ความสัมพันธ์ฮินดู–อิสลาม
การติดต่อกันระหว่างชาวมุสลิมกับชาวฮินดูเริ่มต้นขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 7 หลังศาสนาอิสลามปรากฏขึ้นในคาบสมุทรอาหรับ การติดต่อโดยหลักมาจากการค้าขายทางมหาสมุทรอินเดีย ในอดีต ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ก่อให้เกิดรูปแบบที่แตกต่างกันในภาคเหนือและภาคใต้ของอินเดีย โดยขณะที่ทางเหนือพบกับประวัติศาสตร์การพิชิตและครอบครอง แต่ความสัมพันธ์ระหว่างฮินดูและมุสลิมในรัฐเกรละและรัฐทมิฬนาฑูเป็นไปอย่างสันติ[2] อย่างไรก็ตาม หลักฐานทางประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าความรุนแรงมีอยู่ตั้งแต่ ค.ศ. 1700[3]
จักรวรรดิโมกุลสถาปนาขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 16 อินเดียในสมัยนั้นอยู่ในช่วงเวลาแห่งความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรือง[4][5][6] ราชวงศ์โมกุลเป็นที่รู้จักในเรื่องการยอมรับทางศาสนา[7][8][9][10] และอุปถัมภ์ศิลปะและวรรณกรรม ในสมัยโมกุล ศิลปะและวัฒนธรรมอินเดียเจริญรุ่งเรือง โดยมีการก่อสร้างอนุสรณ์ที่ยิ่งใหญ่อย่างทัชมาฮาลและป้อมแดง ในขณะที่ราชวงศ์โมกุลส่งเสริมความปรองดองทางศาสนาและความก้าวหน้าทางวัฒนธรรม และอุปถัมภ์นักวิชาการ กวี และศิลปินชาวฮินดู ให้อำนวยความสะดวกในการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมที่มีพลวัตซึ่งเสริมสร้างทั้งธรรมเนียมอิสลามและฮินดู ก็ยังมีกรณีเกี่ยวกับความขัดแย้งทางศาสนาระหว่างโมกุลกับราชปุตเหนือดินแดนหลายแห่ง จักรพรรดิออรังเซพถูกวิพากษ์วิจารณ์ถึงนโยบายไม่ยอมรับศาสนาต่อชาวฮินดู[1][11]
ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 ถึง 20 อังกฤษปกครองอินเดียโดยใช้นโยบายแบ่งแยกแล้วปกครองในการควบคุมประเทศนี้[12][13][14] ทางอังกฤษยังนำระบบการเลือกตั้งแบบแยกส่วนมาใช้ ทำให้ความแตกแยกระหว่างชุมชนฮินดูและมุสลิมยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น[15][16] สงครามประเทศเอกราชอินเดียครั้งแรกใน ค.ศ. 1857 (มีอีกชื่อว่า การกบฏอินเดีย ค.ศ. 1857) เป็นการก่อกำเริบครั้งใหญ่ต่อการปกครองของอังกฤษในอินเดีย การกบฏนั้นเกิดจากความขัดแย้งหลากหลายรูปแบบ เช่น การแสวงหาผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ การเลือกปฏิบัติทางสังคมและศาสนา และการกดขี่ทางการเมือง[17][18][19] แม้ว่าการกบฏไม่ได้มีสาเหตุมาจากความตึงเครียดทางศาสนาระหว่างชาวฮินดูและมุสลิมเท่านั้น แต่ความตึงเครียดเหล่านี้ยังมีส่วนทำให้ความขัดแย้งรุนแรงขึ้น ในช่วงเกิดกบฏ มีบางกรณีที่ทหารและพลเรือนทั้งมุสลิมและฮินดูต่อสู้ร่วมกันต่ออังกฤษ และยังมีบางกรณีที่เกิดความขัดแย้งระหว่างชุมชนทั้งสองด้วย[20][21][22]
ศาสนาอิสลามและศาสนาฮินดูมีพิธีทางศาสนาบางส่วนที่คล้ายคลึงกัน เช่น การอดอาหารและการจาริกแสวงบุญ แต่มีมุมมองด้านอื่น ๆ ต่างกัน นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ประกอบพิธีกรรมร่วมกันหลายร้อยแห่งที่เรียกว่า dargah (แปลว่า "ประตูทางเข้า" หรือ "ธรณีประตู") สำหรับทั้งชาวฮินดูและมุสลิม มีศาลเจ้าสำหรับผู้นำซุนนีที่ได้รับการเคารพนับถือ (ส่วนใหญ่เป็นศูฟี) ที่ทั้งมุสลิมและชาวฮินดูเข้ามาเยือน การโต้ตอบของทั้งสองได้ผ่านช่วงเวลาแห่งความร่วมมือและการผสานความเชื่อ กับช่วงที่มีการเลือกปฏิบัติทางศาสนา การไม่ยอมรับ และความรุนแรง ชาวมุสลิมในฐานะชนกลุ่มน้อยทางศาสนาในอินเดีย เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมอินเดียและอาศัยอยู่ร่วมกับชาวฮินดูเป็นเวลากว่า 13 ศตวรรษ แม้จะมีการอ้างมาช้านานว่าต้นตอของความตึงเครียดระหว่างมุสลิมกับฮินดูส่วนใหญ่มาจากการปกครองอาณานิคมของอังกฤษในอินเดียเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 19 แต่ก็มีการโต้แย้งว่าอังกฤษมีอิทธิพลในการสร้างอัตลักษณ์ทางศาสนาของอิสลามและฮินดูในภูมิภาคนี้น้อยมาก และยังมีการแบ่งแยกเกิดขึ้นก่อนหน้านั้นด้วย[23] เช่น สงครามโมกุล–มราฐาในคริสต์ศตวรรษที่ 18 Ajay Verghese โต้แย้งว่า ความขัดแย้งระหว่างชาวฮินดูและมุสลิมในอินเดียสามารถเข้าใจได้ดีขึ้นโดยการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ทางประวัติศาสตร์ระหว่างชุมชนทั้งสอง เขาโต้แย้งว่าอินเดียก่อนยุคอาณานิคมมีลักษณะเฉพาะทางศาสนาที่ไม่ชัดเจน และขอบเขตทางศาสนาไม่ได้มีความชัดเจนเสมอไป สิ่งนี้ทำให้เกิดการผสมผสานระหว่างชาวมุสลิมและฮินดูในระดับหนึ่ง แต่ยังสร้างเงื่อนไขสำหรับความตึงเครียดและความขัดแย้งอีกด้วย[3]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Chandra 2007, p. 252
- ↑ Vasudha Narayanan. Hinduism and Islam.
- ↑ 3.0 3.1 Verghese, Ajay; Foa, Roberto Stefan (November 5, 2018). "Precolonial Ethnic Violence:The Case of Hindu-Muslim Conflict in India" (PDF). Boston University. สืบค้นเมื่อ April 7, 2023.
- ↑ Smith, Stephanie Honchell (August 1, 2023). "Aurangzeb: Mughal Emperor". The Ohio State University. สืบค้นเมื่อ February 25, 2024.
- ↑ Kanwal, Fariha. "Mughal Rulers' (1526-1707) Religious Tolerance Policy and its Impacts on the Society of Sub-Continent". ANNALS OF SOCIAL SCIENCES AND PERSPECTIVE. สืบค้นเมื่อ February 25, 2024.
- ↑ "The majestic Mughal Empire: The rise and fall of India's most powerful dynasty". History Skills. สืบค้นเมื่อ February 25, 2024.
- ↑ Kinra, Rajeev (April 1, 2020). "Revisiting the History and Historiography of Mughal Pluralism". Reorient. 5 (2). doi:10.13169/reorient.5.2.0137. สืบค้นเมื่อ March 2, 2024.
- ↑ "MUGHALS AND THE RELIGIOUS MOVEMENTS". Proquest. September 2012. สืบค้นเมื่อ March 2, 2024.
- ↑ Akhtar, Awais. "Religious Policy of Emperor Shahjahan (1627-1658AD)" (PDF). Journal of Indian Studies.
- ↑ Giordan, Giuseppe (July 15, 2019). "Annual Review of the Sociology of Religion. Volume 10 (2019)". Verlag Ferdinand Schöningh. p. 278. สืบค้นเมื่อ March 10, 2024.
- ↑ Mehrotra, Abhishek (December 9, 2017). "The Real History of Hindu-Muslim Relations Under Akbar". The Diplomat. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ Rehman, Aziz (May 11, 2018). "The British Art of Colonialism in India: Subjugation and Division". Peace And Conflict Studies Journal. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ Smith, Randall (August 10, 2017). "The Partition: The British game of 'divide and rule'". Al-Jazeera. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ Belkacem, Belmekki (2014). "Muslim Separatism in Post-Revolt India: A British Game of "Divide et Impera"?". Oriente Moderno. 94 (1): 113–124. doi:10.1163/22138617-12340041. JSTOR 44280740. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ Tharoor, Shashi (2017). Inglorious Empire: What the British Did to India (ภาษาอังกฤษ). Hurst. p. 101. ISBN 978-1-84904-808-8.
- ↑ Markandey Katju. "The truth about Pakistan" (ภาษาอังกฤษ). The Nation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 November 2013. สืบค้นเมื่อ 29 January 2019.
- ↑ Metcalf & Metcalf 2006, pp. 100–103.
- ↑ Brown 1994, pp. 85–86.
- ↑ Peers, Douglas M. (2006), "Britain and Empire", ใน Williams, Chris (บ.ก.), A Companion to 19th-Century Britain, John Wiley & Sons, p. 63, ISBN 978-1-4051-5679-0
- ↑ Robb, Peter (May 18, 2017). "On the Rebellion of 1857: A Brief History of an Idea". Economic and Political Weekly. 42 (19): 1696–1702. JSTOR 4419572. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ "1857 War of Independence... when Hindu-Muslim separatism, hatred wasn't an issue". Counter View. May 13, 2020. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ YADAV, SANJAY (1994). "The Indian Mutiny of 1857: Why Britain Succeeded and the Rebels Failed". Journal of Asian History. 28 (2): 136–153. JSTOR 41930953. สืบค้นเมื่อ April 19, 2023.
- ↑ Pillalamarri, Akhilesh (March 16, 2019). "The Origins of Hindu-Muslim Conflict in South Asia". The Diplomat. สืบค้นเมื่อ April 7, 2023.
บรรณานุกรม
[แก้]
- ความสัมพันธ์
- Friedrichs, Jörg (2018), Hindu–Muslim Relations: What Europe Might Learn from India, Taylor & Francis, ISBN 978-0-429-86207-6
- Jain, Meenakshi (2010), Parallel Pathways: Essays on Hindu-Muslim Relations 1707–1857, Konark Publishers, ISBN 9788122007831
- Sikand, Yoginder (2004), Muslims in India Since 1947: Islamic Perspectives on Inter-Faith Relations, Routledge, ISBN 978-0415314862
- ศาสนาอิสลามในเอเชียใต้
- Holt, Peter M. (1977), Peter Malcolm Holt; Ann K. S. Lambton; Bernard Lewis (บ.ก.), The Cambridge History of Islam (New ed.), Cambridge University Press, ISBN 978-0521291378
- Khalidi, Omar (2009), Shiping Hua (บ.ก.), Islam and democratization in Asia, Cambria Press, ISBN 978-1604976328
- Metcalf, Barbara D. (2009), Barbara D. Metcalf (บ.ก.), Islam in South Asia in Practice, Princeton University Press, ISBN 978-0691044200
- ความรุนแรงในชุมชน
- Wilkinson, Steven I. (2006), Votes and Violence: Electoral Competition and Ethnic Riots in India, Cambridge University Press, ISBN 978-0521536059
- Reference, Blackwell (1999). Townson, Duncan (บ.ก.). "Indian communal massacres (1946–7)". Blackwell Reference. doi:10.1111/b.9780631209379.1999.x. ISBN 9780631209379.
- Markovits, Claude. "India from 1900 to 1947". Mass Violence.Org.
- D'Costa, Bina (2010), Nationbuilding, Gender and War Crimes in South Asia, Routledge, ISBN 978-0415565660
- Ghosh, Partha S. (2004), Ranabir Samaddar (บ.ก.), Peace Studies: An Introduction To the Concept, Scope, and Themes, SAGE, ISBN 978-0761996606
- Hussain, Monirul (2009), Sibaji Pratim Basu (บ.ก.), The Fleeing People of South Asia: Selections from Refugee Watch, Anthem, p. 261, ISBN 978-8190583572
- Berglund, Henrik (2011), Galina Lindquist; Don Handelman (บ.ก.), Religion, Politics, and Globalization: Anthropological Approaches, Berghahn, p. 105, ISBN 978-1845457716
- Smith, Glenn (2005), Asvi Warman Adam; Dewi Fortuna Anwar (บ.ก.), Violent Internal Conflicts in Asia Pacific: Histories, Political Economies, and Policies, Yayasan Obor, ISBN 9789794615140
- Pandey, Gyanendra (2005), Routine violence: nations, fragments, histories, Stanford University Press, ISBN 978-0804752640
- Ghassem-Fachandi, Parvis (2012), Pogrom in Gujarat: Hindu Nationalism and Anti-Muslim Violence in India, Princeton University Press, p. 2, ISBN 978-0691151779
- Metcalf, Barbara (2013), Deana Heath; Chandana Mathur (บ.ก.), Communalism and Globalization in South Asia and its Diaspora, Routledge, ISBN 978-0415857857
- ทั่วไป
- Brown, J. M. (1994), Modern India: The Origins of an Asian Democracy, The Short Oxford History of the Modern World (2nd ed.), Oxford University Press, ISBN 978-0-19-873113-9
- Chandra, Satish (2007). History of Medieval India. New Delhi: Orient Longman. ISBN 978-81-250-3226-7.
- Chua, Amy (2007). Day of Empire: How Hyperpowers Rise to Global Dominance – and Why They Fall. Doubleday. ISBN 978-0-385-51284-8.
- Fowler, Jeaneane D. (2002), Perspectives of Reality: An Introduction to the Philosophy of Hinduism, Sussex Academic Press, ISBN 978-1898723936
- Metcalf, Barbara D.; Metcalf, Thomas R. (2006), A Concise History of Modern India (2nd ed.), Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-68225-1
| ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน: ประจำชาติ |
|---|
