ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

อังกฤษ:	ASEAN Economic Community
เขมร:	សហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ាន
จีน:	东盟经济共同体
ฟิลิปีโน:	Komunidad ng Ekonomiya ng ASEAN
พม่า:	အာဆီယံစီးပွားရေးအသိုက်အဝန်း
ทมิฬ:	ஆசியான் பொருளாதார சமூகம்
มลายู:	Komuniti Ekonomi ASEAN
ลาว:	ປະຊາຄົມເສດຖະກິດອາຊຽນ
เวียดนาม:	Cộng đồng Kinh tế ASEAN
อินโดนีเซีย:	Masyarakat Ekonomi ASEAN
	ตรา
สำนักงานใหญ่	จาการ์ตา
เมืองใหญ่สุด	มะนิลา
ภาษาราชการ	อังกฤษ
ภาษาราชการในประเทศสมาชิก	10 ภาษา เขมร ; จีน ; ทมิฬ ; พม่า ; ฟิลิปีโน ; มลายู ; ลาว ; เวียดนาม ; อินโดนีเซีย;
ประเภท	ประชาคมเศรษฐกิจ
รัฐสมาชิก	10 รัฐ บรูไน ; กัมพูชา ; อินโดนีเซีย ; ลาว ; มาเลเซีย ; พม่า ; ฟิลิปปินส์ ; สิงคโปร์ ; ไทย ; เวียดนาม;
สถาปนา	31 ธันวาคม 2015; 8 ปีก่อน
พื้นที่
• รวม	4,479,210 ตารางกิโลเมตร (1,729,430 ตารางไมล์)
• แหล่งน้ำ (%)	3.62
ประชากร
• ปี 2020 ประมาณ	661,088,000
• ความหนาแน่น	144 ต่อตารางกิโลเมตร (373.0 ต่อตารางไมล์)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ปี 2020 (ประมาณ)
• รวม	$9.727 ล้านล้าน
• ต่อหัว	$14,025
จีดีพี (ราคาตลาด)	ปี 2020 (ประมาณ)
• รวม	$3.317 ล้านล้าน
• ต่อหัว	$5,017
เอชดีไอ (2019)	0.723; สูง
สกุลเงิน	10 สกุล ดอลลาร์บรูไน (B$) (BND); เรียล (៛) (KHR); รูปียะฮ์ (Rp) (IDR); กีบ (₭) (LAK); ริงกิต (RM) (MYR); จัต (K) (MMK); เปโซฟิลิปปินส์ (₱) (PHP); ดอลลาร์สิงคโปร์ (S$) (SGD); บาท (฿) (THB); ด่ง (₫) (VND);
เขตเวลา	UTC+6.30 ถึง +9 (เวลามาตรฐานอาเซียน)

ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (อังกฤษ: ASEAN Economic Community: AEC) คือ การร่วมกันทางเศรษฐกิจของประเทศในเขตอาเซียน เพื่อผลประโยชน์ในอำนาจการต่อรองทางเศรษฐกิจ การส่งออก และการนำเข้าของสินค้า จะเริ่มใช้ใน พ.ศ. 2558

ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ดำเนินการควบคู่ไปกับ ประชาคมการเมืองและความมั่นคงอาเซียน (ASEAN Political-Security Community: APSC) และประชาคมสังคม-วัฒนธรรมอาเซียน (ASEAN Socio-Cultural Community: ASCC) ซึ่งเป็นสามส่วนหลักของประชาคมอาเซียน

แม้อาเซียนจะมิได้มีสนธิสัญญาหรือกฎบัตรมาตั้งแต่ต้น แต่เมื่อเวลาผ่านไปอาเซียนก็ได้พัฒนาความร่วมมือโดยอาศัยฐานในทางกฎหมายระหว่างประเทศมากขึ้น เช่น การที่สมาชิกอาเซียนได้จัดทำสนธิสัญญาไมตรี และความร่วมมือในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Treaty of Amity and Cooperation in Southeast Asia 1976 หรือ TAC) ซึ่งก็เป็นการนำหลักกฎหมายระหว่างประเทศที่มีอยู่เดิมแล้วมาเน้นย้ำระหว่างรัฐในภูมิภาค เช่น หลักการเคารพอำนาจอธิปไตยของรัฐ หลักการไม่แทรกแซงกิจการอันเป็นการภายในของแต่ละรัฐ ซึ่งปรากฏอยู่ในกฏบัตรสหประชาชาติอยู่แล้ว เป็นต้น และอาเซียนก็ได้อาศัยหลักในสนธิสัญญาดังกล่าวมาเป็นหลักการที่อาเซียนยึดถือ และเป็นข้อแม้ในการต่อรองกับรัฐที่ไม่ใช่สมาชิกให้ลงนามเป็นภาคีก่อนจะได้รับให้เข้าร่วมประชุมกับอาเซียนนั่นเอง ข้อพิจารณาสำคัญคือสนธิสัญญาดังกล่าวมิได้เกี่ยวข้องหรือทำขึ้นกับอาเซียนโดยตรง และอาเซียนก็มิได้มีความสามารถในการทำสนธิสัญญาโดยตนเอง เพียงแต่รัฐที่อยู่ในบริเวณเอเชียอาคเนย์ได้เข้าเป็นภาคีสนธิสัญญาดังกล่าวเพื่อประโยชน์ร่วมกันในภูมิภาคและอาศัยอาเซียนเป็นเครื่องมือในการดำเนินความร่วมมือและพันธกรณีหรือหน้าที่ตามสนธิสัญญานั้นย่อมส่งผลกระทบต่อการดำเนินความร่วมมือภายใต้กรอบอาเซียนโดยปริยาย นอกจากนี้ อาเซียนยังได้เป็นเวทีที่ทำให้เกิดสนธิสัญญาในเรื่องอื่น ๆ เช่น การทำให้ภูมิภาคปลอดจากอาวุธนิวเคลียร์ หรือล่าสุดในด้านการต่อต้านการก่อการร้าย ตลอดจนความตกลงเรื่องเศรษฐกิจและความร่วมมือเฉพาะด้าน เช่น ด้านการส่งเสริมสวัสดิการสังคม การศึกษา การป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมข้ามชาติสิ่งแวดล้อม การจัดการภัยพิบัติ ฯลฯ ซึ่งล้วนอาศัยอาเซียนเป็นกลไกสำคัญทั้งสิ้น ดังนั้น แม้ในทางรูปแบบแล้วจะไม่ถือว่าอาเซียนได้ตั้งอยู่บนฐานกฎหมายระหว่างประเทศ แต่ในทางเนื้อหากฎหมายระหว่างประเทศและความตกลงเหล่านี้ก็จะได้มีอิทธิพลต่อการดำเนินของอาเซียนในช่วงเวลาที่ผ่านมา