เบญจธรรม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เบญจธรรม, ปัญจธรรม หรือ ธรรมห้า หมายถึง ข้อพึงปฏิบัติห้าประการตามคำสอนในพุทธศาสนา ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีงาม เป็นเหตุให้ผู้ปฏิบัติเจริญก้าวหน้า ปลอดเวร ปลอดภัย เพิ่มพูนความดีแก่ผู้คน

เบญจธรรมเป็นข้อพึงปฏิบัติห้าประการ คู่กับ เบญจศีล อันเป็นข้อไม่พึงปฏิบัติห้าประการ

องค์ประกอบ[แก้]

เบญจธรรม 5 ประการ ได้แก่

  1. เมตตากรุณา คือ ความรัก ความปรารถนาดี
  2. สัมมาอาชีวะ คือ การประกอบสัมมาอาชีวะ การประกอบอาชีพสุจริต
  3. กามสังวร คือ การสำรวมในกาม
  4. สัจจะ คือ การพูดความจริง ไม่หักรานประโยชน์ผู้อื่น
  5. สติสัมปชัญญะ คือ ความระลึกได้และความรู้ตัว

อ้างอิง[แก้]