ข้ามไปเนื้อหา

การย้ายถิ่นออกนอกประเทศ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โปสเตอร์ของรัฐบาลญี่ปุ่นในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ส่งเสริมการอพยพไปยังอเมริกาใต้ โดยเน้นที่บราซิล

การย้ายถิ่นออกนอกประเทศ, การอพยพออกจากประเทศ หรือ การย้ายถิ่นออก (อังกฤษ: emigration) คือการออกจากประเทศที่มีถิ่นที่อยู่หรือสถานที่ที่อยู่อาศัย[1] ด้วยความตั้งใจที่จะตั้งถิ่นฐานในที่อื่น (เพื่อออกจากประเทศอย่างถาวร)[2] ในทางกลับกัน การย้ายถิ่นเข้าประเทศ (immigration) หมายถึงการเคลื่อนย้ายผู้คนจากอีกประเทศหนึ่งไปยังอีกประเทศหนึ่ง (เพื่อย้ายไปยังประเทศใดประเทศหนึ่งอย่างถาวร)[3]

นักประชากรศาสตร์อธิบายว่า ปัจจัยผลักและดึงดูด เพื่อให้ผู้คนถูกขับออกจากสถานที่หนึ่งและไปยังอีกสถานที่หนึ่ง อาจมีเพราะต้องการที่จะหลีกหนีจากสถานการณ์เชิงลบ เช่น การขาดแคลนที่ดินหรืองาน หรือการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม ผู้ย้ายถิ่นฐานไปหาโอกาสที่มีอยู่ในที่อื่นได้ การหลบหนีจากสภาพแวดล้อมที่กดดัน การเป็นผู้ลี้ภัย และการขอสถานะผู้ลี้ภัย เพื่อให้ได้สถานะผู้ลี้ภัย ในต่างประเทศอาจนำไปสู่การอพยพถาวร

อ้างอิง

[แก้]
  1. "emigrate". Miriam-Webster Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-18.
  2. "Emigration". Oxford Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-29.
  3. "Immigration". Oxford Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-18.