การควบคุมจุดสุดยอดทางเพศ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การปฏิเสธการมีเพศสัมพันธ์ หรือ การปฏิเสธการถึงจุดสุดยอด คือกิจกรรมทางเพศที่มีระดับของอารมณ์ทางเพศสม่ำเสมอ แต่ขยายระยะเวลาของการมีอารมณ์ออกไป โดยไม่ต้องสำเร็จความใคร่ เป็นกิจกรรมที่นิยมในกลุ่ม BDSM หรือ Bondage Play

รูปแบบหนึ่งของการปฏิเสธทางเพศ คือการลดหรือการกีดกันการกระตุ้นอวัยวะเพศทั้งหมด เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีการกระตุ้นอวัยวะเพศ อุปกรณ์รักษาพรหมจรรย์อาจนำมาใช้ เพื่อกีดขวางการสัมผัสอวัยวะเพศหรือป้องกันการแข็งตัวของอวัยวะเพศ เช่นการใช้เชือกมัดมือ มัดเท้า ปิดตา ปิดปาก เพื่อคุมประสาทการรับรู้อย่างใดอย่างนึง เพื่อกระตุ้นการตอบสนองร่างกายส่วนอื่นๆได้ดียิ่งขึ้น

การปฏิเสธ ระยะสั้น (Short-term)[แก้]

การเล้าโลม และ ปฏิเสธ[แก้]

การเล้าโลม และ การปฏิเสธ คือสถานการณ์ที่อวัยวะเพศถูกกระตุ้น จนกว่าเขาหรือเธอเข้าใกล้จุดสุดยอดที่สุด จนแม้ปรกติไม่อาจจะหยุดได้แล้ว ณ จุดนั้น ที่การกระตุ้นให้เกิดอารมณ์จะถูกลดลงหรือหยุด เพื่อให้ไปถึงจุดที่เรียกว่า ขอบ ของการสำเร็จความใคร่ แต่ไม่ถึงจุดสุดยอด

หากการหลั่งนั้นยังคงเกิดขึ้น โดยทั่วไปจะมีความสุขสมเพียงแค่เท่ากับนิดเดียวของจุดสุดยอดปรกติ ซึ่งแบบนี่เรียกว่า "ruined orgasm", อีกทางเลือกหนึ่ง (สำหรับผู้ชาย) การหลั่งน้ำอสุจิขณะถึงจุดสุดยอด สามารถถูกปิดกันไว้ได้ด้วยการใช้มือหรือนิ้วกดปิดไว้บริเวณอวัยวะเพศ คนที่ถูกเล้าโลมนั้น อาจโดนแกล้งให้ไปถึง ขอบ หลายๆครั้งโดนไม่ถึงจุดสุดยอด เป็นผลให้เกิดการเร้าอารมณ์อย่างรุนแรง และมีความต้องการทางเพศเป็นอย่างสูงกว่าปรกติ ในขณะนั้นๆ

การมัด และ เล้าโลม[แก้]

เพื่อที่จะสามารถควาบคุมจุดสุดยอดของคู่ขาเอาไว้ได้ การกักขังหน่วงเหนี่ยวตัวของเขาหรือเธอไว้ เป็นวิธีการปรกติที่นิยมกัน และเป็นพื้นฐานเริ่มต้นสำหรับการเล่นปฏิเสธจุดสุดยอด ทั้งคู่จะต้องมีการพูดคุยตกลงว่าจะมัดกันได้มากน้อยแค่ไหน เพราะส่วนสำคัญที่ช่วยให้มีอารมณ์ทางเพศมากขึ้น คือความรู้สึกที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ในขณะที่ถูกมัดไว้นั่นเอง

การปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง[แก้]

กิจกรรมนี้คือการที่หลีกเลี่ยงการกระตุ้นทางอารมณ์ทั้งหมด ส่วนมากจะรวมไปถึงการใช้เข็มขัดพรมจรรย์เข้ามาช่วย ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่มีใช้ทั้งของผู้หญิงและผู้ชาย แต่ทั้งนั้นก็ยังสามารถเกิดการกระตุ้นอารมณ์ได้บ้าง ตามแต่ชนิดอุปกรณ์ที่ใช้