คูนาร์ด-ไวต์สตาร์ไลน์

บจ.คูนาร์ด-ไวต์สตาร์ไลน์

อุตสาหกรรม	การขนส่ง
ก่อนหน้า	ไวต์สตาร์ไลน์ คูนาร์ดไลน์
ก่อตั้ง	10 เมษายน 1934 (1934-04-10)
เลิกกิจการ	31 ธันวาคม 1949 (1949-12-31)
ถัดไป	คูนาร์ดไลน์
สำนักงานใหญ่	ลิเวอร์พูล สหราชอาณาจักร
พื้นที่ให้บริการ	ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก
บุคลากรหลัก	เพอร์ซี เบตส์ (ประธาน)
เจ้าของ	คูนาร์ดไลน์ (62%) และไวต์สตาร์ไลน์ (38%)
เชิงอรรถ / อ้างอิง ธงเดินเรือ

บจ.คูนาร์ด-ไวต์สตาร์ไลน์ (อังกฤษ: Cunard-White Star Line, Ltd,) เป็นสายการเดินเรือสัญชาติบริติชซึ่งมีอยู่ระหว่าง ค.ศ. 1934 ถึง 1949

ประวัติ

บริษัทนี้ถูกก่อตั้งขึ้นเพื่อควบคุมสินทรัพย์การขนส่งทางเรือร่วมกันของสายการเดินเรือคูนาร์ดและไวต์สตาร์ไลน์หลังจากที่ทั้งสองบริษัทประสบปัญหาทางการเงินในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ คูนาร์ด-ไวต์สตาร์ควบคุมเรือเดินสมุทรทั้งหมด 25 ลำ (คูนาร์ด 15 ลำ และไวต์สตาร์ 10 ลำ) ทั้งคูนาร์ดและไวต์สตาร์ต่างก็ประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนัก และกำลังหาทางสร้างเรือเดินสมุทรขนาดมหึมาให้เสร็จสมบูรณ์ ไวต์สตาร์มีตัวเรือ 844 (โอเชียนิก) และคูนาร์ดมีตัวเรือ 534 ซึ่งต่อกลายเป็นอาร์เอ็มเอส ควีนแมรี ใน ค.ศ. 1933 รัฐบาลอังกฤษตกลงให้ความช่วยเหลือแก่คู่แข่งทั้งสองโดยมีเงื่อนไขว่าพวกเขาต้องรวมกิจการเดินเรือในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือเข้าด้วยกัน ข้อตกลงเสร็จสมบูรณ์ในวันที่ 30 ธันวาคม ค.ศ. 1933 การรวมกิจการเกิดขึ้นในวันที่ 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1934 ก่อตั้งเป็น บจ.คูนาร์ด-ไวต์สตาร์ ไวต์สตาร์นำเรือ 10 ลำมาร่วมกับบริษัทใหม่ ขณะที่คูนาร์ดนำเรือ 15 ลำมาร่วม ด้วยการจัดสรรนี้ และเนื่องจากตัวเรือ 534 เป็นเรือของคูนาร์ด ผู้ถือหุ้นของคูนาร์ดจึงเป็นเจ้าของบริษัทใหม่ร้อยละ 62 โดยอีกร้อยละ 38 เป็นของเจ้าหนี้ของไวต์สตาร์ เรือของไวต์สตาร์จะชักธงของไวต์สตาร์ขึ้นเหนือธงของคูนาร์ด ส่วนเรือของคูนาร์ดจะชักธงของคูนาร์ดขึ้นเหนือธงของไวต์สตาร์

เนื่องจากอยู่ในสถานะทางการเงินและการดำเนินงานที่ดีกว่าไวต;สตาร์ คูนาร์ดจึงเริ่มดูดซับทรัพย์สินของไวต์สตาร์และผลที่ตามมาคือ เรือส่วนใหญ่ของไวต์สตาร์ถูกกำจัดหรือส่งไปอู่ตัดเรืออย่างรวดเร็ว เรือที่ให้บริการเส้นทางออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ของไวต์สตาร์ถูกโอนย้ายไปยังสายการเดินเรือชอว์ ซาวิลล์ และอัลเบียน (Shaw, Savill & Albion Line) ใน ค.ศ. 1934 และอาร์เอ็มเอส โอลิมปิกของไวต์สตาร์ถูกปลดระวางและขายเป็นเศษเหล็กในปีถัดมา พร้อมกับอาร์เอ็มเอส มอริเทเนียของคูนาร์ด อาร์เอ็มเอส มาเจสติก เรือธงของไวต์สตาร์ ซึ่งเป็นเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลกจนถึง ค.ศ. 1935 ถูกขายใน ค.ศ. 1936

ป้ายติดกระเป๋า "ควีนแมรี" ของคูนาร์ด-ไวต์สตาร์

ใน ค.ศ. 1947 คูนาร์ดเข้าซื้อหุ้นร้อยละ 38 ของไวต์สตาร์ในบริษัท และในวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 1949 บริษัทได้ตัดชื่อไวต์สตาร์ออกและเปลี่ยนชื่อเป็นคูนาร์ดไลน์ ทั้งธงประจำบริษัทของคูนาร์ดและไวต์สตาร์ถูกชักขึ้นบนเรือของบริษัทในขณะที่มีการควบรวมกิจการและหลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม ธงของคูนาร์ดถูกชักขึ้นเหนือธงของไวต์สตาร์บนเรือของไวต์สตาร์สองลำสุดท้าย คือ เอ็มวี จอร์จิก และเอ็มวี บริแทนนิก จอร์จิกถูกแยกชิ้นส่วนใน ค.ศ. 1956 ส่วนบริแทนนิกทำการเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกครั้งสุดท้ายจากลิเวอร์พูลไปยังนิวยอร์กในนามเรือสังกัดไวต์สตาร์ในวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1961 และกลับมายังลิเวอร์พูลเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะแล่นด้วยกำลังของมันเองไปยังอู่ตัดเรือ เธอเป็นเรือไวต์สตาร์ลำสุดท้ายที่ยังคงมีอยู่ โดยเหลือเพียงเอสเอส โนแมดิก เรือพี่เลี้ยงโดยสาร ซึ่งก็เป็นของบริษัทเดียวกันจนถึง ค.ศ. 1934 เป็นเรือของไวต์สตาร์ลำสุดท้ายที่ยังลอยลำอยู่

แม้จะเป็นเช่นนั้นเรือทุกลำของคูนาร์ดก็ยังคงชักธงของคูนาร์ดและไวต์สตาร์ไว้บนเสาเรือจนถึงปลาย ค.ศ. 1968 สิ่งนี้เป็นไปได้มากที่สุดเพราะโนแมดิกยังคงให้บริการกับคูนาร์ดจนถึงวันที่ 4 พฤศจิกายน ค.ศ. 1968 และถูกส่งไปยังอู่ตัดเรือ ก่อนจะถูกซื้อไปเพื่อใช้เป็นร้านอาหารลอยน้ำ หลังจากนั้น ธงไวต์สตาร์ก็ไม่ได้ถูกชักขึ้นอีก ชื่อไวต์สตาร์ถูกลบออกจากการดำเนินงานของคูนาร์ด และร่องรอยทั้งหมดของทั้งไวต์สตาร์ไลน์และคูนาร์ด-ไวต์สตาร์ไลน์ก็ถูกปลดระวาง คูนาร์ดดำเนินกิจการอย่างอิสระจนกระทั่ง ค.ศ. 1999 เมื่อถูกคาร์นิวัลคอร์ปอเรชันเข้าซื้อกิจการทั้งหมด

กองเรือ

ชื่อ (ภาษาไทย)	ชื่อ (ภาษาอังกฤษ)	สร้างเมื่อ (ค.ศ.)	ให้บริการสำหรับคูนาร์ด-ไวต์สตาร์ไลน์	ขนาด (ตันกนอส)	ภาพ
สเกอร์ไมเชอร์	Skirmisher	1884	1934–1945	612
มอริเทเนีย (1)	Mauretania (1)	1907	1934–35	31,950
เอเดรียติก	Adriatic	1907	1934–35	24,541
โอลิมปิก	Olympic	1911	1934–35	46,439
โนแมดิก	Nomadic	1911	1934	1,273
แทรฟฟิก	Traffic	1911	1934	640
เซรามิก	Ceramic	1913	1934–42	18,400
เบเรนกาเรีย	Berengaria	1913	1934–38	51,950
โฮเมริก	Homeric	1913	1934–35	35,000
อาควิเทเนีย	Aquitania	1914	1934–49	45,650
มาเจสติก	Majestic	1914	1934–36	56,551
ไซเทีย	Scythia	1921	1934–49	19,700
เซมาเรีย	Samaria	1922	1934–49	19,700
ลาโคเนีย	Laconia	1922	1934–42	19,700
แอนโทเนีย	Antonia	1922	1934–42	13,900
ออโซเนีย	Ausonia	1922	1934–42	13,900
แลงคาสเตรีย	Lancastria	1922	1934–40	16,250
แฟรงโคเนีย	Franconia	1922	1934–49	20,200
ดอริก	Doric	1923	1934–35	16,484
ออเรเนีย	Aurania	1924	1934–42	14,000
คารินเทีย	Carinthia	1925	1934–40	20,200
อัสคาเนีย	Ascania	1925	1934–49	14,000
อาลอเนีย	Alaunia	1925	1934–42	14,000
แคลแกริก	Calgaric	1927	ไม่เคยเข้าประจำการ (เป็นเจ้าของ ค.ศ. 1934)	16,063
ลอเรนติก	Laurentic	1927	1934–36	18,724
บริแทนนิก	Britannic	1929	1934–49	26,943
จอร์จิก	Georgic	1932	1934–49	27,759
ควีนแมรี	Queen Mary	1936	1936–49	80,750
มอริเทเนีย (2)	Mauretania (2)	1938	1938–49	35,738
ควีนเอลิซาเบธ	Queen Elizabeth	1940	1940–49	83,650
วาเลเชีย	Valacia	1943	1946–1950	7,052
วาสโกเนีย	Vasconia	1944	1946–1950	7,058
มีเดีย	Media	1947	1947–49	13,350
เอเชีย	Asia	1947	1947–1963	8,723
เบรสเชีย	Brescia	1945	1947–1966	3,834
พาร์เทีย	Parthia	1947	1947–49	13,350
วาร์ดูเลีย	Vardulia	1944	1947–1968	7,176
คาโรเนีย	Caronia	1949	1949	34,200

อ้างอิง

บรรณานุกรม

• Anderson, Roy Claude (1964). White Star. Prescot: T. Stephenson & Sons Ltd. OCLC 3134809.
• Chirnside, Mark (2004). The Olympic-Class Ships. Stroud: Tempus. ISBN 978-0-7524-2868-0.
• de Kerbrech, Richard P. (2009). Ships of the White Star Line. Hersham: Ian Allan Publishing. ISBN 978-0-7110-3366-5. OCLC 298597975.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Cunard White Star History and Ephemera. GG Archives.