ฟิน บาเลอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Prince Devitt)
ฟิน บาเลอร์
ชื่อเกิดFergal Devitt
เกิด (1981-07-25) 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1981 (42 ปี)[1]
Bray, County Wicklow, Republic of Ireland[2]
ที่พักBrooklyn, New York, United States
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนC.T.U Ranger Red (II)[3]
Fergal Devitt[4]
Finn Bálor[5]
Pegasus Kid (II)[4]
Prince Devitt[4]
ส่วนสูง5 ft 11 in (1.80 m)[6]
น้ำหนัก190 lb (86 kg)[6]
มาจากBray, County Wicklow, Ireland[6]
ฝึกหัดโดยAndre Baker[4]
Johnny Moss[4]
Jon Ryan[4]
New Japan Inoki Dojo[4]
NWA UK Hammerlock[4]
เปิดตัวFebruary 2001[4]

เฟร์กัล เดวิตต์ (Fergal Devitt; เกิด 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1981)[1][4] เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวไอร์แลนด์ที่ได้เซ็นสัญญากับWWEในนาม ฟิน บาเลอร์ (Finn Bálor) เป็นแชมป์ยูนิเวอร์แซล WWEคนแรก[7][8] และแชมป์ NXT 2สมัย[9] เขายังได้สร้างชื่อจากสมาคมนิวเจแปนโปรเรสต์ลิง(NJPW) และสมาคมอิสระเอาไว้มากมายในนาม ปรินซ์ เดวิตต์ (Prince Devitt) โดยก่อนหน้านี้เคยใช้ชื่อในสังเวียนมาแล้วหลากหลาย อาทิ เช่น ซี.ที.ยู แรนเจอร์ เรด (ที่2)[3], เฟอร์กัล เดวิตต์ และ พีกาซัส คิด (ที่2)

ประวัติมวยปล้ำอาชีพ[แก้]

ช่วงแรกเริ่มอาชีพ (2000–2006)[แก้]

ช่วงปี 2000–2006 เขาตระเวณฝึก และปล้ำอยู่ที่ค่ายอินดี้ต่างๆ และค่าย NWA และสามารถคว้าเข็มขัดแชมป์ NWA British Commonwealth Heavyweight Championship มาครองได้ตั้งแต่อายุยังน้อย[10][11][12]

นิวเจแปนโปรเรสต์ลิง (2006–2014)[แก้]

กลุ่ม Bullet Club

ในปี 2006 เขาได้ปล้ำที่สมาคมNJPW และได้ใช้ตัวตน The Pegasus Kid (II)[13][14] ในวันที่ 27 มกราคม 2008 เขาได้จับคู่กับ Minoru คว้าแชมป์ IWGP Junior Heavyweight Tag Team Championship มาครองได้สำเร็จ[15][16] จนถึงช่วงปี 2009-2013 เขาได้ตั้งทีม Apollo 55 ขึ้น[17] โดยจับคู่กับจ้าวแห่งท่าดร็อปคิ๊ก Ryusuke Taguchi (เจ้าของฉายา "(Immortal) Funky Weapon" และ "Funky Dancer" ผู้ใช้ท่าไม้ตาย Dodon (Chickenwing Facebuster), Dodon's Throne หรือ Milano-Saku Dodon's Throne (Elevated Double Chickenwing แล้วทิ้งลงมาเป็น Double Knee Gutbuster), Magic Mirror Go!, Oh My & Garankle (Ankle Hold) และ Uradodon (Reverse Powerbomb)) แล้วโลดแล่นอยู่ในสมาคมนั้นๆจนมีชื่อโด่งดัง[18] วันที่ 19 มิถุนายน 2010 ใน Dominion 6.19 เขาสามารถคว้าแชมป์ IWGP Junior Heavyweight Championship เป็นสมัยแรกได้ โดยเอาชนะ Marufuji[19][20][21][22] เป็นผู้ชนะทัวร์นาเมนต์แท็ก 6 คน J Sports Crown Openweight (2010, 2011) ร่วมกับ Ryusuke Taguchi และ Hirooki Goto[23] และยังได้แชมป์ NWA World Historic Middleweight Champion ในปี 2012[24][25]

ในปี 2013-2014 เขาก็ได้เป็นหนึ่งใน Bullet Army ของ The Bullet Club โดยผู้ที่เคยอยู่มีมากมาย อาทิ เช่น AJ Styles, Bad Luck Fale, Cody Hall, Doc Gallows, Karl Anderson, Kenny Omega, Matt Jackson, Nick Jackson, Tama Tonga, Yujiro Takahashi, Amber Gallows, La Comandante, Jeff Jarrett, Karen Jarrett, Mao, Mephisto, Rey Bucanero, Scott D'Amore และ Terrible[26][27][28]

เอ็นดับเบิลยูเอ อินเตอร์เนชันแนล (2007)[แก้]

เขาได้เข้าร่วมทัวร์นาเมนต์ของสมาคมเนชันนัลเรสต์ลิงอัลไลแอนซ์(NWA) เรียกว่า Reclaiming the Glory ในเดือนมิถุนายน 2007 เพื่อแชมป์โลกเฮฟวี่เวท NWA คนใหม่หลังจากที่ชื่อถูกปลดออกจาก TNA ในรอบแรกที่เขาเจอกับนักมวยปล้ำออสเตรเลีย Mikey Nicholls และชนะ แต่แพ้ในรอบที่สองให้กับไบรอัน แดเนียลสัน ที่ NWA Empire show ใน นอร์ธโทนาวันดา, นิวยอร์ก[29]

ดับเบิลยูดับเบิลยูอี (2014–ปัจจุบัน)[แก้]

ร่างปีศาจ (Demon)

ในช่วงปี 2014 เขาได้เซ็นสัญญากับWWE[30][31][32] และใช้นามฟิน บาเลอร์[33][6][34][35] โดยเปิดตัวมาในNXTเป็นคู่แท็กทีมนิรนามของฮิเดโอะ อิทามิต่อสู้กับดิ อเซนชัน(คอนเนอร์และวิกเตอร์)[5] และเอาชนะไปได้ในNXT TakeOver: R Evolution[36] เขาได้เข้าร่วมทัวร์นาเมนต์หาผู้ท้าชิงอันดับ1 แชมป์ NXT ซึ่งในNXT TakeOver: Rivalเอาชนะเนวิลล์ในรอบสุดท้าย[37] ทำให้ได้ชิงแชมป์กับเควิน โอเวนส์ในวันที่ 25 มีนาคม แต่ไม่สำเร็จ[38] ในNXT TakeOver: Unstoppableเขาได้เป็นผู้ท้าชิงอันดับ1อีกครั้งจากการชนะไทเลอร์ บรีซ[39] และใน The Beast in the East ที่ญี่ปุ่น เขาก็สามารถคว้าแชมป์ NXTสมัยแรกได้จากโอเวนส์[40] ในNXT TakeOver: Brooklynสามารถป้องกันแชมป์กับโอเวนส์ได้ในการไต่บันไดครั้งแรกของเขา[41] ในNXT TakeOver: Respectได้เป็นผู้ชนะรางวัลดัสตี โรดส์ แท็กทีม คลาสสิกประจำปี 2015 ร่วมกับซามัว โจ[42] วันที่ 17 เมษายน เขาได้ทำลายสถิติแชมป์ NXT ที่ยาวนานสุดของเนวิลล์ 287 วัน ใน Live Event วันที่ 21 เมษายนก็เสียแชมป์ให้ซามัว โจหลังจากครองเป็นเวลา 292 วัน[43]

19 กรกฎาคม 2016 บาเลอร์ได้ถูกดราฟท์ไปอยู่รอว์[44][45] สัปดาห์ต่อมาได้ชนะสี่เส้าและชนะโรแมน เรนส์ในคู่เอก ทำให้ได้สิทธิ์ผู้ท้าชิงอันดับ1 และคว้าแชมป์ยูนิเวอร์แซล WWEเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ได้จากการชนะเซท รอลลินส์ในซัมเมอร์สแลม (2016)[46][47] แต่ระหว่างปล้ำก็ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่ขวาต้องสละแชมป์หลังจากครองได้เพียงวันเดียว[48][49] ในรอว์ 3 เมษายน 2017 คืนหลังเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 33 บาเลอร์ได้รีเทิร์นกลับมาปล้ำจับคู่กับรอลลินส์เอาชนะเควิน โอเวนส์และซามัว โจไปได้[50] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2017)ได้ร่วมปล้ำ 5 เส้าหาผู้ท้าชิงแชมป์ยูนิเวอร์แซลกับบร็อก เลสเนอร์สุดท้ายเป็นซามัว โจที่จับบาเลอร์ใส่ Coquina Clutch จนสลบ ทำให้โจเป็นฝ่ายชนะ[51] ต่อมาได้เปิดศึกกับเบรย์ ไวแอ็ตต์ซึ่งบาเลอร์เอาชนะไปได้ทั้งในซัมเมอร์สแลม (2017)[52][53] และโนเมอร์ซี (2017)[54][55] ในทีแอลซี (2017)ชนะเอเจ สไตส์ไปได้[56] หลังแมตช์ได้ทำสัญลักษณ์มือ "Too Sweet" ร่วมกัน[57] บาเลอร์ได้เข้าร่วมอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2018)เพื่อสิทธิ์ผู้ท้าชิงแชมป์ยูนิเวอร์แซลกับบร็อก เลสเนอร์แต่ไม่สำเร็จ[58]

ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 34บาเลอร์ได้ร่วมชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล 3 เส้ากับเดอะมิซและเซท รอลลินส์ แต่เป็นรอลลินส์ที่ได้แชมป์[59] ในเกรเทสต์ รอยัลรัมเบิลที่ซาอุดีอาระเบีย บาเลอร์ได้ร่วมชิงแชมป์อินเตอร์แบบไต่บันไดแต่ก็เป็นรอลลินส์ที่ป้องกันได้[60][61] ในรอว์ 7 พฤษภาคม บาเลอร์ได้ชนะ 3 เส้ารอบคัดเลือก ทำให้ได้เข้าร่วมไต่บันไดชิงกระเป๋ามันนีอินเดอะแบงก์ (2018)ซึ่งเป็นครั้งแรกที่บาเลอร์ได้ปล้ำแมตช์นี้แต่ก็ไม่ชนะ[62] ในรอว์ 14 มกราคม 2019 บาเลอร์ได้เป็นผู้ชนะสี่เส้าทำให้ได้สิทธิ์ชิงแชมป์ยูนิเวอร์แซลกับบร็อก เลสเนอร์ในรอยัลรัมเบิล 2019 แต่ไม่สำเร็จ จึงหันมาเล่นเส้นรองและคว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลจากบ็อบบี แลชลีย์เป็นเส้นแรกในรอบ 2 ปีกว่า ก่อนเสียคืนให้แลชลีย์ในเวลาไม่ถึงเดือน[63] แต่ก็สามารถชิงคืนได้ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 35โดยใช้ร่างของปีศาจ (Demon)[64] ต่อมาก็ได้ย้ายมาสังกัดสแมคดาวน์ในตอน Superstar Shake-up 2019 ก่อนเสียแชมป์ให้ชินซูเกะ นากามูระ ในซัมเมอร์สแลม 2019 แพ้ให้กับเบรย์ ไวแอ็ตต์ในร่างใหม่ The Fiend ในเดือนตุลาคม 2019 บาเลอร์ได้กลับมาสู่ NXT อีกครั้ง[65] และกลายเป็นฝ่ายอธรรม[66] ในปี 2020 ได้คว้าแชมป์ NXT เป็นสมัยที่ 2[67] ก่อนเสียให้คาร์เรียน ครอสใน NXT TakeOver: Stand and Deliver[68] ก่อนจะกลับมาค่ายหลักอีกครั้งในเดือนกรกฎาคม 2021[69] ในเดือนกุมภาพันธ์ 2022 ได้คว้าแชมป์ยูเอสสมัยแรกจากแดเมียน พรีสต์[70]

ในเดือนมิถุนายน 2022 บาเลอร์ได้เป็นอธรรมเข้าร่วมกลุ่ม Judgment Day ร่วมกับรีอา รีพลีย์และแดเมียน พรีสต์โดยจัดการเขี่ยหัวหน้าอย่างเอดจ์ออกจากกลุ่ม ทำให้เอดจ์แค้นเปิดศึกกับ Judgment Day[71][72] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ 2022 ได้เจอกับเอดจ์กติกา I Quit โดยบาเลอร์เอาชนะได้โดยใช้เบท ฟีนิกซ์ภรรยาของเอดจ์เป็นตัวประกัน[73] ในรอยัลรัมเบิล 2023 เอดจ์ได้กลับมาเหวี่ยงบาเลอร์ออกจากแมตช์ 30 คน[74] ทำให้ท้าเจอกันแบบแท็กทีมผสมในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์โดยบาเลอร์จับคู่กับรีพลีย์แพ้ให้เอดจ์กับเบท ฟีนิกซ์[75] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 39บาเลอร์ท้าเอดจ์อีกครั้งในกติกานรกในกรงเฮลอินเอเซลโดยมาในร่างปีศาจแต่ก็แพ้ให้กับเอดจ์เป็นการจบเรื่องราว[76] ต่อมาบาเลอร์และแดเมียน พรีสต์ได้คว้าแชมป์อันดิสพิวเต็ดแท็กทีมร่วมกัน ทำให้บาเลอร์ได้เข้าทำเนียบแชมป์แกรนด์สแลมคนที่ 24 ของ WWE[77] ก่อนจะเสียแชมป์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 40 จบการครองแชมป์ 173 วัน[78]

ชีวิตส่วนตัว[แก้]

แชมป์จูเนียร์เฮฟวี่เวท IWGP
แชมป์ NXT
แชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล

เดวิตต์เล่นฟุตบอลและฟุตบอลเกลิคเมื่อเขาเป็นเด็กก่อนที่จะตัดสินใจที่จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพ[79] เขาจบปริญญาแรกเข็มขัดหนังสีดำในการต่อสู้การส่ง IBF[80] เติบโตขึ้น เดวิตต์เป็นแฟนของโลกกีฬาได้เป็นอย่างดี เช่น บริทิส บูลด็อก, ชอว์น ไมเคิลส์, ริก รูด, มิสเตอร์เพอร์เฟก, โคโค บี.แวร์ และซาวิโอ เวกา[79][81] เดวิตต์เป็นเพื่อนที่ดีกับเพื่อนนักมวยปล้ำอาชีพ Dru Onyx[81] เดวิตต์เป็นนักสะสมตัวยงของ Legos และอ่านหนังสือการ์ตูนและได้รวมตัวละครในหนังสือการ์ตูนในลูกเล่นของเขามากที่สุดเป็นสีใบหน้าและร่างกาย[82] เดวิตต์เป็นผู้สนับสนุนของทีมพรีเมียร์ลีกอังกฤษท็อตแนมเอฟซี[83]

แชมป์และรางวัล[แก้]

สถิติต่างๆ[แก้]

  • เป็นแชมป์ยูนิเวอร์แซลคนแรกในประวัติศาสตร์ WWE
  • ได้แชมป์โลกในการชิงแค่ครั้งเดียว
  • ได้แชมป์โลกในการปล้ำรายการใหญ่ครั้งแรก
  • ได้แชมป์โลกในการปล้ำซัมเมอร์สแลมครั้งแรก
  • เป็นแชมป์โลกที่เร็วที่สุดนับตั้งแต่เปิดตัวในค่ายหลัก WWE (27 วัน)

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 プリンス・デヴィット. New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2014. สืบค้นเมื่อ 2 July 2010.
  2. ↑ Kierans, Katie (12 January 2014). "Wrestling superstar Fergal: I'm an ordinary guy at home...in Japan I'm a high flier". Irish Mirror. สืบค้นเมื่อ 15 March 2017.
  3. ↑ 3.0 3.1 "Last of C.T.U～C.T.U Farewell in Korakuen Hall～". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 30 September 2014.
  4. ↑ 4.00 4.01 4.02 4.03 4.04 4.05 4.06 4.07 4.08 4.09 4.10 "Fergal Devitt profile". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 8 July 2009.
  5. ↑ 5.0 5.1 Parry, Josh (25 September 2014). "WWE news: NXT spoilers for Oct. & November – Full Results from Thursday's TV taping at Full Sail University". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 26 September 2014.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 "Finn Bálor". WWE. สืบค้นเมื่อ 7 November 2014.
  7. ↑ WWE (August 21, 2016). "Finn Bálor vs. Seth Rollins (WWE Universal Championship)". SummerSlam (2016). Finn Bálor becomes the first Superstar to ever win a world title in his debut match on a pay-per-view.
  8. ↑ Laboon, Jeff. "Finn Bálor def. Seth Rollins". WWE. สืบค้นเมื่อ August 21, 2016.
  9. ↑ "NXT Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ 29 July 2016.
  10. ↑ "Rebecca Knox". G.L.O.R.Y. Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-07-08. สืบค้นเมื่อ 28 March 2009.
  11. ↑ Nelson, Marco. "The Toukon Report by Marco Nelson". New Japan Dojo. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-04-12. สืบค้นเมื่อ 2 July 2010.
  12. ↑ 12.0 12.1 "Fergal Devitt – Bio". NWA Pro – Australia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 February 2012. สืบค้นเมื่อ 28 March 2009.
  13. ↑ "16 April 2006—NJPW at Tokyo Korakuen Hall, Japan before 1860 Fans". Online World of Wrestling. 16 April 2006. สืบค้นเมื่อ 8 July 2009.
  14. ↑ Pickering, Mark. "Prince Devitt of New Japan interview recap". Wrestling Observer/Figure Four Online. สืบค้นเมื่อ 8 July 2009.
  15. ↑ "Circuit2008 New Japan Ism". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 30 September 2014.
  16. ↑ "International Wrestling Grand Prix Junior Heavyweight Tag Team Title". Wrestling-Titles. สืบค้นเมื่อ 28 March 2009.
  17. ↑ Byers, Ryan (25 March 2009). "The Custom Made News Report 03.25.09". 411mania. สืบค้นเมื่อ 27 March 2009.
  18. ↑ Aldren, Mike (7 July 2009). "Daily wrestling news and gossip". The Sun. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-14. สืบค้นเมื่อ 8 July 2009.
  19. ↑ 19.0 19.1 "(Results) New Japan, 6/13/10". Strong Style Spirit. 13 June 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-12. สืบค้นเมื่อ 13 June 2010.
  20. ↑ "(Results) New Japan "DOMINION 6.19", 6/19". Strong Style Spirit. 19 June 2010. สืบค้นเมื่อ 19 June 2010.
  21. ↑ 21.0 21.1 "「このチームでメキシコに行こう！」6人タッグ王者・後藤＆田口＆デヴィットの"Apollo555"誕生!!". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). 30 June 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-02. สืบค้นเมื่อ 30 June 2010.
  22. ↑ 22.0 22.1 "(Results) New Japan, 6/30/10". Strong Style Spirit. 30 June 2010. สืบค้นเมื่อ 30 June 2010.
  23. ↑ 23.0 23.1 "「J Sports Crown」 ～無差別級6人タッグトーナメント～". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 23 June 2011.
  24. ↑ 24.0 24.1 Salazar López, Alexis A. (31 มีนาคม 2012). "Viernes 30 de Marzo '12". Consejo Mundial de Lucha Libre (ภาษาสเปน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-01. สืบค้นเมื่อ 1 April 2012.
  25. ↑ "【写真大量追加!!】メキシコで快挙！デヴィットがボラドールJr.を破って、NWA世界ヒストリック・ミドル級王座を奪取!!". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). 2 April 2012. สืบค้นเมื่อ 2 April 2012.
  26. ↑ "「イッツ・リィィィアル!! 」なんとアンダーソン、トンガとも合体!!　デヴィットが外国人軍団"Bullet Club"結成!!". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). 3 May 2013. สืบค้นเมื่อ 3 May 2013.
  27. ↑ "Show results – 5/3 NJPW Dontaku PPV: U.S. stars lose titles or title matches, Okada's first IWGP Title defense, more". Pro Wrestling Torch. 4 May 2013. สืบค้นเมื่อ 4 May 2013.
  28. ↑ 28.0 28.1 "Best of the Super Jr. XX". New Japan Pro Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 June 2013. สืบค้นเมื่อ 9 June 2013.
  29. ↑ Johns, Fred (1 June 2007). "NWA title tourney set to begin". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 28 March 2009.[ลิงก์เสีย]
  30. ↑ Johnson, Mike (15 May 2014). "Update on big WWE signing". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 16 May 2014.
  31. ↑ Clapp, John (28 July 2014). "WWE signs Fergal Devitt to NXT". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-16. สืบค้นเมื่อ 28 July 2014.
  32. ↑ McDonald, Karl (29 July 2014). "Fergal Devitt signs with WWE". The Independent. สืบค้นเมื่อ 14 August 2014.
  33. ↑ Johnson, Mike (24 September 2014). "Prince Devitt's WWE name is..." Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 25 September 2014.
  34. ↑ Johnson, Mike (27 September 2014). "Details behind Prince Devitt's new WWE persona". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 12 October 2014.
  35. ↑ "NXT GM William Regal comments on Finn Bálor's NXT debut". WWE. YouTube. 6 November 2014. สืบค้นเมื่อ 8 November 2014.
  36. ↑ Caldwell, James (11 December 2014). "Caldwell's WWE NXT Takeover results 12/11: Complete virtual-time coverage of Neville vs. Zayn for the NXT Title, Itami & Balor, Charlotte, Kevin Steen/Owens's debut, Corey Graves retires". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 11 December 2014.
  37. ↑ James, Justin (11 February 2015). "James's WWE NXT Takeover report 2/11: Zayn vs. Owens NXT Title match, Women's Title semi-main event, Neville vs. Balor, Itaml; Overall Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 12 February 2015.
  38. ↑ James, Justin (25 March 2015). "James' WWE NXT report 3/25 - Week 145: Owens vs. Balor for NXT Title, Sasha Banks defends Women's Title; Overall Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 26 March 2015.
  39. ↑ Trionfo, Richard (20 May 2015). "LIVE ONGOING WWE NXT TAKEOVER UNSTOPPABLE REPORT: BAYLEY AND CHARLOTTE VERSUS DANA BROOKE AND EMMA". PWInsider. สืบค้นเมื่อ 20 May 2015.
  40. ↑ Caldwell, James (4 July 2015). "Caldwell's WWE Network special report 7/4: Complete "virtual-time" coverage of "Beast in the East" - Lesnar's in-ring return, Owens vs. Balor for NXT Title, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 4 July 2015.
  41. ↑ Witner, Emerson (22 August 2015). "WWE NXT TakeOver live results & main card: Finn Balor vs. Kevin Owens, Sasha Banks vs. Bayley, Samoa Joe, Jushin "Thunder" Liger". Wrestling Observer Newsletter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-08-23. สืบค้นเมื่อ 19 September 2015.
  42. ↑ 42.0 42.1 Howell, Nolan (7 October 2015). "Bayley is the Iron Woman against Banks at NXT TakeOver: Respect". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 8 October 2015.
  43. ↑ Meltzer, Dave (21 April 2016). "Samoa Joe beats Finn Balor to win the NXT Title". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 22 April 2016.
  44. ↑ Currier, Joseph (19 July 2016). "WWE Raw and SmackDown live rosters". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 19 July 2016.
  45. ↑ "2016 WWE Draft results: WWE officially ushers in New Era". WWE. สืบค้นเมื่อ 19 July 2016.
  46. ↑ "Raw highlights: July 25, 2016". WWE. สืบค้นเมื่อ 25 July 2016.
  47. ↑ Caldwell, James. "8/21 WWE Summerslam Results – CALDWELL'S Complete Live Report". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ August 21, 2016.
  48. ↑ Caldwell, James. "BREAKING – Finn Bálor relinquishes Universal Title, out six months". Pro Wrestling Torch. Minnesota. สืบค้นเมื่อ August 22, 2016.
  49. ↑ Caldwell, James. "8/22 WWE Raw Results – CALDWELL'S Complete Live TV Report". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ August 22, 2016.
  50. ↑ http://bleacherreport.com/articles/2707173-bray-wyatt-vs-finn-balor-is-perfect-feud-for-both-wwe-superstars
  51. ↑ Laboon, Jeff. "Samoa Joe won the Extreme Rules Fatal 5-Way Match to become No. 1 contender to the Universal Title". WWE. สืบค้นเมื่อ June 4, 2017.
  52. ↑ "The Demon returns against Bray Wyatt at SummerSlam". สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
  53. ↑ "The Demon engages The New Face of Fear in a battle for the Underworld". สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
  54. ↑ https://www.youtube.com/watch?v=Pc9yGAavs_Q
  55. ↑ https://twitter.com/WWE/status/912116515406725120
  56. ↑ Perez, Chris (20 October 2017). "WWE stars hit with viral infection, company to test everyone". สืบค้นเมื่อ 2 March 2018.
  57. ↑ "Demonic meets Phenomenal at WWE TLC". สืบค้นเมื่อ 2 March 2018.
  58. ↑ Johnson, Mike (February 25, 2018). "COMPLETE WWE ELIMINATION CHAMBER PPV COVERAGE INCLUDING RAW TALK COVERAGE". PWInsider. สืบค้นเมื่อ February 25, 2018.
  59. ↑ Carapola, Stuart (April 9, 2018). "COMPLETE WRESTLEMANIA 34 COVERAGE: NEW CHAMPIONS ARE CROWNED, MORE SHOCKING MOMENTS THAN YOU CAN SHAKE A STICK AT, AND DID WE GET THE UNDERTAKER?". PWInsider.
  60. ↑ Johnson, Mike (April 27, 2018). "COMPLETE WWE GREATEST ROYAL RUMBLE COVERAGE FROM SAUDI ARABIA". PWInsider.
  61. ↑ Trionfo, Richard (April 23, 2018). "WWE RAW REPORT". PWInsider.
  62. ↑ Johnson, Mike. "A GREAT SHOW, A SURPRISE TITLE CHANGE, A RETURN & MORE: COMPLETE WWE MONEY IN THE BANK COVERAGE". PWInsider. สืบค้นเมื่อ June 17, 2018.
  63. ↑ "Bobby Lashley def. Finn Bálor to become the new Intercontinental Champion". March 11, 2019.
  64. ↑ "Bobby Lashley vs. Finn Balor Set for WrestleMania 35". WrestleZone. March 25, 2019.
  65. ↑ "NXT GETS A BIG ROSTER ADDITION | PWInsider.com". www.pwinsider.com.
  66. ↑ https://www.f4wonline.com/wwe-news/wwe-nxt-video-highlights-finn-balor-turns-heel-295681
  67. ↑ Garretson, Jordan (8 September 2020). "NXT Super Tuesday II results". WWE. สืบค้นเมื่อ 9 September 2020.
  68. ↑ "Karrion Kross topples Finn Bálor to reclaim NXT Championship". WWE (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 10 April 2021.
  69. ↑ Powell, Jason (July 16, 2021). "7/16 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of the return of fans for the MITB go-home show featuring Roman Reigns, Jey Uso, and Jimmy Uso vs. Edge, Rey Mysterio, and Dominik Mysterio, Bianca Belair vs. Carmella for the Smackdown Women's Championship, Seth Rollins vs. Big E vs. Kevin Owens vs. Shinsuke Nakamura in a four-way". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ July 18, 2021.
  70. ↑ Powell, Jason (28 February 2022). "2/28 WWE Raw Results: Powell's live review of Damian Priest vs. Finn Balor for the U.S. Championship, Edge addressing his WrestleMania future, Raw Tag Champions Alpha Academy vs. Seth Rollins and Kevin Owens in a non-title match, RK-Bro vs. The Street Profits". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ 1 March 2022.
  71. ↑ Johnson, Mike (6 June 2022). "The Newest Member of Judgment Day Is..." PWInsider. สืบค้นเมื่อ 7 June 2022.
  72. ↑ Brookhouse, Brent (6 June 2022). "WWE Raw results: Live recap, grades as an injured Cody Rhodes addresses his future". CBS Sports. สืบค้นเมื่อ 7 June 2022.
  73. ↑ Powell, Jason (2022-10-08). "WWE Extreme Rules results: Powell's review of Matt Riddle vs. Seth Rollins in a Fight Pit match with Daniel Cormier as special referee, Bianca Belair vs. Bayley in a ladder match for the Raw Women's Title, Liv Morgan vs. Ronda Rousey in an Extreme Rules match for the Smackdown Women's Title, Drew McIntyre vs. Karrion Kross in a strap match". Pro Wrestling Dot Net (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-11-08.
  74. ↑ Powell, Jason (January 28, 2023). "WWE Royal Rumble results: Powell's live review of the Royal Rumble matches, Roman Reigns vs. Kevin Owens for the Undisputed WWE Universal Championship, Bianca Belair vs. Alexa Bliss for the Raw Women's Championship, Bray Wyatt vs. LA Knight in a Pitch Black match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ January 28, 2023.
  75. ↑ Powell, Jason (February 18, 2023). "WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Roman Reigns vs. Sami Zayn for the Undisputed WWE Universal Championship, Brock Lesnar vs. Bobby Lashley, two Elimination Chamber matches, Edge and Beth Phoenix vs. Rhea Ripley and Finn Balor". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 19, 2023.
  76. ↑ Keller, Wade (2 April 2023). "4/2 WWE WRESTLEMANIA 39 – NIGHT 2: Keller's report on Reigns vs. Cody, Belair vs. Asuka, Gunther vs. Sheamus vs. McIntyre, Balor vs. Edge, Lesnar vs. Omos". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 5 April 2023.
  77. ↑ Gilpin, Matt (2023-09-02). "WWE Payback 2023 full recap, highlights, photos and exclusives". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-09-03. สืบค้นเมื่อ 2023-09-03.
  78. ↑ Powell, Jason (April 6, 2024). "WrestleMania XL results: Powell's live review of night one with The Rock and Roman Reigns vs. Seth Rollins and Cody Rhodes, Rhea Ripley vs. Becky Lynch for the Women's World Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ April 7, 2024.
  79. ↑ 79.0 79.1 Schwan, Brett (2005). "Ten Question With... Fergal Devitt". Wrestling Clothesline. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-24. สืบค้นเมื่อ 28 March 2009.
  80. ↑ "Fergal Devitt Interview". Millennium Wrestling Federation. 6 December 2005. สืบค้นเมื่อ 8 July 2009.
  81. ↑ 81.0 81.1 Farrell, E L (7 October 2007). "Wrestling Interview With Fergal Davitt". WarnedWrestling. สืบค้นเมื่อ 28 March 2009.[ลิงก์เสีย]
  82. ↑ Chiverton, George (7 August 2014). "Chiverton's NXT rankings & evaluation: Latest Network Era Rankings, plus Prince Devitt preview, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 12 December 2014.
  83. ↑ https://prowrestlingisart.wordpress.com/2011/06/15/prince-devitt-the-dirty-dirty-sheets-interview/
  84. ↑ Johnson, Mike (30 January 2014). "Prince Devitt-WWE update". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 31 January 2014.
  85. ↑ Johnson, Mike (31 March 2014). "Prince Devitt comments on his wrestling future". Pro Wrestling Insider. สืบค้นเมื่อ 31 March 2014.
  86. ↑ "K-Award'11受賞結果". Kaientai Dojo (ภาษาญี่ปุ่น). Livedoor. 9 December 2010. สืบค้นเมื่อ 23 March 2012.
  87. ↑ "Jr. Heavy weight class". New Japan Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 19 September 2011.
  88. ↑ "Jr. Heavy tag weight class". New Japan Pro-Wrestling (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 19 September 2011.
  89. ↑ Staszewski, Joseph (26 December 2023). "The Post's 2023 pro wrestling awards". New York Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2023. สืบค้นเมื่อ 29 December 2023.
  90. ↑ "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2016". The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ 1 September 2016.
  91. ↑ Meltzer, Dave (17 November 2012). "Sat. update: Great TV show, WWE multiple releases, Austin talks WWE Hall of Fame, Best night for Bellator, PPV predictions, NWA Hall of Fame, James Storm headlines benefit show, Devitt takes another title". Wrestling Observer Newsletter. สืบค้นเมื่อ 17 November 2012.
  92. ↑ "British Cruiserweight Champion History". Revolution Pro Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 February 2015. สืบค้นเมื่อ 17 November 2012.
  93. ↑ "WWE Wrestler(s) of the Year". Rolling Stone. 14 December 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 December 2015.
  94. ↑ "2010 Tokyo Sports awards – New Japan involvement". Strong Style Spirit. 9 December 2010. สืบค้นเมื่อ 9 December 2010.
  95. ↑ Stoughton, Derek (22 March 2019). "2018 Wrestling Observer Newsletter Awards Revealed". Wrestling Rumors. สืบค้นเมื่อ 23 March 2019.
  96. ↑ "BONUS SHOW: Wrestling Observer Newsletter Awards". Post Wrestling. 17 March 2019. สืบค้นเมื่อ 23 March 2019.
  97. ↑ Werner, Barry (21 August 2016). "Finn Balor captures first WWE Universal championship". Fox Sports. สืบค้นเมื่อ 7 September 2016.
  98. ↑ "WWE Universal Championship". World Wrestling Entertainment (WWE).
  99. ↑ "WWE Intercontinental Championship". World Wrestling Entertainment (WWE).
  100. ↑ "WWE United States Championship". World Wrestling Entertainment (WWE).
  101. ↑ "WWE Raw Tag Team Championship". World Wrestling Entertainment (WWE).
  102. ↑ "WWE SmackDown Tag Team Championship". World Wrestling Entertainment (WWE).
  103. ↑ "NXT Championship". World Wrestling Entertainment (WWE).
  104. ↑ WWE.com Staff. "The first-ever NXT Year-End Awards will be presented Jan. 13 at 8/7 C on WWE Network". WWE. สืบค้นเมื่อ 14 January 2016.
  105. ↑ 105.0 105.1 Zimmerman, Zack. "1/13 Zim's WWE NXT Live Coverage: Battle Royal to determine Bayley's next challenger for the NXT Women's Championship, Dash and Dawson vs. The Ascension, plus Elias Sampson and Tommaso Ciampa in action". prowrestling.net. สืบค้นเมื่อ 13 January 2016.
  106. ↑ WWE.com Staff (30 December 2020). "2020 NXT Year-End Award Winners". World Wrestling Entertainment (WWE). สืบค้นเมื่อ 1 March 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ฟิน บาเลอร์
ก่อนหน้า ฟิน บาเลอร์ ถัดไป
Koji Kanemoto
Ryusuke Taguchi 		Best of the Super Juniors winner
(2010
2013) 		Kota Ibushi
Ricochet
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฟิน_บาเลอร์&oldid=11447191"