สลาวอย ชิเชค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สลาวอย ชิเชค
ชิเชคที่ลิเวอร์พูลเมื่อปี 2008
เกิด (1949-03-21) 21 มีนาคม ค.ศ. 1949 (75 ปี)
ลูบลิยานา สาธารณรัฐสังคมนิยมสโลวีเนีย สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย
(ปัจจุบัน ประเทศสโลวีเนีย)
การศึกษามหาวิทยาลัยลูบลิยานา (BA, MA, DA)
มหาวิทยาลัยปารีส VIII (PhD)
ยุค20th-/21st-century philosophy
แนวทางตะวันตก
สำนัก
สถาบัน
ความสนใจหลัก
แนวคิดเด่น
อินเทอร์พาสซีฟวิที
โอเวอร์-ไอเดนทิฟิเคชัน
แฟนตาซีเชิงอุดมคติ (อุดมคติในฐานะแฟนตาซีใต้สำนึกซึ่งประกอบสร้างความจริง)[2]
ฟื้นฟูวัตถุนิยมเชิงเหตุผล
ได้รับอิทธิพลจาก
เป็นอิทธิพลต่อ

สลาวอย ชิเชค (สโลวีเนีย: Slavoj Žižek; /ˈslɑːvɔɪ ˈʒiːʒɛk/ ( ฟังเสียง) SLAH-voy-_-zhee-zhek; ภาษาสโลวีเนีย: [ˈslaʋɔj ˈʒiʒɛk]; เกิด 21 มีนาคม 1949) เป็นนักปรัชญาและนักวิจัยชาวสโลวีเนียประจำภาควิชาปรัชญา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยลูบลิยานา และผู้อำนวยการนานาชาติประจำสถาบันมุนษย์เบิร์คเบ็ค มหาวิทยาลัยลอนดอน[4] เขามีผลงานในสาขาของปรัชญาภาคพื้นทวีป, จิตวิเคราะห์, ทฤษฎีการเมือง, วัฒนธรรมศึกษา, การวิจารณ์ศิลปะ, การวิจารณ์ภาพยนตร์, ลัทธิมาร์กซิสต์, ลัทธิเฮเกล และ เทววิทยา

ในปี 1989 เขาตีพิมพ์หนังสือภาษาอังกฤษเล่มแรกในขื่อ The Sublime Object of Ideology ที่ซึ่งเขาเสนอแนวคิดที่ออกห่างจากทฤษฎีมาร์กซิสต์แบบดั้งเดิมเพื่อสร้างแนวคิดเกี่ยวกับอุดมการณ์ที่มีลักษณะวัตถุนิยมเชิงวิเคราะห์มากขึ้น ผ่านการมองด้วยจิตวิเคราะห์ลาคานและอุดมคตินิยมแบบเฮเกล[5][2] งานเชิงทฤษฎีของเขาเริ่มมีลักษณะการเมืองขึ้นในทศวรรษ 1990s ผ่านการวิเคราะห์และวิจารณ์วัฒนธรรมสมัยนิยมรูปแบบต่าง ๆ จนทำให้เขาเป็นที่นิยมอย่างมากในวงการวิชาการฝ่ายซ้าย[5][6] ในปี 2005 มีการเผยแพร่ภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Zizek! ซึ่งเล่างานเชียนของชิเชคตามลำดับเวลา รวมถึงมีการตั้งวารสารในชื่อ International Journal of Žižek Studies โดยศาสตราจารย์ David J. Gunkel และ Paul A. Taylor เพื่อใช้พูดคุยเกี่ยวกับงานเขียนของชิเชคโดยเฉพาะ[7][8]

รูปแบบแปลกใหม่ของชิเชค, ผลงานวิชาการที่เป็นที่นิยมไปทั่ว, งานออปเอ็ดบ่อยครั้งบนนิตยสาร และการปรับเข้ากันระหว่างวัฒนธรรมชั้นสูงและชั้นต่ำ ทำให้เขาเป็นที่รู้จักทั่วโลก มีผู้ติดตาม กรณีถกเถียง คำวิพากษ์วิจารณ์ รวมถึงผู้ติดตามจำนวนมากนอกวงการวิชาการ[9][10][11][12][13] ในปี 2012 ชิเชคปรากฏรายชื่อบนนักคิดของโลก 100 คน โดย Foreign Policy ซึ่งเรียกเขาในฐานะ "นักปรัชญาเซเลบริตี"[14] นอกจากนี้ชิชเคยังเคยได้รับฉายสว่าเป็น "เอลวิสของวงการทฤษฎีวัฒนธรรม"[15], "นักปรัชญาที่อันตรายที่สุดในโลกตะวันตก"[16], "ชาวสำนักเฮเกลแนวหน้าตลอดกาล" และในปี 2013 Rothenberg กับ Khadr เรียกเขาว่าเป็น "ผู้อธิบายแนวหน้าที่สุดของสำนักทฤษฎีลาคาน"[17]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Bostjan Nedoh (ed.), Lacan and Deleuze: A Disjunctive Synthesis, Edinburgh University Press, 2016, p. 193: "Žižek is convinced that post-Hegelian psychoanalytic drive theory is both compatible with and even integral to a Hegelianism reinvented for the twenty-first century."
  2. ↑ 2.0 2.1 "Slavoj Žižek," by Matthew Sharpe, The Internet Encyclopedia of Philosophy, ISSN 2161-0002, http://www.iep.utm.edu/zizek/. 27 September 2015.
  3. ↑ Kotsko, Adam (2008). "Politics and Perversion: Situating Žižek's Paul" (PDF). Journal for Cultural and Religious Theory. 9 (2): 48. ISSN 1530-5228. สืบค้นเมื่อ 19 December 2018.
  4. ↑ "Slavoj Zizek - International Director — The Birkbeck Institute for the Humanities, Birkbeck, University of London".
  5. ↑ 5.0 5.1 "Slavoj Zizek - Slovene philosopher and cultural theorist".
  6. ↑ Kirk Boyle. "The Four Fundamental Concepts of Slavoj Žižek's Psychoanalytic Marxism." International Journal of Žižek Studies. Vol 2.1. (link)
  7. ↑ "About the Journal". สืบค้นเมื่อ 1 May 2019. The International Journal of Žižek Studies (IJŽS) is an online, peer-reviewed academic journal devoted to investigating, elaborating, and critiquing the work of Slavoj Žižek.
  8. ↑ Gunkel, David J; Taylor, Paul A, บ.ก. (31 October 2019). Žižek Studies. www.peterlang.com (ภาษาอังกฤษ). doi:10.3726/b15734. ISBN 9781433147197. สืบค้นเมื่อ 26 November 2019.
  9. ↑ Germany, SPIEGEL ONLINE, Hamburg. "SPIEGEL Interview with Slavoj Zizek: 'The Greatest Threat to Europe Is Its Inertia'".
  10. ↑ Brown, Helen (5 July 2010). "Slavoj Zizek: the world's hippest philosopher".
  11. ↑ Engelhart, Katie (30 December 2012). "Slavoj Zizek: I am not the world's hippest philosopher!".
  12. ↑ O'Hagan, Sean (13 January 2013). "Slavoj Žižek: a philosopher to sing about". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 13 January 2013.
  13. ↑ "Žižek – The most dangerous thinker in the west?". 23 September 2010.
  14. ↑ "The FP Top 100 Global Thinkers". Foreign Policy. 26 พฤศจิกายน 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2012. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2012.
  15. ↑ "International Journal of Žižek Studies, home page". สืบค้นเมื่อ 27 December 2011.
  16. ↑ "Slavoj Zizek - VICE - United Kingdom". 4 October 2013.
  17. ↑ Burgum, Samuel (12 June 2013). "Žižek now: current perspectives in Žižek studies". Information, Communication & Society. 17 (3): 385–386. doi:10.1080/1369118x.2013.808370. ISSN 1369-118X. S2CID 143504722.

ผลงานที่อ้างอิง[แก้]

  • Canning, P. "The Sublime Theorist of Slovenia: Peter Canning Interviews Slavoj Žižek" in Artforum, Issue 31, March 1993, pp. 84–9.
  • Sharpe, Matthew, Slavoj Žižek: A Little Piece of the Real, Hants: Ashgate, 2004.
  • Parker, Ian, Slavoj Žižek: A Critical Introduction, London: Pluto Press, 2004.
  • Butler, Rex, Slavoj Žižek: Live Theory, London: Continuum, 2004.
  • Kay, Sarah, Žižek: A Critical Introduction, London: Polity, 2003.
  • Myers, Tony, Slavoj Žižek (Routledge Critical Thinkers)London: Routledge, 2003.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ สลาวอย ชิเชค
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ สลาวอย ชิเชค
วิดีโอจากแหล่งข้อมูลภายนอก
Slavoj Zizek on Yellow Vests. How to Watch the News, Episode 01 ที่ยูทูบ
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สลาวอย_ชิเชค&oldid=11123167"