เรือนเครื่องผูก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เรือนเครื่องผูก คือประเภทหนึ่งของเรือนที่อยู่อาศัยของคนไทย ที่เรียกว่า เรือนไทย คู่กันกับ เรือนเครื่องสับ

  • ในภาคเหนือจะเรียกว่าเรือนไม้บั่ว ซึ่งหมายถึงไม้ไผ่

ลักษณะของเรือนเครื่องผูก[แก้]

  • เป็นเรือนที่ก่อสร้างแบบง่าย ๆ ในลักษณะอาคารชั่วคราว หรือกึ่งถาวร
  • วัสดุที่ใช้มักจะเป็นไม้ไผ่ การผูกรัดส่วนต่าง ๆ ของอาคารเข้าด้วยกันจะใช้ตอกและหวาย
  • หลังคามุงด้วย จาก แฝก ใบตองตึง หรือหญ้าคา ตามแต่วัสดุในแต่ละพื้นที่
  • ฝามักจะเป็นฝาขัดแตะ ในภาคใต้มักนิยมสานแบบเสื่อลำแพน
  • พื้นมีทั้งไม้ฟาก (ไม้ไผ่ผ่าครึ่งแล้วทุบให้แบน) และไม้จริง
  • เสาเรือนมีทั้งไม้ไผ่และไม้จริง ตามแต่ขนาดและการใช้งานของเรือน

อ้างอิง[แก้]

  • เสนอ นิลเดช เรือนเครื่องผูก สำนักพิมพ์เมืองโบราณ พ.ศ. 2547. ISBN 974-7383-67-5

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

ภาพประกอบ[แก้]