กุยเสง

กุยเสง (กัว เชิ่ง)
กุยเสง (กัว เชิ่ง)
	郭勝
ผู้ถวายงานกลาง (中常侍 จงฉางชื่อ)
	ดำรงตำแหน่ง; ค.ศ. ? – ค.ศ. 189
กษัตริย์	พระเจ้าเลนเต้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ไม่ทราบ
เสียชีวิต	ค.ศ. 189; นครลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน
อาชีพ	ขันทีราชสำนัก, ขุนนาง

กุยเสง^[1] หรือ ก๊กเสง^[2] (เสียชีวิต ค.ศ. 189) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า กัว เชิ่ง (จีน: 郭勝; พินอิน: Guō Shèng) เป็นขันทีราชสำนักและขุนนางชาวจีนในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก เป็นขันทีในกลุ่มสิบเสียงสี (十常侍 ฉือฉางชื่อ) ซึ่งเป็นกลุมขันทีที่มีอิทธิพลในรัชสมัยพระเจ้าเลนเต้ (漢靈帝 ฮั่นหลิงตี้)

ประวัติ

ในนวนิยายสามก๊ก

ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์จีนในศตวรรษที่ 14 เรื่องสามก๊ก (三國演義 ซานกั๋วเหยี่ยนอี้) เมื่อพระเจ้าเลนเต้สววรคต โฮจิ๋น แม่ทัพใหญ่ในราชสำนักและเป็นพี่ชายของนางโฮเฮา ได้ยกหองจูเปียนโอรสพระเจ้าเลนเต้ที่เกิดกับนางโฮเฮาขึ้นเป็นกษัตริย์ และได้ให้อ้วนเสี้ยวคุมทหารไปตามจับขันทีเกนหวนซึ่งเป็นผู้สนับสนุนหองจูเหียบ โอรสพระเจ้าเลนเต้ที่เกิดกับนางอองบีหยิน เกนหวนหนีไปในสวนดอกไม้และถูกกุยเสงสังหารในสวนดอกไม้นั้น^[3] เมื่อเกนหวนตาย อ้วนเสี้ยวได้ยุยงให้โฮจิ๋นกวาดล้างสิบขันทีที่เหลือให้สิ้น กุยเสงพร้อมด้วยขันทีที่เหลือที่นำโดยเตียวเหยียงจึงได้ไปเข้าเฝ้านางโฮเฮา อ้างว่าเกนหวนแต่เพียงผู้เดียวที่คิดการหมายจะยกหองจูเหียบขึ้นเป็นกษัตริย์ พวกตนที่เหลือมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วย พร้อมอ้อนวอนให้นางโฮเฮาช่วยพูดกับโฮจิ๋นให้ไว้ชีวิตพวกตน นางโฮเฮายอมทำตามคำอ้อนวอนของสิบขันที โฮจิ๋นจึงเลิกคิดการกวาดล้างสิบขันที

ต่อมา อ้วนเสี้ยวยุยงโฮจิ๋นให้กำจัดสิบขันทีอีกครั้ง โดยแนะนำให้เรียกกองกำลังหัวเมืองยกมาเมืองหลวงเพื่อปราบสิบขันที เหล่าสิบขันทีทราบข่าวจึงได้วางแผนลวงโฮจิ๋นมาฆ่าได้สำเร็จ เมื่อโจโฉและอ้วนเสี้ยวรู้ว่าโฮจิ๋นตายแล้ว จึงนำทหารพังประตูชั้นในแล้วบุกเข้าไปในวัง กุยเสงและเพื่อนขันทีอีก 3 คน คือ เตียวต๋ง เชียกง (เทียควง) และเห้หุย รีบหนีเข้าไปในสวนดอกไม้ โจโฉและอ้วนเสี้ยวจึงนำทหารตามไปสังหารทั้ง 4 คน แล้วสับศพจนละเอียด^[4]

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

↑ ("แลกุยเสงขันทีคนหนึ่งนอกกว่าขันทีสิบคนมีใจพยาบาทเกนหวน ครั้นเกนหวนหนีกุยเสงก็ฆ่าเกนหวนตายในสวนดอกไม้") "สามก๊ก ตอนที่ ๒". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 9, 2025.
↑ ("แลพวกเทาเจียดขันทีซึ่งเปนผู้ใหญ่นั้นเก้าคน ชื่อเตียวต๋งหนึ่ง เตียวเหยียงหนึ่ง ฮองสีหนึ่ง ต๋วนกุยหนึ่ง เหาลำหนึ่ง เกียนสิดหนึ่ง เห้หุยหนึ่ง ก๊กเสงหนึ่ง เชียกงหนึ่ง เปนสิบคนทั้งเทาเจียด ถ้าขุนนางผู้ใดมิได้อยู่ในโอวาทก็ให้ถอดเสีย ผู้ใดอยู่ในบังคับบัญชานั้นก็ให้ยกตั้งแต่งขึ้น แลเทาเจียดกับพวกเก้าคนนั้นตั้งชื่อตัวเปนสิบเสียงสี") "สามก๊ก ตอนที่ ๑". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 9, 2025.
↑ เกิดเกี่ยงแย่งด้วยเรื่องรัชทายาท, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 1, เจ้าพระยาพระคลัง (หน) , สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 26
↑ พรรคพวกโฮจิ๋นจับขันที, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 1, เจ้าพระยาพระคลัง (หน) , สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 33

บรรณานุกรม

ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.
ฟ่าน เย่ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). โฮ่วฮั่นชู.
ล่อกวนตง (คริสต์ศตวรรษที่ 14). สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้).

บทความสามก๊กนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

ดูเพิ่มที่วิกิพีเดีย:โครงการวิกิสามก๊ก

[1] ("แลกุยเสงขันทีคนหนึ่งนอกกว่าขันทีสิบคนมีใจพยาบาทเกนหวน ครั้นเกนหวนหนีกุยเสงก็ฆ่าเกนหวนตายในสวนดอกไม้") "สามก๊ก ตอนที่ ๒". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 9, 2025.

[2] ("แลพวกเทาเจียดขันทีซึ่งเปนผู้ใหญ่นั้นเก้าคน ชื่อเตียวต๋งหนึ่ง เตียวเหยียงหนึ่ง ฮองสีหนึ่ง ต๋วนกุยหนึ่ง เหาลำหนึ่ง เกียนสิดหนึ่ง เห้หุยหนึ่ง ก๊กเสงหนึ่ง เชียกงหนึ่ง เปนสิบคนทั้งเทาเจียด ถ้าขุนนางผู้ใดมิได้อยู่ในโอวาทก็ให้ถอดเสีย ผู้ใดอยู่ในบังคับบัญชานั้นก็ให้ยกตั้งแต่งขึ้น แลเทาเจียดกับพวกเก้าคนนั้นตั้งชื่อตัวเปนสิบเสียงสี") "สามก๊ก ตอนที่ ๑". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 9, 2025.

[เกิดเกี่ยงแย่งด้วยเรื่องรัชทายาท-3] เกิดเกี่ยงแย่งด้วยเรื่องรัชทายาท, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 1, เจ้าพระยาพระคลัง (หน) , สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 26

[4] พรรคพวกโฮจิ๋นจับขันที, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 1, เจ้าพระยาพระคลัง (หน) , สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 33

[1]

[2]

[3]

[4]

ด ค ก สิบเสียงสี
ประวัติศาสตร์	เตียวเหยียง เตียวต๋ง เห้หุย กุยเสง ซุน จาง ปี้ หลาน ลี่ ซง ต๋วนกุย เกา ว่าง จาง กง หาน คุย ซ่ง เตี่ยน
นวนิยายสามก๊ก	เทาเจียด เตียวต๋ง เตียวเหยียง ฮองสี ต๋วนกุย เหาลำ เกียนสิด เห้หุย กุยเสง เทียควง