แอมีลอยด์ บีตา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แอมีลอยด์ บีตา (อังกฤษ: Amyloid beta; Abeta; Aβ) เป็นสายเพปไทด์ขนาด 39–43 กรดอะมิโนซึ่งเป็นองค์ประกอบหลักของคราบแอมีลอยด์ พลาก (amyloid plaque) ในสมองของผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ พลากดังกล่าวยังพบได้ในโรคสมองเสื่อมบางชนิดเช่น Lewy body dementia บางชนิด และโรคกล้ามเนื้ออักเสบเช่น inclusion body myositis แอมีลอยด์ บีตายังรวมกลุ่มคลุมรอบหลอดเลือดสมองในโรค cerebral amyloid angiopathy พลากหรือคราบดังกล่าวประกอบด้วยเส้นใยโปรตีนยุ่งเหยิงที่ลำดับการเรียงตัวปกติเรียกว่า เส้นใยแอมีลอยด์ (amyloid fibers) ซึ่งเป็นการม้วนพับของโปรตีนที่ผิดปกติเช่นเดียวกับในเพปไทด์อื่นๆ เช่นพรีออน

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]