การปฏิวัติซีดาร์

การปฏิวัติซีดาร์; Cedar Revolution; ثورة الأرز
	ส่วนหนึ่งของ การปฏิวัติสี
	ประชาชนเดินทางโดยเท้าและโดยรถยต์อย่างคับคั่งเพื่อเข้าร่วมการประท้วงกลางกรุงเบรุต
วันที่	14 กุมภาพันธ์ – 27 เมษายน 2005
สถานที่	ประเทศเลบานอน (โดยเฉพาะในเมืองหลวงเบรุต)
สาเหตุ	การลอบสังหารเราะฟีก อัลฮะรีรี อดีตนายกรัฐมนตรีเลบานอน
เป้าหมาย	การถอนกองกำลังซีเรียจากเลบานอน; รวมพลังชาวเลบานอนทั้งปวงเพื่ออิสรภาพและเอกราชของเลบานอน; การขับไล่รัฐบาลสนับสนุนซีเรียของกะรอมี; การลาออกของผู้บังคับบัญชาทหารเลบานอนหกนาย; เปิดเผยฆาตกรผู้สังหารเราะฟีก อัลฮะรีรี; การเลือกตั้งที่เป็นอิสระและเป็นประชาธิปไตยในฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 2005 โดยปราศจากการรบกวนของซีเรีย;
ผล	ชัยชนะของกลุ่มต่อต้านซีเรีย,การถอนกำลังของซีเรียในเลบานอนทั้งหมดเมื่อ 27 เมษายน 2005
คู่ขัดแย้ง
กลุ่มพันธมิตร 14 มีนาคม ขบวนการอนาคต; พรรคสังคมนิยมก้าวหน้า; กองกำลังเลบานอน; อัลกะตาอิบ; พรรคเสรีนิยมแห่งชาติ; ขบวนการซ้ายประชาธิปไตย; ; อื่น ๆ ขบวนการรักปิตุภูมิเสรี; สนับสนุนโดย: สหรัฐ; ฝรั่งเศส;	ซีเรีย; กลุ่มพันธมิตร 8 มีนาคม ฮิซบุลลอฮ์; ขบวนการอะมัล; ขบวนการอัลมะเราะดะฮ์;
ผู้นำ
ซะอด์ อัลฮะรีรี ; Fouad Siniora; Walid Jumblatt; Pierre Amine Gemayel; Nadim Gemayel; Gebran Tueini	บัชชาร อัลอะซัด; Hasan Turkmani; Hassan Nasrallah; Nabih Berri; Suleiman Frangieh, Jr.
จำนวน
ผู้ประท้วงราว 1 ล้านคน

การปฏิวัติซีดาร์ (อังกฤษ: Cedar Revolution; อาหรับ: ثورة الأرز, อักษรโรมัน: thawrat al-arz) หรือ การลุกฮือเพื่อเอกราช (อังกฤษ: Independence Intifada;^[2] อาหรับ: انتفاضة الاستقلال, อักษรโรมัน: intifāḍat al-istiqlāl) เป็นกลุ่มการชุมนุมประท้วงในประเทศเลบานอน (โดยเฉพาะในเมืองหลวงเบรุต) ที่ปะทุขึ้นหลังการลอบสังหารเราะฟีก อัลฮะรีรี อดีตนายกรัฐมนตรีเลบานอน การเคลื่อนไหวนี้เป็นที่ยอมรับและจดจำในฐานะการเรียกร้องที่ใช้สันติวิธีและปราศจากความรุนแรง และใช้เพียงวิธีการต่อต้านอย่างสงบ^[3]

เป้าหมายหลักของการชุมนุมคือการถอนกำลังทัพของซีเรียออกจากเลบานอน และขับไล่รัฐบาลที่สนับสนุนซีเรียอย่างหนักออกจากตำแหน่งโดยแทนที่ด้วยผู้นำที่ปราศจากการชักจูงทางการเมืองมากขึ้น, การตั้งคณะกรรมการนานาชาติเพื่อสอบสวนการฆาตกรรมของอดีตนายกรัฐมนตรีอัลฮะรีรี, การลาออกของเจ้าหน้าที่ความมั่นคง และการจัดการเลือกตั้งทั่วไปที่เป็นอิสระและเป็นประชาธิปไตย ผู้ประท้วงเรียกร้องไม่ให้มีอิทธิพลของซีเรียในการเมืองเลบานอนอีก นับตั้งแต่การชุมนุมเริ่มปะทุขึ้น ซีเรียได้ตั้งกองกำลังไว้ 14,000 นาย รวมถึงเจ้าหน้าที่อื่นในเลบานอน^[4] ผลจากการประท้วงทำให้กองกำลังซีเรียถอนทัพออกจากเลบานอนโดยสมบูรณ์ในวันที่ 27 เมษายน 2005 ประกอบกับการล้มเลิกรัฐบาลที่สนับสนุนซีเรีย ซีเรียเข้ามามีบทบาทในการเมืองของเลบานอนนับตั้งแต่การเข้ายึดครองเลบานอนของซีเรียในสงครามกลางเมืองเลบานอน

สัญลักษณ์ที่ใช้ในการประท้วงคือผ้าพันคือสีขาวและแดง ประกอบกับคำขวัญ Hurriyyeh, Siyedeh, Istiqlel (เสรีภาพ, อธิปไตย, เอกราช)

อ้างอิง[แก้]

↑ ดูข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 1559
↑ [1] เก็บถาวร 9 มิถุนายน 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
↑ Rudy Jaafar and Maria J. Stephan, "Lebanon's Independence Intifada: How an Unarmed Insurrection Expelled Syrian Forces", in Maria J. Stephan (ed.), Civilian Jihad: Nonviolent Struggle, Democratization, and Governance in the Middle East, Palgrave Macmillan, New York, 2009, pp. 169-85.
↑ Guerin, Orla (6 March 2005). "Syria sidesteps Lebanon demands". BBC News. สืบค้นเมื่อ 28 April 2010.

บทความประเทศเลบานอนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] ดูข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 1559

[2] [1] เก็บถาวร 9 มิถุนายน 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

[3] Rudy Jaafar and Maria J. Stephan, "Lebanon's Independence Intifada: How an Unarmed Insurrection Expelled Syrian Forces", in Maria J. Stephan (ed.), Civilian Jihad: Nonviolent Struggle, Democratization, and Governance in the Middle East, Palgrave Macmillan, New York, 2009, pp. 169-85.

[4] Guerin, Orla (6 March 2005). "Syria sidesteps Lebanon demands". BBC News. สืบค้นเมื่อ 28 April 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]