การพร่า
ในอิเล็กทรอนิกส์และโทรคมนาคม การพร่า (อังกฤษ: jitter) คือการเบี่ยงเบนจากความเป็นคาบที่แท้จริงของสัญญาณที่คาดว่าเป็นคาบ โดยมักจะเทียบกับสัญญาณนาฬิกาอ้างอิง ในการประยุกต์ใช้ในการกู้สัญญาณนาฬิกา (clock recovery) จะเรียกว่า การพร่าของเวลา (timing jitter)[1] การพร่าเป็นปัจจัยสำคัญและมักจะเป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ในการออกแบบระบบเชื่อมโยงการสื่อสารแทบทุกชนิด
การพร่าสามารถวัดปริมาณได้โดยใช้หน่วยเดียวกับสัญญาณที่เปลี่ยนแปลงตามเวลาทั้งหมด เช่น ค่าเฉลี่ยกำลังสอง หรือค่าการเบี่ยงเบนจากยอดถึงยอด นอกจากนี้ เช่นเดียวกับสัญญาณที่เปลี่ยนแปลงตามเวลาอื่น ๆ การพร่ายังสามารถแสดงออกมาในรูปของความหนาแน่นเชิงสเปกตรัมได้อีกด้วย
คาบของการพร่า (jitter period) คือช่วงเวลาระหว่างสองช่วงเวลาที่เกิดผลกระทบสูงสุด (หรือผลกระทบต่ำสุด) ของลักษณะสัญญาณที่เปลี่ยนแปลงอย่างสม่ำเสมอตามเวลา ส่วนความถี่ของการเตอร์ (jitter frequency) ซึ่งเป็นตัวเลขที่มีการอ้างถึงบ่อยกว่าคือค่าส่วนกลับของคาบ มาตรฐาน G.810 ที่ออกโดยภาคการกำหนดมาตรฐานโทรคมนาคมของสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศได้จัดประเภทการเบี่ยงเบนของความถี่ที่ต่ำกว่า 10 เฮิรตซ์เป็น การแปรปวน (wander) และความถี่ที่สูงกว่าหรือเท่ากับ 10 เฮิรตซ์เป็น การพร่า (jitter)[2]
การพร่าอาจเกิดจากการรบกวนทางแม่เหล็กไฟฟ้าและการแทรกสัญญาณข้ามกับพาหะของสัญญาณอื่น ๆ การพร่าสามารถก่อให้เกิดผลกระทบได้หลายอย่าง เช่น ทำให้หน้าจอแสดงผลกะพริบ ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพของหน่วยประมวลผลในคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล ทำให้เกิดเสียงคลิกหรือผลอื่น ๆ ที่ไม่พึงประสงค์ในสัญญาณเสียง และทำให้ข้อมูลสูญหายระหว่างอุปกรณ์เครือข่าย ปริมาณการพร่าที่ยอมรับได้จะขึ้นอยู่กับลักษณะของการประยุกต์ใช้ที่ได้รับผลกระทบ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Wolaver, Dan H. (1991). Phase-Locked Loop Circuit Design. Prentice Hall. p. 211. ISBN 978-0-13-662743-2.
- ↑ "FTB-8080 Sync Analyzer: Resolving Synchronization Problems in Telecom Networks" (PDF). EXFO. Application note 119. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-02-07. สืบค้นเมื่อ 2012-08-05.