พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 แห่งอังกฤษ
| พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 | |
|---|---|
 พระบรมสาทิสลักษณ์ของพระเจ้าวิลเลียมที่ 2 โดยศิลปินนิรนาม คริสต์ศตวรรษที่ 17 | |
| กษัตริย์แห่งอังกฤษ | |
| ครองราชย์ | 26 กันยายน ค.ศ. 1087 – 2 สิงหาคม ค.ศ. 1100 |
| ราชาภิเษก | 26 กันยายน ค.ศ. 1087[1] |
| ก่อนหน้า | พระเจ้าวิลเลียมที่ 1 |
| ถัดไป | พระเจ้าเฮนรีที่ 1 |
| พระราชสมภพ | ประมาณ ค.ศ. 1056 ดัชชีนอร์ม็องดี |
| สวรรคต | 2 สิงหาคม ค.ศ. 1100 (พระชนมายุประมาณ 43–44 พรรษา) นิวฟอเรส ราชอาณาจักรอังกฤษ |
| ฝังพระบรมศพ | อาสนวิหารวินเชสเตอร์ |
| ราชวงศ์ | นอร์มัน |
| พระราชบิดา | พระเจ้าวิลเลียมที่ 1 แห่งอังกฤษ |
| พระราชมารดา | มาทิลดาแห่งแฟลนเดิร์ส |
| ช่วงเวลา |  |
พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 แห่งอังกฤษ (อังกฤษ: William II of England หรือ Rufus) (ราว ค.ศ. 1056 – 2 สิงหาคม ค.ศ. 1100) เป็นกษัตริย์แห่งอังกฤษและเป็นกษัตริย์องค์ที่สองของราชวงศ์นอร์มันตั้งแต่วันที่ 26 กันยายน ค.ศ. 1087 จนกระทั่งเสด็จสวรรคตในปี ค.ศ. 1100 โดยทรงมีพระราชอำนาจเหนือนอร์ม็องดีและมีอิทธิพลในสกอตแลนด์ แต่พระองค์ไม่ประสบความสำเร็จในการขยายการปกครองเข้าไปในเวลส์ พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามของพระเจ้าวิลเลียมที่ 1 แห่งอังกฤษหรือพระเจ้าวิลเลียมผู้พิชิตและมาทิลดาแห่งแฟลนเดิร์ส[2]พระองค์มักถูกเรียกว่าวิลเลียม รูฟัส (รูฟัสเป็นภาษาละตินแปลว่า "สีแดง") อาจเป็นเพราะพระวรกายของพระองค์มีสีแดงก่ำหรือเนื่องจากพระองค์มีเส้นพระเกศาสีแดงตั้งแต่ยังเยาว์
พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 เป็นบุคคลที่มีอารมณ์ซับซ้อน พระองค์มิได้อภิเษกสมรสและไม่มีพระราชโอรสหรือพระราชธิดาทำให้พระองค์ไม่มีรัชทายาท ซึ่งทำให้นักประวัติศาสตร์คาดเดาว่าพระองค์เป็นพวกรักร่วมเพศหรือรักร่วมสองเพศ พระองค์สวรรคตหลังจากถูกลูกศรยิงขณะล่าสัตว์ในอุทยานหลวงนิวฟอเรสต์ภายใต้สถานการณ์ที่ยังคลุมเครือ เจ้าชายเฮนรี พระอนุชาของพระองค์สืบราชบัลลังก์อังกฤษเป็นพระเจ้าเฮนรีที่ 1 แห่งอังกฤษ
เบื้องต้น[แก้]
วันประสูติที่แน่นอนของพระองค์ไม่เป็นที่ทราบแต่สันนิษฐานกันว่าราวระหว่างปี ค.ศ. 1056 และปี ค.ศ. 1060 เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามในพระราชโอรสสี่พระองค์ของดยุคแห่งนอร์ม็องดี เป็นพระอนุชาของโรเบิร์ต เคอธอส (Robert Curthose) เมื่อยังทรงพระเยาว์ทรงได้รับการศึกษาจากอัครบาทหลวงลองฟรองลองฟรอง (Lanfranc) อนาคตของพระองค์ดูเหมือนว่าจะได้เป็นขุนนางผู้มีอำนาจแต่มิใช่เป็นพระมหากษัตริย์เพราะเป็นพระราชโอรสองค์รอง แต่เมื่อริชาร์ดพระราชโอรสองค์ที่สองสิ้นพระชนม์ พระองค์ก็กลายเป็นผู้มีสิทธิในการสืบราชบัลลังก์[3] วิลเลียมเป็นพระราชโอรสองค์โปรดของพระราชบิดาและทรงขึ้นครองราชย์ต่อจากพระราชบิดาเมื่อเสด็จสวรรคต วิลเลียมและโรเบิร์ต เคอธอสพระเชษฐาองค์โตไม่ทรงถูกชะตากันเท่าใดนัก แต่ทั้งสองคนก็คืนดีกันหลังจากการพยายามโค่นราชบัลลังก์ในปี ค.ศ. 1091 โดยพระอนุชาองค์เล็กเฮนรี
ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องทั้งสามองค์เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก นักบันทึกประวัติศาสตร์ออร์เดอริค ไวทาลิส (Orderic Vitalis) กล่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1077 และปี ค.ศ. 1078 ที่วิลเลียมและเฮนรีทรงรู้สึกเบื่อจากการโยนลูกเต๋าจึงตัดสินใจล้อพี่ชายโดยเทน้ำเสียจากระเบียงชั้นบนลงบนพระเศียรของโรเบิร์ตซึ่งทำให้โรเบิร์ตทรงรู้สึกมีความขายพระพักตร์และพิโรธ จึงเกิดการทะเลาะกันจนพระราชบิดาต้องทรงเข้าห้าม[4]
บรรณานุกรม[แก้]
- ↑ Tout An Advanced History of Great Britain from the Earliest Times to 1918. p. 94
- ↑ "สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 2 แห่งอังกฤษ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-05-28. สืบค้นเมื่อ 2008-04-12.
- ↑ William of Malmesbury, in e.g. A History of the Norman Kings (1066 - 1125) , Llanerch, 1989, pp. 43, 46.
- ↑ Chibnall, M. (ed. & tr.), The Ecclesiastical History of Orderic Vitalis, Oxford Medieval Texts, 1968-1980, ii, pp. 356 ff. See also Barlow, F., William Rufus, Univ. of California Press, 1983, pp. 33-4. Barlow suggests that William and Henry probably urinated over Robert. In the context of the 11th century Norman court, it is tempting merely to observe that 'boys will be boys.'
อ้างอิง[แก้]
ดูเพิ่ม[แก้]
| ก่อนหน้า | พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 แห่งอังกฤษ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าวิลเลียมที่ 1 | 
|
 พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ (ราชวงศ์นอร์มัน) (ค.ศ. 1087 – ค.ศ. 1100) |
|
พระเจ้าเฮนรีที่ 1 |
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |