสภา[3] เมื่อพูดถึงบทบาทของนักบวชในรัฐสภา เขาอธิบายในสภาสามัญชนว่าตัวเอง "เป็นผู้ไม่นับถือศาสนาที่มีส่วนได้ส่วนเสียทางโลกในเรื่องสำคัญ"[4]
เบอร์โคว์เป็นแฟนตัวยงของอาร์เซนอลตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 1971 และเขาเป็นผู้ถือตั๋วฤดูกาล ซึ่งเขามักจะเข้าไปชมเกมร่วมกับลูกชายของเขา[5] ใน ค.ศ. 2014 เขาตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับนักเทนนิสชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยี่สิบคนตลอดกาล[6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Wheeler, Brian (24 June 2009). "The John Bercow story". BBC. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
- ↑ "JOHN BERCOW INTERVIEW: "INSECURITY PROPELLED ME TOWARDS HARDLINE RIGHT-WING POLITICS"". Big Issue. 22 July 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-05. สืบค้นเมื่อ 2 June 2015.
- ↑ "All Party Parliamentary Humanist Group". Her Majesty's Government. 2007. สืบค้นเมื่อ 4 November 2015.
- ↑ John Bercow (1 March 2001). "House of Commons (Removal of Clergy Disqualification) Bill". Parliamentary Debates (Hansard). United Kingdom: House of Commons. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 February 2017. สืบค้นเมื่อ 14 February 2017.
- ↑ Arsene Wenger Deserves Respect! John Bercow, Speaker Of The House of Commons ที่ยูทูบ
- ↑ John Bercow: Tennis Maestros − The Twenty Greatest Male Tennis Players of All Time. Kindle eBooks, 2014 (Preview).
อ่านเพิ่มเติม
[แก้]- Bobby Friedman. Bercow, Mr Speaker: Rowdy Living in the Tory Party (2011) Gibson Square.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- เว็บไซต์ทางการ
- Debrett's People of Today
- The Speaker official Parliament website
- APPG for Tribal Peoples – Official website
- ข้อมูลการออกสื่อ บน ซี-สแปน
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ประชาชน | |