แกรี เคฮิลล์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แกรี เคฮิลล์
เคฮิลล์กับอังกฤษในการแข่งขันฟุตบอลโลก 2018
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม แกรี เจมส์ เคฮิลล์[1]
วันเกิด (1985-12-19) 19 ธันวาคม ค.ศ. 1985 (38 ปี)[2]
สถานที่เกิด ดรอนฟีลด์ อังกฤษ
ส่วนสูง 6 ft 4 in (1.93 m)[3]
ตำแหน่ง เซ็นเตอร์แบ็ก
สโมสรเยาวชน
0000–2000 เอเอฟซี ดรอนฟีลด์
2000–2004 แอสตันวิลลา
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2004–2008 แอสตันวิลลา 28 (1)
2004–2005เบิร์นลีย์ (ยืมตัว) 27 (1)
2007–2008เชฟฟีลด์ยูไนเต็ด (ยืมตัว) 16 (2)
2008–2012 โบลตันวอนเดอเรอส์ 130 (13)
2012–2019 เชลซี 191 (13)
2019–2021 คริสตัลพาเลซ 45 (1)
2021–2022 เอเอฟซีบอร์นมัท 22 (0)
ทีมชาติ
2004–2005 อังกฤษ อายุไม่เกิน 20 ปี 3 (0)
2007 อังกฤษ อายุไม่เกิน 21 ปี 3 (0)
2010–2018 อังกฤษ 61 (5)
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 19:48, 5 สิงหาคม 2019 (UTC)

แกรี เจมส์ เคฮิลล์ (อังกฤษ: Gary James Cahill; เกิด 19 ธันวาคม ค.ศ. 1985) เป็นอดีตนักฟุตบอลชาวอังกฤษ โดยก่อนหน้านี้เล่นในตำแหน่งเซ็นเตอร์แบ็กให้กับบอร์นมัท เขาอยู่ในสถาบันเยาวชนของแอสตันวิลลาตั้งแต่อายุ 15 ปี ก่อนจะถูกยืมตัวไปเล่นให้เบิร์นลีย์นานครึ่งฤดูกาลเมื่อปลายปี 2004 และลงเล่นในลีกนัดแรกในเกมที่ชนะนอตติงงัมฟอริสต์ 1-0

เขาลงเล่นไป 32 นัดรวมทุกรายการให้เดอะคลาเร็ตส์ พร้อมคว้ารางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีและดาวรุ่งแห่งปีที่เทิร์ฟมัวร์ ก่อนจะกลับมาเล่นให้ทีมชุดใหญ่ของวิลลาเมื่อปลายปี 2005 ในเกมที่ถล่มวีคอมบ์ไป 8-3 ในลีกคัพ แต่เขาต้องรอถึงเดือนเมษายนกว่าจะได้ลงเล่นในพรีเมียร์ลีก ในเกมที่บุกไปแพ้อาร์เซนอล 5-0 กองหลังรายนี้รักษาตำแหน่งในทีมไว้ได้ในฤดูกาลต่อมาภายใต้การคุมทีมของมาร์ติน โอนีล แต่หลังจากลงสนามในฤดูกาล 2007/08 ไปได้เพียง 2 นัด เขาถูกยืมตัวไปเล่นให้เชฟฟีลด์ยูไนเต็ดในเดอะแชมเปียนชิปอีกครั้ง โดยทำได้ 2 ประตูจาก 16 นัด

เดือนมกราคมปี 2008 เคฮิลล์ย้ายไปร่วมทีมโบลตันด้วยค่าตัว 5 ล้านปอนด์ และตั้งหลักในถิ่นรีบอคสเตเดียมได้อย่างรวดเร็ว ช่วยให้ทีมของแกรี เม็กสันรอดการตกชั้นไปได้ เคฮิลล์มีชื่อติดทีมชาติอังกฤษชุดยู 21 ตั้งแต่ต้นปี 2007 ก่อนจะมีชื่อติดทีมชาติชุดใหญ่สำหรับเกมฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกกับคาซัคสถานในเดือนมิถุนายนปี 2009 แต่เขาต้องรอจนถึงเดือนกันยายนปี 2010 กว่าจะได้ลงสนามครั้งแรก เมื่อเขาถูกส่งลงสนามไปจับคู่กับจอห์น เทร์รี แทนไมเคิล ดอว์สัน ที่มีอาการบาดเจ็บ ในเกมที่สิงโตคำรามถล่มบัลแกเรียไป 4-0 ในเดือนมีนาคมปี 2011 เคฮิลล์ได้ลงตัวจริงให้ทีมชาติอังกฤษเป็นครั้งแรกในเกมอุ่นเครื่องกับกานา และทำประตูแรกในนามทีมชาติได้ในเกมเยือนบัลแกเรียเดือนกันยายน

อ้างอิง[แก้]

  1. "Updated squads for 2017/18 Premier League confirmed". Premier League. 2 February 2018. สืบค้นเมื่อ 10 February 2018.
  2. Hugman, Barry J., บ.ก. (2010). The PFA Footballers' Who's Who 2010–11. Edinburgh: Mainstream Publishing. p. 71. ISBN 978-1-84596-601-0.
  3. "Gary Cahill". Chelsea F.C. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 August 2018.