แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโร
| แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโร | |
|---|---|
| جبهة تحرير مورو الإسلامية | |
| รู้จักในชื่อ | Bangsamoro Islamic Armed Forces (BIAF) |
| คณะผู้นำ | อัล-ฮัดจ์ มูรัด เอบราฮิม, ซาลามัต ฮาชิม (อดีต) |
| ก่อตั้ง | 1977 |
| ปีที่ปฏิบัติการ | 1977 – 27 มีนาคม ค.ศ. 2014 (หยุดยิงถาวร)[1] |
| แยกจาก | แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโร |
| ประเทศ | ฟิลิปปินส์ |
| เป้าหมาย | ให้ภูมิภาคบังซาโมโรเป็นเอกราช (อดีต) ก่อตั้งภูมิภาคที่มีสิทธิปกครองตนเองมากกว่าเขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิม (ภูมิภาคปกครองตนเองบังซาโมโร) |
| กองบัญชาการ | Darapanan, Sultan Kudarat, จังหวัดมากินดาเนา |
| หนังสือพิมพ์ | Luwanran |
| ภูมิภาคปฏิบัติการ | มินดาเนา, ประเทศฟิลิปปินส์ |
| แนวคิด | การปกครองตนเองของโมโร ลัทธิอิสลาม |
| สถานะ | ไม่ดำเนินการ (ในฐานะกลุ่มทหาร) |
| ธง |  |
| เว็บไซต์ | https://www.luwaran.com/ |
แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโร (อังกฤษ: Moro Islamic Liberation Front, MILF; อาหรับ: جبهة تحرير مورو الإسلامية) เป็นกบฏแบ่งแยกดินแดนของชาวมุสลิม มีที่ตั้งอยู่ทางภาคใต้ของฟิลิปปินส์[2] ทางกลุ่มเรียกบริเวณที่ตนเองมีอิทธิพลว่า ”บังซา โมโร” ซึ่งครอบคลุมทางใต้ของเกาะมินดาเนา หมู่เกาะซูลู ปาลาวัน บาซิลัน และเกาะข้างเคียง มีชาวมุสลิมประมาณ 4.5 ล้านคนในฟิลิปปินส์[3]และส่วนใหญ่อยู่ในบริเวณนี้
ประวัติ[แก้]
แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโรเดิมมีศูนย์กลางอยู่ในแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรที่ก่อตั้งเมื่อราว พ.ศ. 2503 กลุ่มนี้มีความต้องการจัดตั้งรัฐอิสลามโมโรและดำเนินการก่อการร้ายเพื่อสนับสนุนแนวคิดนี้ รัฐบาลฟิลิปปินส์ไม่ยอมรับแนวคิดการจัดตั้งรัฐอิสลามและส่งกองทหารเข้ามาปราบปราม แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโรแยกตัวออกมาเมื่อ พ.ศ. 2524 หลังจากที่แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรยอมเจรจาสันติภาพกับรัฐบาล.[4]
แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโรกลายเป็นกลุ่มแบ่งแยกดินแดนที่ใหญ่ที่สุดในฟิลิปปินส์ มีการทำความตกลงหยุดยิงกับรัฐบาลเมื่อ พ.ศ. 2540 แต่ข้อตกลงนี้ถูกละเมิดเมื่อ พ.ศ. 2543 โดยรัฐบาลของโจเซฟ เอสตราด้า แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโรได้ประกาศญิฮาด และมีการกล่าวอ้างว่ากลุ่มนี้มีความสัมพันธ์กับอาบูไซยาฟและอัลกออิดะฮ์
ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2548 แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโรเข้าโจมตีกองทหารของรัฐบาลในมากวินดาเนา ทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 23 คน อาบู โซเฟียและอาบูไซยาฟเข้ามาเกี่ยวข้องในวันที่มีการต่อสู้ด้วย แต่แนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโรออกมาปฏิเสธภายหลังว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับการโจมตีนี้และปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับอัลกออิดะฮ์ในทุกกรณี
วันที่ 7 ตุลาคม 2555 ประธานาธิบดีเบนิกโน อากีโนประกาศข้อตกลงแลกประโยชน์สันติภาพกับแนวร่วมปลดปล่อยอิสลามโมโร[5]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Philippines reach landmark peace deal with MILF". Conciliation Resources. March 26, 2014.
- ↑ BBC News Online Article:The Philippines' MILF rebels, Last accessed 23 October 2006
- ↑ Philippines เก็บถาวร 2015-07-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน CIA World Factbook, 2006
- ↑ Dangerous dynamics: activists, militants and terrorists in Southeast Asia, Wright-Neville, D. The Pacific Review 17 (1), (2004)
- ↑ http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-19860907
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- เว็บไซต์ทางการ
- FAS.org: Moro Islamic Liberation Front
- Moro Islamic Liberation Front (MILF) Narrative – National Consortium for the Study of Terrorism and Responses to Terrorism; University of Maryland เก็บถาวร 2020-11-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- The Moro Islamic Liberation Front (MILF) and Security in Southeast Asia
- Moro Muslims engage US-Army: battles of Bud Dajo and Bud Bagsak เก็บถาวร 2011-04-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- GR Nos. 183591, 183572, 183893, and 183951, The Province of North Cotabato v. Republic, October 14, 2008
- The Long Struggle to Silence the Guns of Rebellion: A Review of the Long and Winding Trail to the Elusive Peace Agreements by The CenSEI Report
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| อื่น ๆ | |
