แสมดำ
| แสมดำ | |
|---|---|
| |
| Indian mangrove | |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ 
| |
| โดเมน: | ยูแคริโอตา |
| อาณาจักร: | พืช |
| เคลด: | พืชมีท่อลำเลียง |
| เคลด: | พืชดอก |
| เคลด: | พืชใบเลี้ยงคู่แท้ |
| เคลด: | แอสเทอริด |
| อันดับ: | กะเพรา |
| วงศ์: | เหงือกปลาหมอ |
| สกุล: | Avicennia L. |
| สปีชีส์: | Avicennia officinalis |
| ชื่อทวินาม | |
| Avicennia officinalis L. | |
แสมดำ (ชื่อวิทยาศาสตร์: Avicennia officinalis ) เป็นพืชในป่าชายเลน พบได้ทั้งหาดทรายปนเลนและหาดเลน เป็นแนวป่าที่ช่วยดักตะกอนดินสำคัญในระบบนิเวศป่าชายเลน รากเป็นร่างแห มีรากหายใจเป็นแท่งโผล่ขึ้นดิน เปลือกต้นเรียบ สีเขียวเข้มถึงเทาเข้ม ใบแตกตรงข้ามเป็นคู่ ใต้ใบไม่ซีดแบบแสมขาว ใบหนาอวบน้ำป้องกันการสูญเสียน้ำ มีต่อมเกลือที่ใบช่วยขับเกลือออก ดอกสีขาว-เหลือง 4 กลีบ เป็นช่อคล้ายดอกแสมขาว แต่ดอกใหญ่กว่า ผลเป็นรูปกระเปาะคล้ายแสมขาว แต่สั้นกว่า ผลเป็นรูปหยดน้ำ ปลายผลงอ มีขนสีน้ำตาลอ่อนคลุมทั้งผล ผลลอยน้ำได้[2]
การใช้ประโยชน์[แก้]
มีสารแทนนินในเปลือกใช้ฟอกหนัง ผลใช้ทำขนมลูกแสมซึ่งเป็นขนมพื้นบ้านของอำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรีได้ โดยนำลูกแสมมาแกะไส้กลางซึ่งเป็นเอ็มบริโอออกไปก่อน นำไปต้มไล่ความขมออกหลายน้ำจนจืด นำลูกแสมต้มนี้ไปคลุกเกลือรับประทาน หรือนำไปผสมกับแป้งมันสำปะหลัง แป้งข้าวเจ้า หัวกะทิ น้ำตาลปี๊บ แล้วนำไปนึ่ง ลูกแสมที่นิยมนำมาทำขนมจะเป็นผลอ่อน เปลือกสีเขียวอ่อน ถ้าผลแก่จะใช้ทำขนมไม่ได้[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Duke, N.; Kathiresan, K.; Salmo III, S.G.; Fernando, E.S.; Peras, J.R.; Sukardjo, S.; Miyagi, T. (2010). "Avicennia officinalis". IUCN Red List of Threatened Species. 2010: e.T178820A7616950. สืบค้นเมื่อ 8 May 2021.
- ↑ จักกริช พวงแก้ว; สรณรัชฏ์ กาญจนะวณิช; วิภาพรรณ นาคแพน (2006). นักสืบชายหาด: พืชและสัตว์ชายหาด. กทม.: มูลนิธิโลกสีเขียว. p. 155. ISBN 9747076195.
- ↑ เส้นทางขนมไทย. กทม.: แสงแดด. 2010. p. 168. ISBN 9786167016177.
อนุกรมวิธาน[แก้]
- Linnaei, Caroli; Salvii, Laurentii (1753). "Tetrandria Monogynia". Species plantarum: exhibentes plantas rite cognitas, ad genera relatas, cum differentiis specificis, nominibus trivialibus, synonymis selectis, locis natalibus, secundum systema sexuale digestas. Vol. I. Stockholm: Impensis Laurentii Salvii. p. 110. สืบค้นเมื่อ 2009-03-31.
- Linnaeus, Carl (1775-11-05). "Avicennia officinalis L." (html). Linnean herbarium. Stockholm: Department of Phanerogamic Botany, Swedish Museum of Natural History. สืบค้นเมื่อ 2009-03-31.
- "Index Nominum Genericorum -- Avicennia" (html). International Code of Botanical Nomenclature. Washington, D.C.: Smithsonian Museum of Natural History. สืบค้นเมื่อ 2009-03-31.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
