โชห่วย
 | บทความนี้ทั้งหมดหรือบางส่วน มีเนื้อหา รูปแบบ หรือลักษณะการนำเสนอที่ไม่เหมาะสมสำหรับสารานุกรม |
โชห่วย คือ ร้านขายของชำ ตามความหมายในพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 มาจากภาษาจีนแต้จิ๋วว่า 凑货 (อ่านว่า โฉ่วห่วย) ตัวหนังสือจีน 凑(โฉ่ว) แปลว่า รวบรวม ส่วนตัวหนังสือ 货(ห่วย) แปลว่า สินค้า
รากศัพท์[แก้]
คำว่า โชห่วย ในความหมายของคนไทยคือ ร้านขายของชำ สันนิษฐานว่ามาจากภาษาจีนเขียนว่า 粗货[1] ออกเสียงจีนกลางว่า "ชู ฮั่ว" ( ชู - 粗 หมายถึง ใหญ่ ๆ หรือ หยาบ, ฮั่ว - 货 หมายถึง สินค้า, แปลรวมๆ หมายความว่า มีของขายเยอะแยะมากมาย) ในสำเนียงจีนฮกเกี้ยน ที่เป็นชาวจีนที่มาค้าขายรุ่นแรก ๆ ในไทย แถบปีนัง มลายู และภูเก็ต ก็ออกเสียงว่า โชฮ่วย หรือ ชุกห่วย
คำว่าโชห่วย ในภาษาจีนแต้จิ๋ว บางครั้งเรียกว่า จับห่วย (雜貨) หรือ แป๊ะห่วย (百貨) ในขณะที่ภาษากวางตุ้งจะออกเสียงว่า จาบฟอโผว[2]
อ้างอิง[แก้]
บรรณานุกรม[แก้]
- นวรัตน์ ภักดีคำ. จีนใช้ ไทยยืม. กรุงเทพฯ: อมรินทร์, 2553. (12), 210 หน้า.
- http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRNMk1qWTFNakl4Tnc9PQ==&catid=01
 | บทความเศรษฐศาสตร์ การเงิน ธุรกิจ หรือ การค้านี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |