สิงห์ผจญเพลิง
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
| สิงห์ผจญเพลิง | |
 ภาพหน้าปกสิงห์ผจญเพลิงฉบับตีพิมพ์ภาษาญี่ปุ่น เล่ม 10 (พิมพ์ใหม่จัดเป็น 11 เล่มจบ) | |
| め組の大吾 | |
|---|---|
| ชื่อภาษาอังกฤษ | Firefighter! Daigo of Fire Company M |
| แนว | ผจญภัย |
| มังงะ | |
| เขียนโดย | มาซาฮิโตะ โซดะ |
| สำนักพิมพ์ |  โชงะกุกัง  สยามอินเตอร์คอมิกส์  วิซ มีเดีย
 คาบูโตะ |
| อนิเมะ | |
| Megumi no Daigo | |
| กำกับโดย | ซึสึมุ นิชิซาวา |
| สตูดิโอ | ซันไรส์ |
| อนิเมะ | |
| Fire Boys (Megumi no Daigo) | |
| กำกับโดย | โก ชิจิทากะ ทาเกะ นาริตะ ฮิโรสุเกะ มิทาเกะ ทาโร คิโนชิตะ โอซามุ โยเนคาวา เรียวอิจิ ทานากะ |
| ภาคต่อ | |
| |
สิงห์ผจญเพลิง (ญี่ปุ่น: め組の大吾; โรมาจิ: Megumi no Daigo) (อังกฤษ: Firefighter! Daigo of Fire Company M) เป็นผลงานการ์ตูนแนวดุเดือดผจญภัย ของ มาซาฮิโตะ โซดะ นักวาดการ์ตูนชาวญี่ปุ่น ผู้เขียนเรื่อง สิงห์นักปั่น และ ซูบารุ เต้นสุดฝัน เนื้อเรื่องเล่าถึงการทำงานของตัวเอกชื่ออาซาฮินะ ไดโกะซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ดับเพลิง ที่ต้องทำงานในสถานการณ์อุบัติภัยต่างๆ พร้อมกับแสดงถึงชีวิตความเป็นอยู่ พัฒนาการและความเติบโตทางจิตใจของตัวเอก เดิมทีเรื่องสิงห์ผจญเพลิง เป็นการ์ตูนรายสัปดาห์ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ โชงะกุกัง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2538 และเรียบเรียงใหม่เป็นฉบับรวมเล่มทั้งหมด 20 เล่มด้วยกัน หลังจากนั้นได้แพร่หลายเข้ามายังประเทศไทย โดยผู้ซื้อลิขสิทธิ์สำหรับตีพิมพ์เรื่องนี้ในประเทศไทย ได้แก่ สำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ โดยจัดพิมพ์จำหน่ายเป็นฉบับรวมเล่ม 20 เล่ม เช่นเดียวกับต้นฉบับจากญี่ปุ่น โดยการตีพิมพ์ยังมีลักษณะกลับภาพซ้าย-ขวา เพื่อให้การเปิดหนังสือเป็นไปตามแบบสากลนิยมคือเปิดจากขวามาซ้าย ซึ่งผิดกับต้นฉบับภาษาญี่ปุ่นที่ตีพิมพ์สำหรับเปิดหน้ากระดาษจากซ้ายไปขวา ต่อมาได้มีการดัดแปลงเนื้อเรื่อง ผลิตเป็นโอวีเอโดยซันไรส์ และละครโทรทัศน์ออกอากาศที่ประเทศญี่ปุ่นทางช่องฟูจิ ทีวี
การ์ตูนเรื่องสิงห์ผจญเพลิง ได้รับรางวัลโชงะกุกัง มังงะ อวอร์ด ประเภทการ์ตูนโชเน็น ในปี พ.ศ. 2540 [1]
เนื้อเรื่อง[แก้]
อาซาฮินะ ไดโกะ ชายหนุ่มผู้ไล่ตามความฝันที่จะมีอาชีพเหมือนกับฮีโร่ในวัยเด็กของเขา ซึ่งช่วยเขาและหมาของเขา ออกจากกองเพลิง นั่นก็คือนักดับเพลิง ภายหลังเมื่อไดโกะเรียนจบ ม.ปลาย แรงบันดาลใจอันนั้นก็ได้ช่วยผลักดันเขาให้หันหลังกับชีวิตเรียนต่อในรั้วมหาวิทยาลัย หากแต่ก้าวเดินสู่เส้นทางชีวิตที่ใฝ่ฝัน และมันเริ่มต้นที่โรงเรียนนักดับเพลิง
ในบรรดานักเรียนโรงเรียนดับเพลิง ต่างก็มีเด็กใหม่ไฟแรงอยู่มากมายหลายคน ที่นั่นเขาได้พบกับ อามาคาสึ ชิโร ซึ่งก็เข้าเป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับไดโกะ พวกกลายเป็นทั้งคู่แข่ง และก็เพื่อนสนิทต่อกันในเวลาต่อมา ไดโกะเองตั้งใจเรียนและฝึกอย่างสุดความสามารถ โดยหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้ใช้ร่างกายของเขาบรรเทาทุกข์ และหยิบยื่นโอกาสรอดให้กับผู้ประสบภัย เฉกเช่นเดียวกับที่เขาเคยได้รับเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก
จนกระทั่งไดโกะเรียนจบจากโรงเรียนดับเพลิง ได้บรรจุเข้าเป็นนักดับเพลิงสังกัดหน่วย ม.หรือเมดากะฮามะ ซึ่งมีหัวหน้าโกมิเป็นผู้บังคับบัญชา โดยหน่วยนี้ได้ชื่อว่าเป็นหน่วยดับเพลิงในเขตที่มีการเกิดเพลิงไหม้น้อยที่สุด ทว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ ไดโกะต้องเผชิญกับนาทีวิกฤติที่ต้องอาศัยการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว และร่างกายที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี อุบัติเหตุครั้งแล้วครั้งเล่าทั้งในและนอกเวลางาน หลากสถานที่ หลากผู้คน แต่ในภาวะคับขัน ไดโกะก็ยังสามารถเอาตัวรอดและช่วยผู้ประสบภัยได้เสมอ ด้วยอาศัยสัญชาตญาณและสมรรถภาพทางร่างกายที่ได้รับการขัดเกลา แม้จะดูรั้น และแหกคอกอยู่ไม่น้อย แต่ไหวพริบของไดโกะก็ช่วยให้ผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ มาได้หลายต่อหลายครั้ง
หลังจากการออกปฏิบัติงานหลายหลายครั้ง ทำให้ไดโกะได้รู้จักหน่วยงาน เจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ ซึ่งเหนือกว่าเจ้าหน้าที่ดับเพลิงทั่วไปในทุกๆ ด้าน ทั้งทักษะ ความสามารถทางร่างกาย การตัดสินใจในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ ความประทับใจที่ไดโกะมีต่อเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ กลับกลายเป็นแรงบันดาลใจให้เขาตัดสินใจสมัครเข้าสอบบรรจุเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะมีผู้สมัครเข้าสอบจำนวนมากในทุกๆปี แต่มีเพียงไม่กี่คนที่จะได้สมหวัง ไดโกะจึงตั้งใจฝึกและศึกษาความรู้ต่างๆ อย่างเต็มที่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการคัดเลือกเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ แต่แล้วในคืนก่อนสอบ ก็มีเหตุให้ไดโกะต้องออกปฏิบัติงานดับไฟป่า เขาต้องพาผู้ประสบภัยวิ่งหนีวนหลบพายุเพลิงอันบ้าคลั่งอยู่ภายในป่าตลอดทั้งคืน เมื่อเช้าวันสอบมาถึงด้วยสภาพร่างกายที่อิดโรยและอ่อนล้าจากการสู้กับไฟมาทั้งคืน ทำให้ไม่มีใครคาดคิดว่าไดโกะจะสามารถฝ่าด่านการทดสอบอันสุดโหดเพื่อเข้าเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษได้ แต่ท้ายที่สุดทุกคนก็ต้องตะลึงและยอมรับกับพลังในตัวไดโกะ พลังที่มาจากจิตใจอันไม่ยอมแพ้ พลังที่มาจากสัญชาตญาณที่โหยหาการเอาชีวิตรอด และนั่นคือตอนที่ไดโกะได้สิทธิ์เข้าเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ
แม้ว่าไดโกะจะผ่านการคัดเลือกเพื่อเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษมาได้ ทว่าใช่จะมีแต่เรื่องดีๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต ในการปฏิบัติงานครั้งหนึ่งซึ่งเป็นเหตุการณ์ไฟไหม้โดมใหญ่ ไดโกะได้ออกปฏิบัติหน้าที่ร่วมๆ กับเพื่อนแห่งหน่วย ม. และพบว่าเปลวเพลิงได้ลุกไหม้หนัก และปิดกั้นทางออกจากอาคารจนหมดสิ้น ทั้งยังมีกระแสไฟฟ้ารั่วเป็นอุปสรรคที่ขวางมิให้ใครไปถึงผู้ประสบภัยได้ ไดโกะจึงตัดสินใจใช้รถดับเพลิงพุ่งชนผนังอาคารเพื่อเปิดทางเข้าไปช่วยผู้ประสบภัย แม้ว่าการตัดสินใจครั้งนั้นจะทำให้ช่วยผู้ประสบภัยได้ทั้งหมด แต่ก็มีการสืบสวนถึงการใช้รถดับเพลิงพุ่งเข้าชนอาคารระหว่างการปฏิบัติงานดังกล่าว ผลคือทำให้เจ้าหน้าที่ควบคุมรถโดนพักงาน ยังผลให้ไดโกะเศร้าซึมเป็นอย่างมากเพราะตระหนักว่าตนเป็นคนก่อเหตุ
ท่ามกลางความสับสนว้าวุ่นภายในจิตใจ ไดโกะเกิดความรู้สึกลังเลที่จะไปจากหน่วย ม.ด้วยเหตุผลส่วนตัวเพราะไม่อาจทนทำงาน โดยที่ต้องแบกรับความรู้สึกผิดได้อีกต่อไป เขาได้แต่นับวันรอคำสั่งเรียกตัวไปสังกัดเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ
เมื่อได้สวมเสื้อส้ม เครื่องแบบอันน่าภูมิใจของหน่วยกู้ภัยพิเศษ ไดโกะก็พบว่าชีวิตในโรงเรียนหน่วยกู้ภัยพิเศษ แตกต่างจากการทำงานในหน่วยดับเพลิงโดยสิ้นเชิง สถานการณ์ใหม่ๆ ทักษะใหม่ๆ ผ่านเข้ามาและถูกซึมซับเข้าไปในทุกส่วนของไดโกะ ทั้งร่างกายและจิตใจต่างถูกทดสอบและใช้งานจนถึงขีดสุดของมนุษย์ เพื่อช่วยเพิ่มโอกาสให้คนอื่นได้อยู่รอดต่อไป ท่ามกลางเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยพิเศษคนอื่นๆ ซึ่งต่างก็เป็นมือดีจากทั่วประเทศที่ผ่านการคัดเลือกเข้ามาด้วยกันทั้งนั้น ไดโกะยังเปล่งประกายยอดนักกู้ภัยในหลายๆ เหตุการณ์ด้วยกัน และเมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ได้กลับไปทำงานกับเพื่อนๆ หน่วย ม. อีกครั้ง
ในการปฏิบัติงานหลายๆครั้ง ไดโกะต้องผ่านเหตุการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย จนครั้งหนึ่งหลังจากที่เขาพบกับประสบการณ์เฉียดตายภายในกองเพลิง มันก่อเกิดความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นในใจเป็นอย่างยิ่ง จนถึงขั้นทำให้คิดลาออกจากงาน แต่ในที่สุด หัวหน้าโกมิ ก็ได้มอบพลังให้แก่เขา คำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ แต่แฝงไว้ด้วยความหมายอันยิ่งใหญ่ ช่วยให้เขาได้ฝ่าฟันอุปสรรคภายในจิตใจขึ้นไปได้อีกครั้ง
เมื่อไดโกะกลับมามีกำลังใจในการทำงาน เหตุการณ์ต่างๆ ดูเหมือนจะดำเนินไปด้วยดี เมื่อกรมดับเพลิงมีแผนขยายกำลังรับมืออุบัติภัย ซึ่งรวมถึงการซื้อเฮลิคอปเตอร์สำหรับดับเพลิงลำใหม่ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเฮลิคอปเตอร์ลำดังกล่าวหายไประหว่างทดสอบการบิน ทุกคนต่างอลหม่านกับการตามหาเฮลิคอปเตอร์ กระทั่งในท้ายที่สุดไดโกะก็เป็นผู้คนพบสิ่งที่ทุกคนตามหา
และอีกครั้งหนึ่งที่ไดโกะจะต้องจำไปตลอด เมื่อประสาทสัมผัสพิเศษของเขาทำให้ทุกคนรู้ตัวถึงเปลวเพลิงลุกไหม้ใหญ่สนามบินริมน้ำ ซึ่งที่นั่น ไดโกะได้เสี่ยงภัยเข้าไปช่วยชีวิตฮีโร่ของเขา หัวหน้าโกมิ ผู้ที่ฝ่าเปลวเพลิงเข้าไปช่วยไดโกะในเหตุการณ์ไฟไหม้ตอนเด็กๆ นั่นเอง
แม้การวางระบบป้องกันอุบัติภัยจะได้ผลดีขึ้น แต่อัคคีภัย และอุบัติภัยก็ยังเกิดขึ้นได้เสมอ ทุกหนทุกแห่งในโลก ไดโกะช่วยคนมามากมาย แต่ทุกครั้งเค้าทำลงไปด้วยจิตใต้สำนึกเพื่อช่วยตนเองให้รอดทั้งนั้น ทว่าในเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตของไดโกะอีกครั้งหนึ่ง อุบัติภัยไฟป่าในประเทศอินโดนีเซีย ณ ที่แห่งนั้น ไดโกะได้เปลี่ยนไป เมื่อเขาต้องทำทุกวิถีทาง ละทิ้งหน้าที่ประจำ ขโมยอุปกรณ์ดับเพลิงของสถานี หนีออกนอกประเทศ เพื่อเดินทางไปยังอินโดนีเซีย ทั้งหมดทั้งสิ้น เพื่อไปช่วย โอจิไอ ชิซูกะ คนรักของเขาที่ตกอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงแห่งเกาะสุมาตรานั่นเอง
ตัวละคร[แก้]
- อาซาฮินะ ไดโกะ (朝比奈大吾)
- ตัวเอกของเรื่อง มีนิสัยมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว มีความกระตือรือร้น ออกจะติดมุทะลุในบางครั้ง ตัดสินใจเข้าโรงเรียนนักดับเพลิงหลังจบจากระดับมัธยมปลาย เพื่อทำตามความใฝ่ฝันของตนเอง ทั้งนี้เพราะตอนสมัยเด็ก ไดโกะเคยติดอยู่ในบ้านที่มีเพลิงไหม้กับสุนัขคู่ใจ โดยรอดจากเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้เพราะนักดับเพลิงเข้าไปช่วยไว้ทัน ทำให้ไดโกะอยากเป็นนักดับเพลิงมาตั้งแต่นั้น เมื่อเข้าทำงานก็สังกัดสถานเมดากะฮามะ
ภายหลังได้เป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ
- อามาคาสึ ชิโร (甘粕士郎)
- นักดับเพลิงรุ่นเดียวกับไดโกะ เป็นทั้งคู่แข่งและเพื่อนรู้ใจซึ่งกันและกัน บุคลิกเป็นคนรอบคอบ สุขุม ซึ่งค่อนข้างจะตรงข้ามกับไดโกะ สังกัดสถานีคุจิระได
- โกมิ ฮาจิเมะ (五味)
- เป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงของไดโกะ มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าสถานีเมดากะฮามะ ภายนอกดูเป็นคนเฉื่อยชา ไม่ทุกข์ไม่ร้อน แต่แท้จริงแล้วเป็นคนที่มีควาสมคิดอ่านละเอียดลึกซึ้ง พิจารณาสิ่งต่างๆ อย่างใจเย็นและมีเหตุผล ผ่านประสบการณ์กู้ภัยมาแล้วมากมาย และเขาคือคนที่เข้าไปช่วยไดโกะสมัยที่ยังเป็นเด็กอยู่นั่นเอง
- โอจิไอ ชิซูกะ (落合静香)
- อาจารย์สาวผู้สอนไดโกะสมัยมัธยมปลาย คอยให้กำลังใจไดโกะมาตลอดจนในที่สุดเขาก็สามารถเข้าเป็นนักดับเพลิงได้ตามความใฝ่ฝันแต่เด็ก แม้ว่าหลังจากนั้นไดโกะจะพบกับอุปสรรคใดๆ ก็ตาม โอจิไอก็คอยอยู่เคียงข้างเสมอ จนเกิดเป็นความรักความผูกพันระหว่างคนทั้งสอง ภายหลังแต่งงานกับไดโกะและมีบุตรสาวด้วยกัน 1 คน
- คันดะ เค (神田恵)
- เจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ ที่ได้รับกานกล่าวขานกันว่ามีความสามารถดีเยี่ยมเป็นมือหนึ่งของหน่วยงาน ทั้งในด้านร่างกาย สภาพจิตใจ ทักษะความรู้ต่างๆ เขาเคยร่วมปฏิบัติงานกับไดโกะตั้งแต่ที่ไดโกะยังไม่บรรจุเข้าเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยพิเศษ ภายหลังเมื่อไดโกะเข้าสังกัดแล้ว เขายังเป็นหัวหน้าหน่วยที่ดูแลไดโกะอีกด้วย
- คนโด จุน (近藤純)
- เป็นเด็กสาวรุ่นน้องจากโรงเรียนมัธยมเดียวกันกับที่ไดโกะเรียนจบมา บุคลิกเป็นคนจริงจัง โผงผางมีความเด็ดขาด คนโดแอบชอบไดโกะซึ่งเป็นรุ่นพี่มานาน โดยไดโกะเคยช่วยเธอจากเหตุการณ์ไฟไหม้ห้างสรรพสินค้าด้วยการอุ้มเธอกระโดดจากอาคารลงบนเบาะชูชีพ เมื่อคนโดเรียนจบชั้นมัธยม เธอจึงเอาแบบอย่างไดโกะเข้าเรียนโรงเรียนดับเพลิงด้วย แม้จะไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานในสถานที่เกิดเหตุ แต่คนโดก็ทำหน้าที่สนับสนุนนักดับเพลิงอย่างไดโกะเต็มที่
- อุเอกิ (植木)
- เป็นเจ้าหน้าที่ดับเพลิงหน่วย ม. เช่นเดียวกับไดโกะ อุเอกิเป็นเจ้าหน้าที่รุ่นพี่ที่คอยให้คำแนะนำไดโกะมาตั้งแต่ยังเข้างานใหม่ๆ ทำให้สนิทสนมกับไดโกะมาก หน้าที่ของเขาคือรับผิดชอบขับรถฉีดน้ำ และควบคุมรถฉีดตามคำสั่งหัวหน้าหน่วย เหตุการณ์ตอนที่ไดโกะใช้รถดับเพลิงพุ่งชนอาคารเข้าไปช่วยผู้ประสบภัยยคราวไฟไหม้โดม ส่งผลให้อุเอกิต้องรับโทษในฐานะผู้รับผิดชอบการควบคุมรถคันดังกล่าว อย่างไรก็ดีภายหลังอุเอกิก็ได้กลับมาปฏิบัติงานและเข้ากับไดโกะได้ดีดังเดิม
- ไทระ ชิเงรุ
- เป็นเจ้าหน้าที่ดับเพลิงหน่วย ม. เขาเป็นรุ่นพี่ไดโกะเพียงไม่กี่ปี มีความชำนาญในการใช้หัวฉีด และสายฉีดน้ำควบคุมเพลิง
- อารา
- เป็นอดีตมือหนึ่งแห่งหน่วยกู้ภัยพิเศษ ในตอนที่ไดโกะโดนพิจารณาว่าจะให้ออกจากงานหรือไม่เมื่อครั้งที่เกิดเหตุการณ์ขับรถดับเพลิงพุ่งชนอาคาร อาราเป็นผู้เสนอให้รับไดโกะเข้าหน่วยกู้ภัยพิเศษเพราะมองว่าไดโกะเป็นผู้มีสัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอดและช่วยผู้ประสบภัยเช่นเดียวกับตนตอนหนุ่มๆ ซึ่งน่าจะเป็นกำลังสำคัญให้กับหน่วยกู้ภัยพิเศษ แต่ภายหลังอาราก็ต้องตระหนักว่าไดโกะเป็นคนที่มีสัญชาตญาณที่อันตรายและน่ากลัวกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากนัก
- กัปตันโอชิโทริ (忍足ミキ)
- เป็นเจ้าหน้าที่ดับเพลิงหญิง ในอดีตมีความหลังกับเหตุการณ์ไฟไหม้ใหญ่โรงพยาบาล โดยรอดจากเหตุการณ์คราวนั้นมาเพราะโกมิเป็นคนเข้าไปช่วยไว้ แต่เธอก็ต้องสูญเสียแม่ไปในเหตุการณ์ครั้งนั้น เธอเป็นผู้ผลักดันให้มีการเตรียมอุปกรณ์ใหม่ๆ สำหรับเจ้าหน้าที่ดับเพลิง รวมไปถึงเฮลิคอปเตอร์ดับเพลิงที่เกิดเหตุหายไปอย่างลึกลับขณะทดลองบินด้วย
โอวีเอ[แก้]
"สิงห์ผจญเพลิง" ได้รับการถ่ายทอดเป็นภาพยนตร์การ์ตูน โดยมีชื่อเรื่องเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า เมกุมิ โนะ ไดโกะ (め組の大吾) และชื่อภาษาอังกฤษคือ ไฟร์ไฟเตอร์ ไดโกะ (Fire Fighter Daigo) เป็นภาพยนตร์ความยาว 45 นาที ออกจำหน่ายครั้งแรกเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2542 โดยเนื้อหาในภาพยนตร์เล่าเรื่องตั้งแต่ไดโกะเพิ่งเข้าทำงานที่สถานีดับเพลิงหน่วยเมดากะฮามะ จนกระทั่งเหตุการณ์ขับรถดับเพลิงชนกำแพง
- ผู้ผลิต ซันไรส์
- ผู้จัดจำหน่าย โตโฮ
- ผู้กำกับ ซึสึมุ นิชิซาวา, Nishizawa Susumu (西澤 晋)
- กำกับภาพ ชิราอิ ฮิซาโอะ, Shirai Hisao (白井 久男)
- ดนตรีประกอบ ฮามากุจิ ชิโร, Hamaguchi Shiro (浜口 史郎)
- สกรีนเพลย์ อินาริ อากิฮิโกะ, Inari Akihiko (稲荷 昭彦)
| ผู้ให้เสียงพากย์ | ตัวละครในเรื่อง |
| ทาคากิ วาตารุ, Takagi Wataru (高木渉) | อาซาฮินะ ไดโกะ |
| อิชิโจ คาซุยะ, Ichijo Kazuya (一条 和矢) | อามาคาสึ ชิโร |
| อิโนะอุเอะ คิกุโกะ, Inoue Kikuko (井上喜久子) | โอจิไอ ชิซูกะ |
| ยาระ ยูซากุ, Yara Yusaku (屋良 有作) | โกมิ ฮาจิเมะ |
| โฮริเบะ ริวอิจิ, Horibe Ryuichi (堀部 隆一) | อุเอกิ |
ละครโทรทัศน์[แก้]
สิงห์ผจญเพลิง ได้รับการดัดแปลงเนื้อเรื่องเพื่อทำละครโทรทัศน์ ใช้ชื่อเรื่องว่า ไฟร์บอยส์ (Fire Boys) ออกอากาศทางช่อง ฟูจิทีวี (Fuji TV) ออกอากาศทุกวันอังคารเวลา 21.00 น. ตั้งแต่ 6 มกราคม ถึง 16 มีนาคม พ.ศ. 2547 รวมทั้งสิ้น 11 ตอน
ละครได้รับความนิยมจากผู้ชมคิดเป็นร้อยละ 12.1 โดยเพลงที่ใช้ในละครไฟร์บอยส์ มีชื่อว่า อะ โร้ด โฮม (A Road Home) ชื่อภาษาญี่ปุ่นคือ มิจิ ชิรุเบะ (Michi Shirube) ขับร้องและบรรเลงโดยวง ออเร้นจ์ เรนจ์ (Orange Range)
| รายชื่อนักแสดง | ตัวละครในเรื่อง |
| ยามาดะ ทาคายูกิ | อาซาฮินะ ไดโกะ |
| อุจิยามา รินะ | โซโนดะ มาฮิรุ |
| มิมูระ | คนโด จุน |
| ทซึกาโมโตะ ทากาชิ | อามาคาสึ ชิโร |
| คัตสึรายามา ชินโง | อาคาโบชิ มิตซึรุ |
| โคนิชิ มานามิ | โอจิไอ ชิซูกะ |
| อิชิกุโระ เคน | ไทระ ชิเงรุ |
| คากะ ทาเคชิ | โกมิ ฮาจิเมะ |
| โอชิมา โยโกะ | อาซาฮินะ มิยาโกะ |
| โคอิเดะ ซาโอริ | อาซาฮินะ มิกิ |
| นูคิมิตสึ โยอิจิ | มันโจ ฮากาเสะ |
| โมโระ โมโรโอกะ | อุเอกิ |
| มาโตบะ โคจิ | คันดะ อิซาโอะ |
| ฮานาฮาระ เทรุโกะ | คุณย่าของอาซาฮินะ ไดโกะ |
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- เว็บไซต์ทางการ-Shogakukan[ลิงก์เสีย] (ญี่ปุ่น)
- เว็บไซต์ทางการ-VIZ media (อังกฤษ)
- ละครโทรทัศน์ Fire Boys เก็บถาวร 2009-03-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)
- ภาพยนตร์การ์ตูน เมกุมิ โนะ ไดโกะ[ลิงก์เสีย] (เกาหลี)