เนเฟช

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เนเฟช (ฮีบรู: נֶפֶש) เป็นคำที่ปรากฏในคัมภีร์ฮีบรูของศาสนายูดาห์ หมายถึง "ชีวิต" ซึ่งมีอยู่ทั้งในมนุษย์และสัตว์[1] ซึ่งจะสิ้นสุดลงเมื่อผู้นั้นตาย เนเฟชตามความเข้าใจของศาสนายูดาห์และพยานพระยะโฮวาจึงไม่ใช่วิญญาณอมตะ[2]

ศาสนาคริสต์ได้พัฒนาความเชื่อนี้ต่อมาว่าเนเฟชหรือ "พซีเค" ในภาษากรีกเป็นวิญญาณอมตะ จะดำรงอยู่ต่อไปแม้ว่าร่างกายจะแตกสลายไปแล้วก็ตาม นิกายโปรเตสแตนต์ฝ่ายลัทธิคาลวินเชื่อว่าวิญญาณเป็นอมตะ และยังมีความรู้สึกอยู่ตลอดแม้ตายไปแล้ว[3] แต่ฝ่ายลูเทอแรนว่าวิญญาณเป็นมตะ จะหลับใหลไปจนกว่าบรรดาผู้ตายจะคืนชีพ[4] นิกายอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์เชื่อว่าวิญญาณจะไปอยู่ที่แดนผู้ตาย ส่วนนิกายโรมันคาทอลิกเชื่อว่าผู้ที่ยังไม่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์จะต้องไปอยู่ในแดนชำระก่อน เมื่อบริสุทธิ์แล้วจึงขึ้นสวรรค์ต่อไป ตั้งแต่สังคายนาลาเตรันครั้งที่ห้า คริสตจักรโรมันคาทอลิกถือว่าผู้ไม่เชื่อว่าวิญญาณเป็นอมตะเป็นพวกนอกรีต[5]

อ้างอิง[แก้]

  1. Hoffman, Joel M. And God Said: How Translations Conceal the Bible's Original Meaning, Chapter 4.
  2. "มนุษย์มีสิ่งที่มองไม่เห็นและเป็นอมตะอยู่ในตัวจริงๆไหม?". พยานพระยะโฮวา. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  3. Paul Helm, John Calvin's Ideas 2006 p129 "The Immortality of the Soul: As we saw when discussing Calvin's Christology, Calvin is a substance dualist."
  4. Anthony Grafton, Glenn W. Most, Salvatore Settis The Classical Tradition 2010 p480 "On several occasions, Luther mentioned contemptuously that the Council Fathers had decreed the soul immortal."
  5. "The Fifth General Council of the Lateran, 1512-17". Christus Rex et Redemptor Mundi. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)