การดูดกลืน
การดูดกลืน (absorption) ในทางฟิสิกส์แล้ว เป็นปรากฏการณ์ที่สสารทำการดูดกลืนแสง หรือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าชนิดต่าง ๆ แล้วเปลี่ยนแปลงไปเป็นพลังงานภายใน เช่น พลังงานความร้อน[1] เป็นหลักการพื้นฐานของ สเปกโทรโฟโตเมตรีในเคมีวิเคราะห์
ตามทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัม สภาพเฉพาะของสสาร (สถานะของการโคจรของอิเล็กตรอน การแกว่งกวัด และ การหมุน ของโมเลกุล ฯลฯ) จะเป็นค่าไม่ต่อเนื่อง เมื่อสารได้รับการฉายรังสีด้วยแสงที่มีความยาวคลื่นเท่ากับความแตกต่างของพลังงานระหว่างสถานะเหล่านี้ สารจะดูดกลืนพลังงานและเกิดการเปลี่ยนสถานะ ซึ่งจะทำให้สาร อยู่ในสภาวะถูกกระตุ้น (แต่ในความเป็นจริงมีข้อจำกัดอื่น ๆ เช่น การห้ามสปิน ดังนั้นจึงไม่ได้ถูกกำหนดแค่โดยค่าพลังงานเท่านั้น)
อันที่จริงแล้ว สสารไม่ได้ปล่อยพลังงานแค่ที่ดูดซึมไปเท่านั้น แต่เกิดพลังงานขึ้นจากการกลับจากสถานะถูกกระตุ้นไปยังสถานะพื้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากส่วนหนึ่งของพลังงานผ่านกระบวนการที่ไม่มีการแผ่รังสี จึงไม่ถูกปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ในรูปของแสงที่มีความยาวคลื่นและความเข้มเท่ากันกับแสงที่ถูกดูดกลืน ดังนั้นจึงสังเกตได้ว่าแสงบางส่วนยังคงถูกดูดกลืนโดยสสาร
โดยทั่วไปแล้ว การเปลี่ยนผ่านโมเลกุลอิเล็กตรอนจะเกิดขึ้นที่ความยาวคลื่นในย่านรังสีอัลตราไวโอเลต ช่วงคลื่นที่ตามองเห็นได้ และอินฟราเรด
นอกจากนี้ เมื่อสสารถูกฉายด้วยแสงขาว และส่วนหนึ่งของสารนั้นถูกดูดกลืน สารนั้นจะถูกสังเกตเห็นเป็นสีเสริมของแสงที่ถูกดูดกลืน
รายการที่เกี่ยวข้อง[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ West, William. "Absorption of electromagnetic radiation". AccessScience. McGraw-Hill. doi:10.1036/1097-8542.001600. สืบค้นเมื่อ 8 April 2013.