ข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 827
 ข้อมติ
คณะมนตรีความมั่นคงแห่ง สหประชาชาติที่ 827 | |
|---|---|
| วันที่: | 25 พฤษภาคม 1993 |
| การประชุมครั้งที่: | 3,217 |
| รหัส: | S/RES/827 (เอกสาร) |
| คะแนนเสียง: | รับ: 15
งดออกเสียง: 0 ไม่รับ: 0 |
| เรื่อง: | ศาลพิเศษ (อดีตยูโกสลาเวีย) |
| ผล: | เห็นชอบ |
| องคาพยพของคณะมนตรีความมั่นคงใน ค.ศ. 1993: | |
| สมาชิกถาวร: | |
| สมาชิกไม่ถาวร: | |
 บราซิล  กาบูเวร์ดี  จิบูตี  สเปน  ฮังการี
| |
 ญี่ปุ่น  โมร็อกโก  นิวซีแลนด์  ปากีสถาน  เวเนซุเอลา
| |
| |
| ศาลอาญาระหว่างประเทศในอดีตยูโกสลาเวีย | |
ข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 827 มีมติเห็นชอบอย่างเป็นเอกฉันท์เมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2536 หลังจากยืนยันข้อมติที่ 713 (พ.ศ. 2534) และข้อมติในภายหลังทั้งหมดในประเด็นเกี่ยวกับอดีตยูโกสลาเวีย และอนุมัติรายงาน S/25704 ของเลขาธิการสหประชาชาติ บุฏรุส บุฏรุส-ฆอลี โดยมีระเบียบของศาลระหว่างประเทศเป็นภาคผนวก ซึ่งก่อตั้งศาลอาญาระหว่างประเทศในอดีตยูโกสลาเวีย[1]
เนื่องจากมีการละเมิดกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศในอดีตยูโกสลาเวียอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา รวมทั้งการสังหารหมู่ การกักขังอย่างเป็นระบบ และการข่มขืนสตรี ไปตลอดจนถึงการล้างเชื้อชาติ ข้อมติดังกล่าวตกลงใจว่าสถานการณ์ได้เกิดเป็นภัยคุกคามต่อสันติภาพและความมั่นคงระหว่างประเทศ โดยประกาศเจตนาเพิ่มเติมว่าจะยุติอาชญากรรมดังกล่าวและนำความยุติธรรมกลับคืนแก่เหยื่อ[2] คณะมนตรีฯ ตัดสินใจว่าการก่อตั้งศาลพิเศษและการดำเนินคดีแก่บุคคลซึ่งรับผิดชอบต่อการละเมิดเล่านี้ โดยเป็นการยืนยันการตัดสินใจในข้อมติที่ 808 (พ.ศ. 2536)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Martínez, Magdalena M. Martín (1996). National sovereignty and international organizations. Martinus Nijhoff Publishers. p. 279. ISBN 978-90-411-0200-3.
- ↑ Cryer, Robert (2007). An introduction to international criminal law and procedure. Cambridge University Press. p. 103. ISBN 978-0521876094.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิซอร์ซมีงานที่เกี่ยวข้องกับ ข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 827- Text of the Resolution at undocs.org
