ดาวเทียม

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สถานีบนพื้นโลก
ส่วนหนึ่งในชุดเนื้อหาของ
การเดินอวกาศ
ประวัติ
การใช้งาน
ยานอวกาศ
Space launch
ประเภทการบินอวกาศ
องค์การอวกาศ
กองทัพอวกาศ
Space commands
Private spaceflight
 สถานีย่อยการบินอวกาศ

ดาวเทียม (อังกฤษ: satellite) คือ สิ่งประดิษฐ์ที่มนุษย์คิดค้นขึ้น เป็นสิ่งที่สามารถโคจรรอบโลกโดยอาศัยแรงดึงดูดของโลก ส่งผลให้สามารถโคจรรอบโลกได้ในลักษณะเดียวกันกับที่ดวงจันทร์โคจรรอบโลก และโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ วัตถุประสงค์ของสิ่งประดิษฐ์นี้เพื่อใช้ ทางการทหาร การสื่อสาร การรายงานสภาพอากาศ การวิจัยทางวิทยาศาสตร์เช่นการสำรวจทางธรณีวิทยาสังเกตการณ์สภาพของอวกาศ โลก ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดาวอื่น ๆ รวมถึงการสังเกตวัตถุ และดวงดาว กาแล็กซี ต่าง ๆ[1][2]

ประวัติ[แก้]

ดาวเทียมได้ถูกส่งขึ้นไปโคจรรอบโลกครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2500 ดาวเทียมดังกล่าวมีชื่อว่า "สปุตนิก (Sputnik)" โดยรัสเซียเป็นผู้ส่งขึ้นไปโคจร สปุตนิกทำหน้าที่ตรวจสอบการแผ่รังสีของชั้นบรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟีย ในปี พ.ศ. 2501 สหรัฐได้ส่งดาวเทียมขึ้นไปโคจรบ้างมีชื่อว่า "Explorer" ทำให้รัสเซียและสหรัฐเป็น 2 ประเทศผู้นำทางด้านการสำรวจทางอวกาศ และการแข่งขันกันระหว่างทั้งคู่ได้เริ่มขึ้นในเวลาต่อมา

ส่วนประกอบดาวเทียม[แก้]

ดาวเทียมเป็นเครื่องมือทางอิเล็กทรอนิกส์ที่ซับซ้อน มีส่วนประกอบหลาย ๆ อย่างประกอบเข้าด้วยกันและสามารถทำงานได้โดยอัตโนมัติ สามารถโคจรรอบโลกด้วยความเร็วที่สูงพอที่จะหนีจากแรงดึงดูดของโลกได้ การสร้างดาวเทียมนั้นมีความพยายามออกแบบให้ชิ้นส่วนต่าง ๆ ทำงานได้อย่างประสิทธิภาพมากที่สุด และราคาไม่แพงมาก ดาวเทียมประกอบด้วยส่วนประกอบเป็นจำนวนมาก แต่ละส่วนจะมีระบบควบคุมการทำงานแยกย่อยกันไป และมีอุปกรณ์เพื่อควบคุมให้ระบบต่าง ๆ ทำงานร่วมกัน โดยองค์ประกอบส่วนใหญ่ของดาวเทียมประกอบด้วยส่วนต่าง ๆ ดังนี้

  1. โครงสร้างดาวเทียม เป็นส่วนประกอบที่สำคัญมาก โครงจะมีน้ำหนักประมาณ 15 - 25% ของน้ำหนักรวม ดังนั้น จึงจำเป็นต้องเลือกวัสดุที่มีน้ำหนักเบา และต้องไม่เกิดการสั่นมากเกินที่กำหนด หากได้รับสัญญาณที่มีความถี่ หรือความสูงของคลื่นมาก ๆ (amptitude)
  2. ระบบเครื่องยนต์ ซึ่งเรียกว่า "aerospike" อาศัยหลักการทำงานคล้ายกับเครื่องอัดอากาศ และปล่อยออกทางปลายท่อ ซึ่งระบบดังกล่าวจะทำงานได้ดีในสภาพสุญญากาศ ซึ่งต้องพิจารณาถึงน้ำหนักบรรทุกของดาวเทียมด้วย
  3. ระบบพลังงาน ทำหน้าที่ผลิตพลังงาน และกักเก็บไว้เพื่อแจกจ่ายไปยังระบบไฟฟ้าของดาวเทียม โดยมีแผงรับพลังงานแสงอาทิตย์ (Solar Cell) ไว้รับพลังงานจากแสงอาทิตย์เพื่อเปลี่ยนเป็นพลังงานไฟฟ้า ให้ดาวเทียม แต่ในบางกรณีอาจใช้พลังงานนิวเคลียร์แทน
  4. ระบบควบคุมและบังคับ ประกอบด้วย คอมพิวเตอร์ที่เก็บรวมรวมข้อมูล และประมวลผลคำสั่งต่าง ๆ ที่ได้รับจากส่วนควบคุมบนโลก โดยมีอุปกรณ์รับส่งสัญญาณ (Radar System) เพื่อใช้ในการติดต่อสื่อสาร
  5. ระบบสื่อสารและนำทาง มีอุปกรณ์ตรวจจับความร้อน ซึ่งจะทำงาน โดยแผงวงจรควบคุมอัตโนมัติ
  6. อุปกรณ์ควบคุมระดับความสูง เพื่อรักษาระดับความสูงให้สัมพันธ์กันระหว่างพื้นโลก และดวงอาทิตย์ หรือเพื่อรักษาระดับให้ดาวเทียมสามารถโคจรอยู่ได้
  7. เครื่องมือบอกตำแหน่ง เพื่อกำหนดการเคลื่อนที่ นอกจากนี้ยังมีส่วนย่อย ๆ อีกบางส่วนที่จะทำงานหลังจาก ได้รับการกระตุ้นบางอย่าง เช่น ทำงานเมื่อได้รับสัญญาณ สะท้อนจากวัตถุบางชนิด หรือทำงานเมื่อได้รับลำแสงรังสี ฯลฯ

ชิ้นส่วนต่าง ๆ ของดาวเทียมได้ถูกทดสอบอย่างละเอียด ส่วนประกอบต่าง ๆ ถูกออกแบบสร้าง และทดสอบใช้งานอย่างอิสระ ส่วนต่าง ๆ ได้ถูกนำมาประกอบเข้าด้วยกัน และทดสอบอย่างละเอียดครั้งภายใต้สภาวะที่เสมือนอยู่ในอวกาศก่อนที่มัน จะถูกปล่อยขึ้นไปในวงโคจร ดาวเทียมจำนวนไม่น้อยที่ต้องนำมาปรับปรุงอีกเล็กน้อย ก่อนที่พวกมันจะสามารถทำงานได้ เพราะว่าหากปล่อยดาวเทียมขึ้นสู่วงโคจรแล้ว เราจะไม่สามารถปรับปรุงอะไรได้ และดาวเทียมต้องทำงานอีกเป็นระยะเวลานาน ดาวเทียมส่วนมากจะถูกนำขึ้นไปพร้อมกันกับจรวด ซึ่งตัวจรวดจะตกลงสู่มหาสมุทรหลังจากที่เชื้อเพลิงหมด

วงโคจรของดาวเทียม[แก้]

วงโคจรดาวเทียม (Satellite Orbit) เมื่อแบ่งตามระยะความสูง (Altitude) จากพื้นโลกแบ่งเป็น 3 ระยะคือ

วงโคจรต่ำของโลก (Low Earth Orbit "LEO")[แก้]

คือระยะสูงจากพื้นโลกไม่เกิน 2,000 กม. ใช้ในการสังเกตการณ์ สำรวจสภาวะแวดล้อม, ถ่ายภาพ ไม่สามารถใช้งานครอบคลุมบริเวณใดบริเวณหนึ่งได้ตลอดเวลา เพราะมีความเร็วในการเคลื่อนที่สูง แต่จะสามารถบันทึกภาพคลุมพื้นที่ตามเส้นทางวงโคจรที่ผ่านไป ตามที่สถานีภาคพื้นดินจะกำหนดเส้นทางโคจรอยู่ในแนวขั้วโลก (Polar Orbit) ดาวเทียมวงโคจรระยะต่ำขนาดใหญ่บางดวงสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าในเวลาค่ำ หรือก่อนสว่าง เพราะดาวเทียมจะสว่างเป็นจุดเล็ก ๆ เคลื่อนที่ผ่านในแนวนอนอย่างรวดเร็ว

วงโคจรระยะปานกลาง (Medium Earth Orbit "MEO")[แก้]

อยู่ที่ระยะความสูงตั้งแต่ 5000-15,000 กม. ขึ้นไป ส่วนใหญ่ใช้ในด้านอุตุนิยมวิทยา และสามารถใช้ในการติดต่อสื่อสารเฉพาะพื้นที่ได้ แต่หากจะติดต่อให้ครอบคลุมทั่วโลกจะต้องใช้ดาวเทียมหลายดวงในการส่งผ่าน...

วงโคจรประจำที่ (Geosynchronous Earth Orbit "GEO")[แก้]

เป็นดาวเทียมเพื่อการสื่อสารเป็นส่วนใหญ่ อยู่สูงจากพื้นโลก 35,786 กม. เส้นทางโคจรอยู่ในแนวเส้นศูนย์สูตร (Equatorial Orbit) ดาวเทียมจะหมุนรอบโลกด้วยความเร็วเชิงมุมเท่ากับโลกหมุนรอบตัวเองทำให้ดูเหมือนลอยนิ่งอยู่เหนือ จุดจุดหนึ่งบนโลกตลอดเวลา (เรียกทั่ว ๆ ไปว่า "ดาวเทียมค้างฟ้า")

ดาวเทียมจะอยู่กับที่เมื่อเทียบกับโลกมีวงโคจรอยู่ในระนาบเดียวกันกับเส้นศูนย์สูตร อยู่สูงจากพื้นโลกประมาณ 35,768 กม. วงโคจรพิเศษนี้เรียกว่า “วงโคจรค้างฟ้า” หรือ “วงโคจรคลาร์ก” (Clarke Belt) เพื่อเป็นเกียรติแก่นาย อาร์เทอร์ ซี. คลาร์ก ผู้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับวงโคจรนี้ เมื่อ เดือนตุลาคม ค.ศ. 1945

วงโคจรคลาร์ก เป็นวงโคจรในระนาบเส้นศูนย์สูตร (EQUATOR) ที่มีความสูงเป็นระยะที่ทำให้ดาวเทียมที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเชิงมุมเท่ากันกับการหมุนของโลก แล้วทำให้เกิดแรงเหวี่ยงหนีศูนย์กลางมีค่าพอดีกับค่าแรงดึงดูดของโลกพอดีเป็นผลให้ดาวเทียมดูเหมือนคงอยู่กับที่ ณ ระดับความสูงนี้ ดาวเทียมค้างฟ้าส่วนใหญ่ใช้ในการสื่อสารระหว่างประเทศและภายในประเทศ เช่น ดาวเทียมอนุกรม อินเทลแซต ฯลฯ

ประเภทของดาวเทียม[แก้]

  1. ดาวเทียมสื่อสาร เป็นดาวเทียมที่มีจุดประสงค์เพื่อการศึกษาและทางการโทรคมนาคม จะถูกส่งไปในช่วงของอวกาศเข้าสู่วงโคจรโดยมีความห่างจากพื้นโลกประมาณ 35.786. กิโลเมตร
  2. ดาวเทียมสำรวจ เป็นการใช้ดาวเทียมสำรวจทรัพยากรและสภาพแวดล้อมของโลก เป็นการผสมผสานระหว่างเทคโนโลยีการถ่ายภาพ และโทรคมนาคม โดยการทำงานของดาวเทียมสำรวจทรัพยากรจะใช้หลักการ สำรวจข้อมูลจากระยะไกล
  3. ดาวเทียมพยากรณ์อากาศ เป็นดาวเทียมวงโคจรต่ำทีมีวงโคจรแบบใกล้ขั้วโลก ที่ระยะสูงประมาณ 800 กิโลเมตร จึงไม่มีรายละเอียดสูงเท่าภาพถ่ายที่ได้จากดาวเทียมทำแผนที่
  4. ดาวเทียมทางการทหาร คือดาวเทียมที่แต่ละประเทศมีไว้เพื่อสอดแนมศัตรูหรือข้าศึก
  5. ดาวเทียมด้านวิทยาศาสตร์
  6. ดาวเทียมทำแผนที่ เป็นดาวเทียมที่มีวงโคจรต่ำ (LEO) ที่ระดับความสูงไม่เกิน 800 กิโลเมตร เพื่อให้ได้ภาพที่มีรายละเอียดสูง
  7. ดาวเทียมเพื่อการนำร่อง เป็นระบบบอกตำแหน่งพิกัดภูมิศาสตร์พื้นโลก ซึ่งประกอบด้วยเครือข่าวดาวเทียมจำนวน 32 ดวง
  8. ดาวเทียมโทรคมนาคม
  9. ดาวเทียมภารกิจพิเศษ

การทำงานของดาวเทียม[แก้]

ดาวเทียมจะถูกส่งขึ้นไปลอยอยู่ในตำแหน่ง วงโคจรค้างฟ้า ซึ่งมีระยะห่างจากพื้นโลกประมาณ 36000 - 38000 กิโลเมตร และโคจรตามการหมุนของโลก เมื่อเมื่อเปรียบเทียบกับพื้นโลกจะเสมือนว่าดาวเทียมลอยนิ่งอยู่บนท้องฟ้า และดาวเทียมจะมีระบบเชื้อเพลิงเพื่อควบคุมตำแหน่งให้อยู่ในตำแหน่งองศาที่ได้สัปทานเอาไว้ กับหน่วยงานที่ดูแลเรื่องตำแหน่งวงโคจรของดาวเทียมคือ IFRB (International Frequency Registration Board) ดาวเทียมที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า จะทำหน้าที่เหมือนสถานีทวนสัญญาณ คือจะรับสัญญาณที่ยิงขึ้นมาจากสถานีภาคพื้นดิน เรียกสัญญาณนี้ว่าสัญญาณขาขึ้นหรือ (Uplink) รับและขยายสัญญาณพร้อมทั้งแปลงสัญญาณให้มีความถี่ต่ำลงเพื่อป้องกันการรบกวนกันระหว่างสัญญาณขาขึ้นและส่งลงมา โดยมีจานสายอากาศทำหน้าที่รับและส่งสัญญาณ ส่วนสัญญาณในขาลงเรียกว่า (Downlink)[3]

วงโคจรของดาวเทียม(Satellite orbit) ดาวเทียมเคลื่อนทีเป็นวงรอบโลก เรียกว่า"วงโคจร"สามารถแบ่งได้ 2 ประเภทดังนี้ 1. วงโคจรแบบสัมพันธ์กับดวงอาทิตย์ (Sun-synchronous orbit) เป็นวงโคจรในแนวเหนือ-ใต้และผ่านแนวละติจูดหนึ่งๆที่เวลาท้องถิ่นเดียวกันซึ้งส่วนใหญ่เป็นวงโคจรสำหรับดาวเทียมสำรวจทรัพยากร โดยแบ่งเป็น 2 ประเภท

  • วงโคจรผ่านขั้วโลก (Polar orbit)
  • วงโคจรเอียง (Inclined orbit)

2. วงโคจรระนาบศูนย์กลาง (Equtorial orbit) เป็นวงโคจรในแนวระนาบ มีลักษณะการโคจรเป็นรูปวงกลม โคจรในแนวระนาบกับเส้นผ่านศูนย์สูต

ประเทศที่ยิงดาวเทียม[แก้]

ประเทศที่ยิงดาวเทียมสำเร็จ (แดง), องค์กรที่ยิงดาวเทียมสำเร็จ (ส้ม), ประเทศที่มีแผนจะยิงดาวเทียม (เขียว)
ดาวเทียมสปุตนิก 1ของสหภาพโซเวียต เป็นดาวเทียมดวงแรกของโลก
รายชื่อการดาวเทียมดวงแรกที่ยิงโดยแต่ละประเทศ
อันดับ ประเทศ วันที่ปล่อย ดาวเทียม จรวด จุดปล่อย
1  สหภาพโซเวียต 4 ตุลาคม 1957 ดาวเทียมสปุตนิก 1 Sputnik-PS บัยโกเงอร์, สหภาพโซเวียต (คาซัคสถานปัจจุบัน)
2  สหรัฐ 1 กุมภาพันธ์ 1958 ดาวเทียมเอ็กซ์พลอเรอ 1 Juno I แหลมคานาเวอรัล, สหรัฐ
3  ฝรั่งเศส 26 พฤศจิกายน 1965 Astérix 1 Diamant A CIEES/Hammaguir, แอลจีเรีย
4  ญี่ปุ่น 11 กุมภาพันธ์ 1970 ดาวเทียมโอซุมิ Lambda-4S อุชิโนอุระ, ญี่ปุ่น
5  จีน 24 เมษายน 1970 ดาวเทียมตงฟังหง 1 Long March 1 จิ่วเฉฺวียน, จีน
6  สหราชอาณาจักร 28 ตุลาคม 1971 Prospero Black Arrow วูเมอรา, ออสเตรเลีย
- องค์การอวกาศยุโรป 24 ธันวาคม 1979 แคท-1 Ariane 1 คูรู, เฟรนช์เกียนา
7  อินเดีย 18 กรกฎาคม 1980 ดาวเทียมโรหิณี 1 SLV ศรีหริโคตา, อินเดีย
8  อิสราเอล 19 กันยายน 1988 ดาวเทียมโอเฟก 1 Shavit พัลมาชิม, อิสราเอล
9  รัสเซีย 21 มกราคม 1992 ดาวเทียมคอสมอส 2175 Soyuz-U เพลเชสค, รัสเซีย
10  ยูเครน 13 กรกฎาคม 1992 Strela Tsyklon-3 เพลเชสค, รัสเซีย
11  อิหร่าน 2 กุมภาพันธ์ 2009 ดาวเทียมโอมิด Safir-1A เซมนาน, อิหร่าน
12  เกาหลีเหนือ 12 ธันวาคม 2012 ดาวเทียมกวางเมียงซอง-3 เวอร์ชันที่ 2 Unha-3 โซแฮ, เกาหลีเหนือ
13  เกาหลีใต้ 30 มกราคม 2013 Naro-1 STSAT-2C นาโร, เกาหลีใต้
14  นิวซีแลนด์ 12 พฤศจิกายน 2018 CubeSat Electron Mahia Peninsula, นิวซีแลนด์

ดาวเทียมดวงแรกของแต่ละประเทศ[แก้]

  orbital launch and satellite operation
  satellite operation, launched by foreign supplier
  satellite in development
  orbital launch project at advanced stage or indigenous ballistic missiles deployed
ประเทศ ปีที่ปล่อย ดาวเทียมดวงแรก
 สหภาพโซเวียต
( รัสเซีย)		 1957
(1992)		 ดาวเทียมสปุตนิก 1
(ดาวเทียมคอสมอส 2175)
 สหรัฐ 1958 ดาวเทียมเอ็กซ์พลอเรอ 1
 สหราชอาณาจักร 1962 Ariel 1
 แคนาดา 1962 Alouette 1
 อิตาลี 1964 San Marco 1
 ฝรั่งเศส 1965 Astérix 1
 ออสเตรเลีย 1967 WRESAT
 เยอรมนี 1969 Azur
 ญี่ปุ่น 1970 ดาวเทียมโอซุมิ
 จีน 1970 ดาวเทียมตงฟังหง 1
 เนเธอร์แลนด์ 1974 ANS
 สเปน 1974 Intasat
 อินเดีย 1975 Aryabhata
 อินโดนีเซีย 1976 Palapa A1
 เชโกสโลวาเกีย 1978 Magion 1
 บัลแกเรีย 1981 Intercosmos Bulgaria 1300
 ซาอุดีอาระเบีย 1985 Arabsat-1A
 บราซิล 1985 Brasilsat A1
 เม็กซิโก 1985 Morelos 1
 สวีเดน 1986 Viking
 อิสราเอล 1988 ดาวเทียมโอเฟก 1
 ลักเซมเบิร์ก 1988 Astra 1A
 อาร์เจนตินา 1990 Lusat
 ฮ่องกง 1990 AsiaSat 1
 ปากีสถาน 1990 Badr-1
 เกาหลีใต้ 1992 Kitsat A
 โปรตุเกส 1993 PoSAT-1
 ไทย 1993 ไทยคม 1
 ตุรกี 1994 Turksat 1B
 เช็กเกีย 1995 Magion 4
 ยูเครน 1995 Sich-1
 มาเลเซีย 1996 MEASAT
 นอร์เวย์ 1997 Thor 2
 ฟิลิปปินส์ 1997 Mabuhay 1
 อียิปต์ 1998 Nilesat 101
 ชิลี 1998 FASat-Bravo
 สิงคโปร์ 1998 ST-1
 ไต้หวัน 1999 ROCSAT-1
 เดนมาร์ก 1999 Ørsted
 แอฟริกาใต้ 1999 SUNSAT
 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 2000 Thuraya 1
 โมร็อกโก 2001 Maroc-Tubsat
 เบลเยียม 2001 PROBA-1
 ตองงา[4] 2002 Esiafi 1 (former Comstar D4)
 แอลจีเรีย 2002 Alsat 1
 กรีซ 2003 Hellas Sat 2
 ไซปรัส 2003 Hellas Sat 2
 ไนจีเรีย 2003 Nigeriasat 1
 อิหร่าน 2005 Sina-1
 คาซัคสถาน 2006 KazSat 1
 โคลอมเบีย 2007 Libertad 1
 มอริเชียส 2007 Rascom-QAF 1
 เวียดนาม 2008 Vinasat-1
 เวเนซุเอลา 2008 Venesat-1
 สวิตเซอร์แลนด์ 2009 SwissCube-1
 ไอล์ออฟแมน 2011 ViaSat-1
 โปแลนด์ 2012 PW-Sat-1
 ฮังการี 2012 MaSat-1
 โรมาเนีย 2012 Goliat
 เบลารุส 2012 BelKA-2
 เกาหลีเหนือ 2012 ดาวเทียมกวางเมียงซอง-3 เวอร์ชันที่ 2
 อาเซอร์ไบจาน 2013 Azerspace
 ออสเตรีย 2013 TUGSAT-1
 เบอร์มิวดา[5] 2013 Bermudasat 1 (former EchoStar VI)
 เอกวาดอร์ 2013 NEE-01 Pegaso
 เอสโตเนีย 2013 ESTCube-1
 เจอร์ซีย์ 2013 O3b-1
 กาตาร์ 2013 Es'hailSat1
 เปรู 2013 PUCPSAT-1
 โบลิเวีย 2013 TKSat-1
 ลิทัวเนีย 2014 LituanicaSAT-1 และ LitSat-1
 อุรุกวัย 2014 Antelsat
 อิรัก 2014 Tigrisat
 เติร์กเมนิสถาน 2015 TurkmenAlem52E/MonacoSAT
 ลาว 2015 Lao Sat-1[6]
 ฟินแลนด์ 2017 Aalto-2
 บังกลาเทศ 2017 BRAC Onnesha และ Bangabandhu-1
 กานา 2017 GhanaSat-1[7]
 มองโกเลีย 2017 Mazaalai
 ลัตเวีย 2017 Venta-1
 สโลวาเกีย 2017 skCUBE
Asgardia 2017 Asgardia-1
 แองโกลา 2017 AngoSat 1
 นิวซีแลนด์ 2018 Humanity Star
 คอสตาริกา 2018 Proyecto Irazú
 เคนยา 2018 1KUNS-PF
 ภูฏาน 2018 CubeSat Bhutan-1[8]
 จอร์แดน 2018 JY1-SAT
ธงของประเทศเนปาล เนปาล 2019 NepaliSat-1
 ศรีลังกา 2019 Raavana 1
ธงของประเทศรวันดา รวันดา 2019 RWASAT-1
ธงของประเทศซูดาน ซูดาน 2019 Sudan Remote Sensing Satellite 1 (SRSS-1)
ธงของประเทศเอธิโอเปีย เอธิโอเปีย 2019 Ethiopian Remote Sensing Satellite 1 (ETRSS-1)
ธงของประเทศกัวเตมาลา กัวเตมาลา 2020 Quetzal-1
 สโลวีเนีย 2020 TRISAT, NEMO-HD
 โมนาโก 2020 OSM-1 Cicero
 ปารากวัย 2021 GuaraniSat-1
 พม่า 2021 Myanmar Satellite-1
 มอลโดวา 2021 TUMnanoSAT
 ตูนิเซีย 2021 Challenge-1
 คูเวต 2021 QMR-KWT
 บาห์เรน 2021 Light-1
 อาร์มีเนีย 2022 ARMSAT_1
 มอลโดวา 2022 TUMnanoSAT
 ยูกันดา 2022 PearlAfricaSat-1
 ซิมบับเว 2022 ZIMSAT-1
 แอลเบเนีย 2023 Albania 1, 2
 นครรัฐวาติกัน 2023 SpeiSat

การทำลายดาวเทียม[แก้]

ประเทศที่ยิงขีปนาวุธทำลายดาวเทียมได้สำเร็จ คือ สหรัฐ (ค.ศ. 1959), รัสเซีย (ค.ศ. 1964 โดยอดีตสหภาพโซเวียต), จีน (ค.ศ. 2007), อินเดีย (ค.ศ. 2019)[ต้องการอ้างอิง]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Wragg, David W. (1973). A Dictionary of Aviation (first ed.). Osprey. p. 234. ISBN 9780850451634.
  2. ↑ http://53010512079g19.blogspot.com/2012/01/blog-post_5930.html
  3. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-04-05. สืบค้นเมื่อ 2014-10-16.
  4. ↑ Esiafi 1 (former private American Comstar D4) satellite was transferred to Tonga being at orbit after launch in 1981
  5. ↑ Bermudasat 1 (former private American EchoStar VI) satellite was transferred to Bermuda being at orbit after launch in 2000
  6. ↑ http://www.komchadluek.net/detail/20151119/217151.html
  7. ↑ "Ghana launches its first satellite into space". BBC News (ภาษาอังกฤษ). BBC. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 July 2017. สืบค้นเมื่อ 8 July 2017.
  8. ↑ http://www.bbs.bt/news/?p=98870

http://www.lesa.biz/space-technology/satellite/types-of-satellites เก็บถาวร 2017-05-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ดาวเทียม&oldid=11177597"