เรือบรรทุกเครื่องบินชั้นเล็กซิงตัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CV-2)
การทดลองระเบิดนิวเคลียร์ เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 1946
ยูเอสเอส ซาราโตกา (CV-3) ขณะกำลังอัปปาง

เรือบรรทุกเครื่องบินเล็กซิงตัน (อังกฤษ: Lexington class aircraft carrier) เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินของกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา มีด้วยกันสองลำ คือ ยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CV-2) และยูเอสเอส ซาราโตกา (CV-3) เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินชุดแรกของสหรัฐที่ได้เข้าประจำการ และออกปฏิบัติการจริง (ไม่นับ ยูเอสเอส แลงลีย์ (CV-1) ที่เป็นเรือทดลอง และถูกดัดแปลงเป็นเรือบรรทุกเครื่องบินทะเล)

เรือบรรทุกเครื่องบินในชั้นนี้ เดิมถูกออกแบบให้เป็นเรือลาดตระเวนประจัญบาน (battlecruiser) ได้รับวางกระดูกงูตั้งแต่ช่วงปี 1921-1922 มีทั้งสิ้น 6 ลำ ในชั้น "เรือลาดตระเวนประจัญบานชั้นเล็กซิงตัน" ระวางขับน้ำ 43,500 ตัน ได้แก่

ชื่อเรือ ชื่อเดิม วางกระดูกงู ปล่อยลงน้ำ ประจำการ สถานะ
ยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CV-2) ยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CC-1) 1921 1925 1927 อัปปาง 8 พฤษภาคม 1942
ยูเอสเอส คอนสเตลเลชัน (CC-2) 1920 - - ยกเลิก 1923 (สร้างเสร็จ 22.7%)
ยูเอสเอส ซาราโตกา (CV-3) ยูเอสเอส ซาราโตกา (CC-3) 1920 1925 1927 อัปปาง 25 กรกฎาคม 1946
ยูเอสเอส เรนเจอร์ (CC-4) 1921 - - ยกเลิก 1923 (สร้างเสร็จ 4%)
ยูเอสเอส คอนสติติวชัน (CC-5) 1921 - - ยกเลิก 1923 (สร้างเสร็จ 13.4%)
ยูเอสเอส ยูไนเต็ด สเตตส์ (CC-6) 1921 - - ยกเลิก 1923 (สร้างเสร็จ 12.1%)

สืบเนื่องจากสนธิสัญญาวอชิงตัน [1] ที่กำหนดให้สหรัฐมีกองกำลังทางเรือได้ไม่เกิน 135,000 ตัน ทำให้การสร้างเรือจำนวน 4 ลำ คือ คอนสเตลเลชัน เรนเจอร์ คอนสติติวชัน และยูไนเต็ด สเตตส์ ถูกระงับ ส่วนยูเอสเอส เล็กซิงตัน และยูเอสเอส ซาราโตกา ถูกดัดแปลงเป็นเรือบรรทุกเครื่องบิน มีระวางขับน้ำ 36,000 ตัน พร้อมกับเปลี่ยนรหัส จาก CC-1 เป็น CV-2 และ CC-3 เป็น CV-3 ตามลำดับ

เรือยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CV-2) อัปปางลงในการรบที่ทะเลคอรัล เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 1942 ส่วนยูเอสเอส ซาราโตกา (CV-3) ถูกใช้เป็นเป้าการทดลองระเบิดนิวเคลียร์ ในปฏิบัติการครอสโรดส์ ที่หมู่เกาะบิกินี เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 1946 [2]

อ้างอิง[แก้]

  1. http://www.ibiblio.org/pha/pre-war/1922/nav_lim.html
  2. Bulletin Editors (1946), "Operation Crossroads: The effect of the Atomic Bomb on Naval Power", Bulletin of the Atomic Scientists, Chicago, no. Vol. 1, No. 5, February 15. 1946, p. 1, สืบค้นเมื่อ 2009-12-05 {{citation}}: |last= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)