ดัชนีเม็ดเลือดแดง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Red blood cell indices)

ดัชนีเม็ดเลือดแดง (อังกฤษ: Red blood cell indices) เป็นการตรวจเลือดที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับฮีโมโกลบินและขนาดของเม็ดเลือดแดง ค่าที่ผิดปกติสามารถบ่งบอกถึงการเป็นโลหิตจาง รวมถึง สามารถใช้แยกชนิดของโลหิตจางได้ด้วย[1]

ปริมาตรของเม็ดเลือดแดงโดยเฉลี่ย[แก้]

ปริมาตรของเม็ดเลือดแดงโดยเฉลี่ย (อังกฤษ: Mean corpuscular volume, MCV) คือ การวัดปริมาตรเฉลี่ยของเม็ดเลือดแดง คำนวณได้จากการนำค่าฮีมาโตคริต (Hct) หารด้วยจำนวนเม็ดเลือดแดง

  • x10
  • ช่วงค่าปกติ: 80-100 fL

ปริมาณเฉลี่ยของฮีโมโกลบินในเม็ดเลือดแดง[แก้]

ปริมาณเฉลี่ยของฮีโมโกลบินในเม็ดเลือดแดง (อังกฤษ: Mean corpuscular hemoglobin, MCH) คือ ค่าเฉลี่ยของปริมาณฮีโมโกลบิน (Hb) ต่อเม็ดเลือดแดง คำนวณได้จากการนำค่าฮีโมโกลบิน (Hb) หารด้วยจำนวนเม็ดเลือดแดง

  • x10
  • ช่วงค่าปกติ: 27-31 pg/cell

ความเข้มข้นเฉลี่ยของฮีโมโกลบินในเม็ดเลือดแดง[แก้]

ความเข้มข้นเฉลี่ยของฮีโมโกลบินในเม็ดเลือดแดง (อังกฤษ: Mean corpuscular hemoglobin concentration, MCHC) คือ ความเข้มข้นเฉลี่ยของฮีโมโกลบินต่อเม็ดเลือดแดง คำนวณได้จากการนำค่าฮีโมโกลบินหารด้วยค่าฮีมาโตคริต

  • x100
  • ช่วงค่าปกติ: 32-36 g/dL

อ้างอิง[แก้]