การถ่ายเรณู
การถ่ายเรณู (อังกฤษ: pollination) คือการถ่ายโอนละอองเรณูจากเกสรเพศผู้ของพืชไปยังยอดเกสรตัวเมียของพืช ซึ่งต่อมาจะทำให้เกิดการปฏิสนธิและการผลิตเมล็ด[1] ตัวนำพาการถ่ายเรณูอาจเป็นสัตว์ เช่น แมลง (ผึ้ง ด้วง ผีเสื้อ ฯลฯ) นกและค้างคาว น้ำ ลม และแม้แต่ตัวพืชเอง สัตว์ที่ถ่ายเรณูจะเดินทางจากพืชต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่ง โดยนำพาละอองเรณูติดไปบนลำตัว ซึ่งเป็นอันตรกิริยาที่สำคัญอย่างยิ่งที่ช่วยให้เกิดการถ่ายโอนสารพันธุกรรมที่จำเป็นต่อระบบสืบพันธุ์ของพืชดอกส่วนใหญ่[2] การถ่ายเรณูในต้นเดียวกัน (self-pollination) เกิดขึ้นภายในดอกที่ปิดอยู่ การถ่ายเรณูมักเกิดขึ้นภายในพืชชนิดเดียวกัน เมื่อการถ่ายเรณูเกิดขึ้นระหว่างพืชต่างชนิดกัน) ก็สามารถผลิตลูกหลานที่เรียกว่าลูกผสมได้ทั้งในธรรมชาติและในงานการปรับปรุงพันธุ์พืช
งานวิจัยเกี่ยวกับการถ่ายเรณูครอบคลุมหลากหลายสาขาวิชา เช่น พฤกษศาสตร์ พืชกรรมสวน กีฏวิทยา และนิเวศวิทยา กระบวนการถ่ายเรณูในฐานะอันตรกิริยาระหว่างดอกไม้และพาหะถ่ายเรณูถูกกล่าวถึงเป็นครั้งแรกในคริสต์ศตวรรษที่ 18 โดยคริสเตียน คอนราด สเปรงเกล การถ่ายเรณูมีความสำคัญในด้านพืชกรรมสวนและเกษตรกรรม เนื่องจากการออกผลต้องอาศัยการปฏิสนธิ ซึ่งเป็นผลมาจากการถ่ายเรณู นอกจากนี้ยังมีการศึกษาในด้านเศรษฐศาสตร์ที่พิจารณาถึงข้อดีและข้อเสียของการถ่ายเรณู โดยเน้นไปที่ผึ้งและวิธีการที่กระบวนการนี้ส่งผลกระทบต่อพาหะถ่ายเรณูเอง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Barrows EM (2011). Animal Behavior Desk Reference. A Dictionary of Animal Behavior, Ecology, and Evolution (Third ed.). Boca Raton, FL.: CRC Press LCC. p. 794.
- ↑ "About Pollinators". Pollinator.org (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-11-03.