007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย

007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย
	ใบปิดภาพยนตร์
กำกับ	โรเจอร์ สปอร์ติสวูด
เขียนบท	บรูซ เฟียร์สตีน
สร้างจาก	เจมส์ บอนด์; โดย เอียน เฟลมมิง
อำนวยการสร้าง	ไมเคิล จี. วิลสัน; บาร์บารา บรอคโคลี;
นักแสดงนำ	เพียร์ซ บรอสแนน; โจนาทาน ไพรซ์; มิเชล โหย่ว; เทรี แฮตเชอร์; โจ ดอน เบเกอร์; จูดี เดนช์;
กำกับภาพ	รอเบิร์ต เอลสวิต
ตัดต่อ	มิเชล อาร์เคนด์; ดอมินิก ฟอร์ตัง
ดนตรีประกอบ	เดวิด อาร์โนลด์
บริษัทผู้สร้าง	อีออนโปรดักชันส์; ยูไนเต็ดอาร์ตทิสต์ส
ผู้จัดจำหน่าย	เอ็มจีเอ็ม ดิสทริบิวชัน โค. (สหรัฐ); ยูไนเต็ดอินเทอร์เนชันนัลพิกเจอร์ส (นานาชาติ);
วันฉาย	9 ธันวาคม ค.ศ. 1997 (ลอนดอน, รอบปฐมทัศน์); 12 ธันวาคม ค.ศ. 1997 (สหราชอาณาจักร); 19 ธันวาคม ค.ศ. 1997 (สหรัฐ); 6 มีนาคม ค.ศ. 1998 (ไทย)
ความยาว	119 นาที
ประเทศ	สหราชอาณาจักร; สหรัฐ
ภาษา	อังกฤษ
ทุนสร้าง	110 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
ทำเงิน	333 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย (อังกฤษ: Tomorrow Never Dies) เป็นภาพยนตร์แนวสายลับฉายเมื่อปี ค.ศ. 1997 เป็นภาพยนตร์เรื่องที่สิบแปดใน ภาพยนตร์ชุด เจมส์ บอนด์ ที่สร้างโดย อีออนโปรดักชันส์ แสดงนำโดย เพียร์ซ บรอสแนน รับบทเป็น เจมส์ บอนด์ สายลับเอ็มไอ6 ครั้งที่สอง กำกับโดย โรเจอร์ สปอร์ติสวูด เขียนบทโดย บรูซ เฟียร์สตีน ในภาพยนตร์ บอนด์พยายามหยุดยั้ง เอลเลียต คาร์เวอร์ เจ้าพ่อสื่อผู้บ้าอำนาจ ที่ต้องการจะสร้างเหตุการณ์ที่ทำให้โลกเกิดสงครามโลกครั้งที่สาม

ภาพยนตร์อำนวยการสร้างโดย ไมเคิล จี. วิลสันและบาร์บารา บรอคโคลี เป็นภาพยนตร์บอนด์เรื่องแรกที่สร้างหลังการเสียชีวิตของผู้อำนวยการสร้าง อัลเบิร์ต อาร์. บรอคโคลี โดยมีการแสดงชื่อของเขาในตอนท้ายของภาพยนตร์เพื่อเป็นเกียรติให้กับเขา สถานที่ถ่ายทำ ได้แก่ ประเทศฝรั่งเศส, ไทย, เยอรมนี, เม็กซิโกและสหราชอาณาจักร

ภาพยนตร์ทำเงินได้ดีในบ็อกซ์ออฟฟิศ โดยทำเงินมากกว่า 333 ล้านดอลลาร์สหรัฐทั่วโลก กลายเป็นภาพยนตร์ที่ทำเงินสูงสุดอันดับที่สี่ ในปี ค.ศ. 1997 และได้รับการเสนอชื่อในรางวัลลูกทองคำ ถึงแม้ว่าจะได้รับคำวิจารณ์ที่หลากหลาย ขณะที่ภาพยนตร์ทำเงินในประเทศมากกว่า พยัคฆ์ร้าย 007 รหัสลับทลายโลก ภาพยนตร์บอนด์ก่อนหน้านี้^[2] แต่ 007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย ก็เป็นภาพยนตร์บอนด์ของเพียร์ซ บรอสแนนเรื่องเดียว ที่ไม่ได้เปิดตัวอันดับที่หนึ่งในบ็อกซ์ออฟฟิศ เนื่องจากภาพยนตร์เปิดตัววันเดียวกับ ไททานิค ทำให้เปิดตัวอันดับที่สองในสัปดาห์ดังกล่าว^[3]

โครงเรื่อง[แก้]

MI6ส่งเจมส์ บอนด์ลงสนามเพื่อตรวจตราตลาดค้าอาวุธของผู้ก่อการร้ายบริเวณชายแดนรัสเซีย แม้ว่าMจะยืนกรานที่จะปล่อยให้ 007 เสร็จสิ้นภารกิจสอดแนม แต่พลเรือเอก Roebuck ของกองทัพเรือ ก็สั่งให้เรือฟริเกต HMS Chesterยิง ขีปนาวุธ ฉมวกไปที่ตลาดสด บอนด์ค้นพบตอร์ปิโดนิวเคลียร์ 2 ลูก ที่ติดตั้งอยู่บน เครื่องบินฝึกไอพ่น L-39 Albatros ; เมื่อขีปนาวุธอยู่นอกระยะที่จะถูกยกเลิก บอนด์ถูกบังคับให้ขับ L-39 ออกไปไม่กี่วินาทีก่อนที่ตลาดสดจะถูกทำลาย

บารอนสื่อเอลเลียต คาร์เวอร์ เริ่มต้นแผนการของเขาที่จะใช้ตัวเข้ารหัสที่ได้รับจากตลาดสดโดยเพื่อนร่วมงานของเขาผู้ก่อการร้ายในโลกไซเบอร์ เฮนรี กุปตา เพื่อกระตุ้นให้เกิดสงครามระหว่างจีนและสหราชอาณาจักร ด้วยการส่งสัญญาณ GPS โดยใช้ตัวเข้ารหัส Gupta ได้ส่งเรือรบHMS Devonshireออกนอกเส้นทางไปยังน่านน้ำที่จีนยึดครองในทะเลจีนใต้ ที่ซึ่ง เรือล่องหนของ Carver ซึ่งได้รับคำสั่งจาก Mr. Stamper ได้ซุ่มโจมตีและจมเรือดังกล่าวด้วย "การเจาะทะเล" " ตอร์ปิโด ลูกน้องของคาร์เวอร์ขโมยขีปนาวุธของเดวอนเชียร์และยิง เครื่องบินรบ MiG ของจีนตก ที่กำลังสืบสวนที่เกิดเหตุ ลูกน้องสังหารผู้รอดชีวิตของเดวอนเชียร์ ด้วยอาวุธที่บรรจุกระสุนจีน รัฐมนตรีกลาโหมอังกฤษสั่งให้โรบัคจัดกำลังกองเรือเพื่อตรวจสอบการจมของเรือฟริเกต และเรียกร้องให้มีการตอบโต้ โดยปล่อยให้เอ็มมีเวลาเพียง 48 ชั่วโมงในการสืบสวนการจมและหลีกเลี่ยงสงคราม

เอ็มส่งบอนด์ไปสอบสวนคาร์เวอร์และบริษัท CMGN ของเขา หลังจากที่คาร์เวอร์เผยแพร่บทความข่าวเกี่ยวกับช่วงวิกฤตก่อนที่ MI6 จะรู้ตัว บอนด์เดินทางไปฮัมบูร์กเพื่อหลอกล่อภรรยาของคาร์เวอร์ ปารีส (อดีตแฟนสาวของบอนด์) เพื่อรับข้อมูลที่จะช่วยให้เขาเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของ CMGN เขาเอาชนะคนของสแตมเปอร์และตัดคาร์เวอร์ออกจากอากาศระหว่างการออกอากาศเครือข่ายดาวเทียมของเขาครั้งแรก คาร์เวอร์ค้นพบความจริงเกี่ยวกับปารีสและบอนด์ และสั่งให้ทั้งสองคนถูกฆ่าตาย บอนด์และปารีสตกลงกันในห้องพักในโรงแรมของบอนด์ และเธอก็ให้ข้อมูลกับเขาเพื่อแทรกซึมเข้าไปในศูนย์หนังสือพิมพ์ของคาร์เวอร์ บอนด์ขโมยเครื่องเข้ารหัส GPS จากสำนักงานของ Gupta ที่โรงงานแห่งนี้ ในขณะเดียวกันมือสังหารของ Carver และ Dr. Kaufman ที่ปรึกษาของ Stamper ก็สังหารปารีส หลังจากที่บอนด์กลับมาพบศพของปารีส คอฟแมนจ่อจ่อเขาไว้ บอนด์สามารถฆ่าคอฟแมนและหลบหนีลูกน้องของเขาผ่านที่จอดรถหลายชั้นใน รถ สาขา Qซึ่งเป็นรถBMW 750iLพร้อมรีโมทคอนโทรล

ที่ ฐานทัพ อากาศสหรัฐฯในโอกินาว่า บอนด์ร่วมมือกับซีไอเอของเขาติดต่อกับแจ็ค เวด และพบกับดร. เดฟ กรีนวอลต์ ช่างเทคนิค GPS บอนด์เข้าใจว่าตัวเข้ารหัสถูกดัดแปลง และไปที่ทะเลจีนใต้เพื่อตรวจสอบซากเรือ เขาและไวลิน เจ้าหน้าที่ กระทรวงความมั่นคงแห่งรัฐของจีน ในกรณีเดียวกัน ได้สำรวจเรือที่จมและพบว่ามีขีปนาวุธล่องเรือลำ หนึ่งหายไป แต่หลังจากขึ้นสู่ผิวน้ำแล้ว พวกเขาก็ถูกจับโดยสแตมเปอร์และพาไปที่หอคอย CMGN ในไซ่ง่อน ในไม่ช้าพวกเขาก็หลบหนีและติดต่อกับกองทัพเรือและกองทัพอากาศกองทัพปลดปล่อยประชาชนเพื่ออธิบายแผนการของคาร์เวอร์ คาร์เวอร์วางแผนที่จะทำลายรัฐบาลจีนส่วนใหญ่ด้วยขีปนาวุธที่ถูกขโมยไป ทำให้นายพลชาวจีนที่ทุจริตชื่อชางเข้ายึดอำนาจและเจรจาสงบศึกระหว่างอังกฤษและจีน ซึ่งทั้งสองอย่างนี้จะเป็นชนวนให้เกิดสงครามทางเรือ เมื่อความขัดแย้งสิ้นสุดลง Carver จะได้รับสิทธิ์ในการแพร่ภาพกระจายเสียงในจีนแต่เพียงผู้เดียวในศตวรรษหน้า ซึ่งจะทำให้เครือข่ายการแพร่ภาพกระจายเสียงของเขาขยายไปทั่วโลกโดยสมบูรณ์

บอนด์และไหวลินขึ้นเรือล่องหนของคาร์เวอร์เพื่อป้องกันไม่ให้เขายิงขีปนาวุธใส่ปักกิ่ง ไหวลินถูกจับ บังคับให้บอนด์ต้องวางแผนแผนที่สอง บอนด์จับกุปตะเพื่อใช้เป็นตัวประกันของเขาเอง แต่คาร์เวอร์ฆ่ากุปตะ โดยอ้างว่าเขา "อายุยืนกว่าสัญญา" บอนด์จุดชนวนระเบิดในตัวเรือ สร้างความเสียหายให้กับเรือ ทำให้มองเห็นได้ด้วยเรดาร์ และเสี่ยงต่อการโจมตีของกองทัพเรือในเวลาต่อมา ขณะที่ไหวลินดับเครื่องยนต์ เธอก็ถูกสแตมเปอร์จับกลับคืนมา บอนด์สังหารคาร์เวอร์และพยายามทำลายหัวรบด้วยตัวจุดชนวน แต่สแตมเปอร์โจมตีเขา และส่งไหวลินที่ถูกล่ามโซ่ลงไปในน้ำ บอนด์ดักสแตมเปอร์ในกลไกการยิงขีปนาวุธ และช่วยไหวลินในขณะที่ขีปนาวุธระเบิด ทำลายเรือและสังหารสแตมเปอร์ บอนด์และไวลินร่วมรักกันท่ามกลางซากปรักหักพังขณะที่เรือหลวงเบดฟอร์ดออกค้นหาพวกเขา

นักแสดง[แก้]

เพียร์ซ บรอสแนน เป็น เจมส์ บอนด์, สายลับเอ็มไอ6 รหัส 007
โจนาทาน ไพรซ์ เป็น เอลเลียต คาร์เวอร์, เจ้าพ่อสื่อไซโคพาท ผู้วางแผนก่อให้เกิดสงครามโลกครั้งที่สาม เพื่อต้องการสิทธิ์การแพร่ภาพในประเทศจีน
มิเชล โหย่ว เป็น พันเอก ไว ลิน, สายลับจีนผู้มีฝีมือและพันธมิตรของบอนด์
เทรี แฮตเชอร์ เป็น แพริส คาร์เวอร์, อดีตแฟนสาวของบอนด์ซึ่งตอนนี้เป็นภรรยาของคาร์เวอร์
จูดี เดนช์ เป็น เอ็ม, หัวหน้าเอ็มไอ6, เดนช์รับบทเดิมจาก พยัคฆ์ร้าย 007 รหัสลับทลายโลก
โจ ดอน เบเกอร์ เป็น แจ็ก เวด, ผู้ประสานงานจากซีไอเอ, เบเกอร์รับบทเดิมจาก พยัคฆ์ร้าย 007 รหัสลับทลายโลก
ริกกี เจย์ เป็น เฮนรี กุปตา, "ผู้ก่อการร้ายเทคโนโลยี" ชาวอเมริกัน เป็นลูกจ้างของคาร์เวอร์ ผู้เขียนบท บรูซ เฟียร์สตีน กล่าวว่าเขาตั้งชื่อตัวละครจากร้านขนมปังชื่อ กุปตาเบเกอรี ซึ่งเขาผ่านร้านดังกล่าวตอนที่กำลังเดินทางมายังสตูดิโอ^[4]
เกิทซ์ ออตโต เป็น ริชาร์ด สแตมเปอร์, สมุนของคาร์เวอร์, ผู้มีทักษะในศิลปะของการทรมานจักระ เขายังเป็นศิษย์ของ ด็อกเตอร์คอฟแมน
เดสมอนด์ เลเวลีน เป็น คิว ผู้ประดิษฐ์อุปกรณ์ของเอ็มไอ6
วินเซนต์ เชียแวลลี เป็น ด็อกเตอร์ คอฟแมน, นักฆ่ามืออาชีพ ถูกใช้งานโดย เอลเลียต คาร์เวอร์
คอลิน แซลมอน เป็น ชาร์ลส์ รอบินสัน, รองเสนาธิการของเอ็ม
ซาแมนทา บอนด์ เป็น มิสมันนีเพนนี, เลขานุการส่วนตัวของเอ็ม
นินา ยัง เป็น ทามารา สตีล, ผู้ประกาศข่าวของคาร์เวอร์
ดาปนี เดกเกอร์ส เป็น ประชาสัมพันธ์ของคาร์เวอร์มีเดียกรุปเน็ตเวิร์ก
จูเลียน เฟลโลว์ส เป็น รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมอังกฤษ, ผู้สั่งให้พลเรือเอก โรบัก ส่งกองกำลังเรือไปยังทะเลจีนใต้ ตัวละครนี้แทนที่ตัวละคร เซอร์ เฟรเดอริก เกรย์ (เจฟฟรีย์ คีน)
ซีซีล ทอมเซน เป็น ศาสตราจารย์ อิงกา เบิร์กสตรอม
เจอราร์ด บัตเลอร์ เป็น ลูกเรือของ เอชเอ็มเอส เดวอนเชอร์
จูเลียน ไรนด์-ทัตต์ เป็น พลาธิการของ เอชเอ็มเอส เดวอนเชอร์
ฮิวจ์ บอนเนอวิลล์ เป็น เจ้าหน้าที่สงครามทางอากาศของ เอชเอ็มเอส เบดฟอร์ด
เจฟฟรีย์ พาลเมอร์ เป็น พลเรือตรี โรบัก, ผู้โต้เถียงกับเอ็ม

อ้างอิง[แก้]

↑ "Tomorrow Never Dies (1997)". Box Office Mojo. สืบค้นเมื่อ June 18, 2020.
↑ "James Bond Vs. Himself". Box Office Mojo. Retrieved 1 January 2015.
↑ "Weekend Box Office Results for December 19-21, 1997 - Box Office Mojo". boxofficemojo.com.
↑ Dye, Kerry Douglas (15 November 1999). "His Word is Bond: An Interview With 007 Screenwriter Bruce Feirstein". LeisureSuit.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 December 2006. สืบค้นเมื่อ 5 January 2007.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ 007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย
วิกิคำคม มีคำคมที่กล่าวโดย หรือเกี่ยวกับ 007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย
007 พยัคฆ์ร้ายไม่มีวันตาย ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส

[1] "Tomorrow Never Dies (1997)". Box Office Mojo. สืบค้นเมื่อ June 18, 2020.

[2] "James Bond Vs. Himself". Box Office Mojo. Retrieved 1 January 2015.

[3] "Weekend Box Office Results for December 19-21, 1997 - Box Office Mojo". boxofficemojo.com.

[4] Dye, Kerry Douglas (15 November 1999). "His Word is Bond: An Interview With 007 Screenwriter Bruce Feirstein". LeisureSuit.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 December 2006. สืบค้นเมื่อ 5 January 2007.

[1]

[2]

[3]

[4]