การทดสอบวินิจฉัยโรคไข้หวัดใหญ่อย่างรวดเร็ว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การทดสอบวินิจฉัยโรคไข้หวัดใหญ่อย่างรวดเร็ว (อังกฤษ: Rapid influenza diagnostic test; ตัวย่อ: RIDT) เป็นการตรวจสอบแอนติเจนประเภทหนึ่ง ซึ่งเป็นการสืบหาแอนติเจนนิวคลีโอโปรตีนไวรัสไข้หวัดใหญ่ ชุดทดสอบที่ผลิตในเชิงพาณิชย์ของการทดสอบนี้สามารถได้รับผลการตรวจภายในเวลา 30 นาทีหรือน้อยกว่า

ผลการศึกษาซึ่งถูกตีพิมพ์ใน วารสารการแพทย์นิวอิงแลนด์ สรุปว่าการทดสอบในแต่ละครั้งมีโอกาสให้ผลลบลวงได้ 49 เปอร์เซนต์ หมายความว่ามีโอกาสที่การตรวจดังกล่าวจะพบเชื้อเอช 1 เอ็น 1 ได้จริงเพียง 51 เปอร์เซนต์ การศึกษาอีกกรณีหนึ่งซึ่งถูกตีพิมพ์ในวารสารวิทยาไวรัสการแพทย์ (Journal of Clinical Virology) พบว่าการทดสอบอย่างเดียวกันนี้สามารถตรวจจับได้เพียง 17.2 เปอร์เซนต์

การศึกษาในโรคระบาดติดต่อ ตีพิมพ์โดยศูนย์โรคระบาด (CDC) พบว่าการทดสอบดังกล่าวสามารถตรวจจับเชื้อเอช 1 เอ็น 1 ได้เพียง 11.1 เปอร์เซนต์เท่านั้น[1]

อ้างอิง[แก้]

  • "Interim Guidance for the Detection of Novel Influenza A Virus Using Rapid Influenza Diagnostic Tests". H1N1 Flu. Centers for Disease Control and Prevention. 2009-08-10. สืบค้นเมื่อ 2009-11-23.