กามิลโล เด เลลลิส
นักบุญคามิลโล เด เลลลิส | |
---|---|
บาทหลวง | |
เกิด | 25 พฤษภาคม ค.ศ.1550 เมืองบุชชีอานีโก ราชอาณาจักรเนเปิลส์ |
เสียชีวิต | 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1614 บ้านมักดาเลนา (ศูนย์กลางของคณะคามิลเลียน) รัฐสันตะปาปา |
นิกาย | โรมันคาทอลิก |
วันฉลอง | 18 กรกฎาคม |
องค์อุปถัมภ์ | ผู้ป่วย โรงพยาบาล พยาบาล แพทย์ |
นักบุญคามิลโล เด เลลลิส (อิตาลี: Camillo de Lellis) เป็นบาทหลวงโรมันคาทอลิกชาวอิตาลี ผู้ก่อตั้งคณะคามิลเลียนซึ่งเป็นคณะนักบวชคาทอลิกที่เน้นทำงานด้านการพยาบาลผู้ป่วย ได้รับการประกาศเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1746 และได้รับยกย่องเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ผู้ป่วย โรงพยาบาล พยาบาล และแพทย์
ประวัติ
[แก้]นักบุญกามิลโลเกิดที่เมืองบุชชีอานีโก ราชอาณาจักรเนเปิลส์ (ภาคใต้ของประเทศอิตาลีปัจจุบัน) เมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ.1550 เป็นบุตรร้อยเอกโจวันนี เด เลลลิส กับนางกามิลลา กอมเปลลี เด เลาเรโต สมัยวัยรุ่นท่านใช้ชีวิตอย่างเสเพลและติดการพนัน เมื่อบิดามารดาเสียชีวิตแล้ว จึงไปเป็นทหารรับจ้าง[1]ในกองทัพเวนิสต่อสู้กับกองทัพเติร์กที่ยกมารุกรานอิตาลีในสมัยนั้น[2] ท่านได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้าจึงต้องมารักษาตัวที่โรงพยาบาล การทำงานในกองทัพยังทำให้ท่านติดอบายมุขตามเพื่อน จึงถูกไล่ออกจากกองทัพในเวลาต่อมา แต่ท่านยังคงติดพนันอย่างหนักจนกลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว กลายมาเป็นขอทาน และทำงานเป็นกรรมกรสร้างอารามให้คณะภราดาน้อยกาปูชิน
เมื่อกามิลโลเริ่มกลับใจได้ จึงปฏิญาณตนเข้าเป็นโนวิซในคณะภราดาน้อยกาปูชิน แต่ยังไม่ทันได้ปฏิญาณตนตลอดชีพ ก็ต้องออกจากอารามเพราะอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้ากลับมากำเริบ จึงไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลซันจาโกโม การใช้ชีวิตที่โรงพยาบาลทำให้ท่านได้รับรู้ถึงความทุกข์ทรมานของบรรดาผู้ป่วย ประกอบกับความประทับใจในความเมตตาของนักบุญฟีลิปโป เนรี[3]ที่อุทิศตนช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก กามิลโลจึงตั้งใจอุทิศตนทำงานช่วยเหลือผู้ป่วยโดยเฉพาะ ตอนแรกท่านทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งเดิมจนขึ้นมาเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล ต่อมาท่านเห็นว่าไม่สามารถทำงานได้เต็มที่ จึงแยกออกมาตั้งคณะขึ้นเอง
ในปี ค.ศ. 1584 ท่านได้รับศีลอนุกรมเป็นบาทหลวง และร่วมกับสหายอีกสองคนตั้งเป็นคณะผู้รับใช้ผู้ป่วย เน้นทำงานช่วยเหลือดูแลผู้ป่วยยากไร้ตามสถานที่ต่าง ๆ โดยเริ่มจากโรงพยาบาลพระจิตที่กรุงโรมในปี ค.ศ. 1585 ต่อมาขยายงานไปดูแลผู้ป่วยที่เนเปิลส์ด้วยตั้งแต่ปี ค.ศ. 1588[4] ต่อมาในปี ค.ศ. 1591 คณะนักบวชของท่านก็ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการจากสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 14
บาทหลวงกามิลโลได้ลาออกจากตำแหน่งมหาธิการในปี ค.ศ. 1607 และถึงแก่มรณกรรมเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1614 ที่บ้านมักดาเลนา ศูนย์กลางของคณะคามิลเลียน
การยกย่องหลังมรณกรรม
[แก้]บาทหลวงกามิลโลได้รับการประกาศเป็นบุญราศีในปี ค.ศ. 1742 โดยสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 14 และได้รับการประกาศเป็นนักบุญในปี ค.ศ. 1746 ในสมณสมัยเดียวกัน นอกจากนี้ในปี ค.ศ. 1886 สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 13 ยังยกย่องท่านเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ผู้ป่วย พยาบาล และโรงพยาบาลด้วย
อ้างอิง
[แก้]- ↑ คณะคามิลเลียน เก็บถาวร 2010-07-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, หอจดหมายเหตุ เขตมิสซังกรุงเทพฯ, เรียกข้อมูลวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2556
- ↑ St. Camillus de Lellis, สารานุกรมคาทอลิก, เรียกข้อมูลวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2556
- ↑ ประวัตินักบุญตลอดปี เดือนกรกฎาคม : นักบุญคามิลโล เดอ เลลลิส เก็บถาวร 2010-07-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เขตมิสซังกรุงเทพฯ, เรียกข้อมูลวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2556
- ↑ St. Camillus de Lellis, Catholic Online, เรียกข้อมูลวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2556