โรแบร์โต เบลลาร์มีโน
| นักบุญโรแบร์โต เบลลาร์มีโน | |
|---|---|
 | |
| อัครมุขนายกและนักปราชญ์แห่งคริสตจักร | |
| เกิด | 4 ตุลาคม ค.ศ. 1542 มอนเตปุลชาโน ประเทศอิตาลี |
| เสียชีวิต | 17 กันยายน ค.ศ. 1621 โรม อิตาลี |
| นิกาย | โรมันคาทอลิก |
| เป็นนักบุญ | 29 มิถุนายน ค.ศ. 1930 โดย สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11 |
| วันฉลอง | 17 กันยายน |
| องค์อุปถัมภ์ | ครูคำสอน (catechists), นักสารบบคัมภีร์ (canonists) |
นักบุญโรแบร์โต เบลลาร์มีโน (อิตาลี: San Roberto Bellarmino; 4 ตุลาคม ค.ศ. 1542 – 17 กันยายน ค.ศ. 1621) เป็นบาทหลวงโรมันคาทอลิกคณะเยสุอิตชาวอิตาลี ได้รับแต่งตั้งให้เป็นพระคาร์ดินัลและอาร์ชบิชอปแห่งกาปัว เป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการปฏิรูปคาทอลิก และตอบโต้นิกายโปรเตสแตนต์ เช่น ลูเทอแรน และลัทธิคาลวิน เพื่อปกป้องนิกายคาทอลิก ได้แต่งหนังสือเกี่ยวกับคำสอนคาทอลิกซึ่งยังคงใช้มาจนทุกวันนี้ ต่อมาท่านจึงได้รับยกย่องให้เป็นนักปราชญ์แห่งคริสตจักร
ประวัติ[แก้]
โรแบร์โต เบลลาร์มีโน มีชื่อเต็มว่าโรแบร์โต ฟรันเชสโก โรโมโล เบลลาร์มีโน (Roberto Francesco Romolo Bellarmino) เป็นบุตรของวินเชนโซ เบลลาร์มีโน (Vincenzo Bellarmino) กับนางชินเซีย แชร์วีนี (Cinzia Cervini) ซึ่งเป็นพระญาติกับสมเด็จพระสันตะปาปามาร์เซลลุสที่ 2
โรแบร์โตได้เข้าถือพรตเป็นโนวิซ (novice) ในคณะเยสุอิตในปี ค.ศ. 1560 จากนั้นได้เข้าศึกษาวิชาปรัชญาที่วิทยาลัยโรมันเป็นเวลา 3 ปี แล้วไปศึกษาวิชาเทววิทยาที่มหาวิทยาลัยปาดัวในปี ค.ศ. 1567-8 จากนั้นถูกส่งไปเรียนต่อที่เลอเฟน (Louvain) ในปี ค.ศ. 1569 จนเรียนจบ เมื่อได้รับศีลอนุกรมเป็นบาทหลวงแล้วท่านยังทำงานสอนที่นั่นต่อ[1]
ท่านใช้ชีวิตอยู่ที่ลูแวงถึง 7 ปี จึงย้ายมากลับมาอยู่ที่อิตาลีเพื่อรักษาสุขภาพที่ทรุดโทรมไปเพราะการร่ำเรียนและถือพรต ในปี ค.ศ. 1576 ได้รับแต่งตั้งจากสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 13 ให้เป็นอาจารย์บรรยายในวิชาเทววิทยาเชิงโต้แย้งที่วิทยาลัยโรมัน และได้ขึ้นสู่ตำแหน่งอธิการบดีในปี ค.ศ. 1592 นอกจากนี้ยังได้ดำรงตำแหน่งอธิการเจ้าคณะแขวงคณะเยสุอิตประจำเมืองเนเปิลส์ ในปี ค.ศ. 1594[1] ต่อด้วยสมณศักดิ์พระคาร์ดินัลในปี ค.ศ. 1599 และยังได้รับการอภิเษกเป็นอาร์ชบิชอปแห่งกาปัวในปี ค.ศ. 1602[2]
ตลอดช่วงชีวิตแห่งการทำงานพระคาร์ดินัล เบลลาร์มีโน ได้แสดงบทบาทสำคัญในการปกป้องคำสอนคาทอลิกจากชาวคริสต์ต่างนิกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแต่งหนังสือตอบโต้นิกายลูเทอแรนและลัทธิคาลวิน เป็นต้น ท่านได้เขียนหนังสือชื่อ คำสอนฉบับย่อ เพื่อสรุปความเชื่อของคริสต์ศาสนานิกายคาทอลิก ซึ่งยังถูกใช้มาจนทุกวันนี้[3]
การถึงแก่กรรม[แก้]
ในช่วงบั้นปลายชีวิตหลังเกษียณพระคาร์ดินัลโรแบร์โต เบลลาร์มีโน กลับไปพักที่บ้านเกิดของตนเอง จนถึงแก่มรณภาพที่กรุงโรม เมื่อวันที่ 17 กันยายน ค.ศ. 1621 ได้รับการประกาศเป็นบุญราศีเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 1923 โดยสมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11 และได้รับการประกาศเป็นนักบุญเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 1930 ในสมณสมัยเดียวกัน และได้รับประกาศให้เป็นนักปราชญ์แห่งคริสตจักรในปีถัดมา
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Robert Bellarmine. Catholic online. เรียกข้อมูลวันที่ 14 ต.ค. พ.ศ. 2553.
- ↑ Robert Francis Romulus Bellarmine[ลิงก์เสีย]. Catholic Encyclopedia . เรียกข้อมูลวันที่ 14 ต.ค. พ.ศ. 2553.
- ↑ วีรศักดิ์ วนาโรจน์สุวิช, ประวัตินักบุญตลอดปี, สมณองค์กรสนับสนุนงานแพร่ธรรมในประเทศไทย, 2550
