ดัชเชสมาเรีย อันนา วิกตอเรียแห่งบาวาเรีย
| มาเรีย อันนา วิกตอเรีย | |
|---|---|
| โดฟินแห่งฝรั่งเศส | |
 | |
| ประสูติ | 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1660 |
| สิ้นพระชนม์ | 20 เมษายน ค.ศ. 1690 (29 ปี) พระราชวังแวร์ซาย ประเทศฝรั่งเศส |
| พระสวามี | เจ้าชายหลุยส์ โดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส |
| พระบุตร | เจ้าชายหลุยส์ ดยุกแห่งบูร์กอญ พระเจ้าเฟลีเปที่ 5 แห่งสเปน เจ้าชายชาลส์ ดยุกแห่งเบอร์รี |
| ราชวงศ์ | วิทเทลส์บัค (ประสูติ) บูร์บง (เสกสมรส) |
| พระบิดา | เจ้าชายแฟร์ดินันด์ มาเรีย อิเลกเตอร์แห่งบาวาเรีย |
มาเรีย อันนา วิกตอเรียแห่งบาวาเรีย (ประสูติ 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1660 — สิ้นพระชนม์ 20 เมษายน ค.ศ. 1690) เป็นพระวรชายาในเจ้าชายหลุยส์ โดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส รัชทายาทของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส
พระประวัติ[แก้]
ดัชเชสมาเรีย อันนา วิกตอเรียแห่งบาวาเรีย ประสูติเมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1660 เป็นพระธิดาของเจ้าชายแฟร์ดินันด์ มาเรีย อิเลกเตอร์แห่งบาวาเรีย กับเจ้าหญิงเฮนเรียต อเดเลดแห่งซาวอย พระบรรพบุรุษฝ่ายพระชนนีสืบเชื้อสายมาจากเจ้าหญิงคริสติน มารีแห่งฝรั่งเศส ด้วยเหตุนี้พระองค์จึงเป็นศักดิ์พระประยูรญาติชั้นที่สองของพระสวามี แม้พระองค์จะมีเชื้อสายเยอรมันเป็นหลัก แต่สามารถรับสั่งภาษาฝรั่งเศส อิตาลี และละตินได้
พระองค์ได้เสกสมรสกับเจ้าชายหลุยส์ โดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส องค์รัชทายาทของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 1680 หลังจากการเสกสมรสทำให้พระองค์มีพระอิสริยยศคือ ราชธิดาแห่งฝรั่งเศส (Fille de France) ซึ่งเทียบเท่ากับ รอยัลไฮเนส และจะขานพระนามว่า มาดามลาโดฟีน (Madame la Dauphine) ทั้งสองมีพระโอรสด้วยกัน 3 พระองค์ คือ
- เจ้าชายหลุยส์ ดยุกแห่งบูร์กอญ (16 สิงหาคม ค.ศ. 1682 — 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1712) ต่อมาคือ โดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส เสกสมรสกับเจ้าหญิงมาเรีย อเดเลดแห่งซาวอย พระญาติชั้นที่สอง มีพระโอรสสามพระองค์
- เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งอ็องฌู (19 ธันวาคม ค.ศ. 1683 — 9 กรกฎาคม ค.ศ. 1746) ต่อมาคือ กษัตริย์แห่งสเปน เสกสมรสกับเจ้าหญิงมาเรีย ลุยซา กาเบรียลลาแห่งซาวอย มีพระโอรสสี่พระองค์ ต่อมาได้เสกสมรสกับเอลิซาเบธ ฟาร์เนเซ มีพระโอรสสี่พระองค์ และพระธิดาสามพระองค์
- เจ้าชายชาลส์ ดยุกแห่งเบอร์รี (31 กรกฎาคม ค.ศ. 1686 — 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1714) เสกสมรสกับเจ้าหญิงมารี หลุยส์ เอลิซาเบธแห่งออร์เลออง มีพระโอรสหนึ่งพระองค์ และพระธิดาสองพระองค์ แต่สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ทั้งหมด
ในช่วงปี ค.ศ. 1687 พระองค์ได้ส่งทูตพิเศษนำของกำนัลมาถวายกรมหลวงโยธาเทพ พระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวในสมเด็จพระนารายณ์มหาราชแห่งกรุงศรีอยุธยา แต่กรมหลวงโยธาเทพกลับปฏิเสธ โดยทรงอ้างเหตุผลว่าพระองค์ทรงมีฐานะ "ยากจน" เกินกว่าจะประทานของมีค่าที่จะเทียบกันได้เป็นการตอบแทน[1]
ต่อมาเมื่อพระสวามีของพระองค์ลอบมีอนุภริยา พระองค์จึงแยกไปประทับยังพระตำหนักส่วนพระองค์ และสนิทสนมกับพระสหายชาวเยอรมัน คือ เจ้าหญิงเอลิซาเบธ ชาล็อตแห่งแพลาไทน์ พระชายาของเจ้าชายฟีลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง พระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ซึ่งทั้งคู่ได้รับสั่งภาษาเยอรมัน อันเป็นภาษาที่พระสวามีไม่เข้าพระทัย
ดัชเชสมาเรีย อันนา วิกตอเรียแห่งบาวาเรีย สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 1690 หลังจากมีพระอาการประชวรหนักและเรื้อรังมานาน สิริพระชนมายุได้ 29 พรรษา
อ้างอิง[แก้]
- ↑ สปอร์แดช มอร์แกน (เขียน) กรรณิกา จรรย์แสง (แปล). เงาสยาม ยามผลัดแผ่นดินพระนารายณ์. กรุงเทพฯ:มติชน, 2554, หน้า 157
- Simone Bertière, Les Femmes du Roi-Soleil, Éditions de Fallois, 1998, ISBN 2-253-14712-5
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |