การวัดความแข็งบริเนลล์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ผังแรง

การวัดความแข็งบริเนลล์ (อังกฤษ: Brinell hardness test) คือการวัดความแข็งของวัตถุจากรอยบุ๋มที่เกิดจากการกดลูกปืนแข็ง ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 10 มิลลิเมตรที่ทำด้วยเหล็กกล้าที่ทำให้แข็งหรือ ทำด้วยทังสเตนคาร์ไบด์เผาแล้วนำมากดด้วยเครื่องกดที่ได้มาตรฐาน ผลลัพธ์ของความแข็งที่มีหน่วยเป็นบริเนลเท่ากับน้ำหนักที่กดเป็นกิโลกรัม หารด้วยเนื้อที่ที่เกิดรอยถูกกดวัดเป็นตารางมิลลิเมตร ชื่อหน่วยวัดบริเนลตั้งตามชื่อของนักโลหวิทยา (Metallurgist) ชาวสวีเดน ชื่อโยอัน บริเนล

หน่วยความแข็งบริเนลล์ (Brinell Hardness)ใช้ชื่อย่อว่า HB

วัสดุ ความแข็ง
ไม้เนื้ออ่อน 1.6 HBS 10/100
ไม้เนื้อแข็ง 2.6 - 7.0 HBS 10/100
อะลูมิเนียม 15 HB
ทองแดง 35 HB
เหล็ก 120 HB
เหล็กไร้สนิม 250 HB
กระจก 550 HB
เหล็กแข็งที่ใช้ทำเครื่องมือ 650-700 HB

อ้างอิง[แก้]

แหล่งข้อมูล[แก้]